یک خبر بد و یک خوش خبری برای فولادی‌ها

به گزارش می متالز، در هفته گذشته، اعلام شد که حجم صادرات فولادسازان بزرگ کشور در دوره دوماهه نخست سال ۹۹، با کاهش بی‌سابقه ۶۰ درصدی نسبت به دوره مشابه سال قبل، به ۸۰۹ هزار و ۶۶۵ تن رسیده است.

آخرین آمار منتشر شده از صادرات تولیدکنندگان بزرگ فولاد کشور حاکی از این است که میزان صادرات آنها در فروردین امسال، ۴۱۵ هزار و ۹۱۲ تن و در اردیبهشت امسال، ۳۹۳ هزار و ۷۵۳ تن بوده است. جمع صادرات فولادسازان بزرگ کشور در حالی در دو ماه نخست امسال به ۸۰۹ هزار و ۶۶۵ تن رسید که این رقم در دوره مشابه سال گذشته، بیش از ۲ میلیون و ۴۱ هزار تن بوده است!

همچنین آمارهای تفصیلی نشان می‌دهد که صادرات شرکت‌های بزرگ فولادی در دو ماه نخست امسال نسبت به دو ماه پایانی سال گذشته، ۶۴ درصد کاهش یافته است. این میزان از کاهش صادرات فولاد، در سالی که کشور به درآمدهای ارزی حاصل از صادرات غیرنفتی نیاز مبرم دارد، نگران‌کننده است.

کاهش صادرات فولاد کشور، توجه به درخواست‌های صادراتی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران را ضروری ساخته است. انجمن فولاد در اوایل اردیبهشت امسال، طی نامه‌ای به وزارت صمت، ضمن اعلام خطر نسبت به کاهش صادرات فولاد کشور، درخواست کرده بود که ۱) تمامی محدودیت‌های صادراتی آهن و فولاد کشور به فوریت مرتفع گردد؛ ۲) توسعه صادرات به عنوان یکی از اهداف اصلی کارگروه تنظیم بازار در اولویت قرار گیرد؛ و ۳) همانند سایر کشورهای فولادساز دنیا، مشوق‌های صادراتی وضع و به سرعت اجرایی گردد.

خبر خوب هفته

هفته گذشته رویداد خوب و بسیار مهمی جریان داشت که پنج‌شنبه ۲۲ خرداد از آن رونمایی شد. کارخانه کنسانتره‌ فولاد سنگان با ظرفیت ۵ میلیون تن در سال و گندله‌سازی شرکت توسعه فراگیر سناباد (سیمیدکو) با ظرفیت ۲.۵ میلیون تن در سال، پنج‌شنبه هفته گذشته با فرمان رئیس‌جمهوری افتتاح شدند.

این دو طرح، بزرگ‌ترین طرح‌های زنجیره فولاد بودند که از ابتدای سال ۹۹ تاکنون به بهره‌برداری رسیده‌اند. نکته مهم در افتتاح این دو کارخانه این است که بخشی از زنجیره ارزش دو گروه بزرگ فولاساز #فولاد و #فخوز هستند. فولاد سنگان، یکی از شرکت‌های تابعه گروه فولاد مبارکه، و شرکت توسعه فراگیر سناباد یکی از شرکت‌های تابعه هلدینگ فولاد خوزستان است.

بهره‌برداری از این دو کارخانه، به حل مشکل کمبود مواد اولیه در زنجیره فولاد کمک می‌کند. درحال‌حاضر، کسری کنسانتره و گندله در زنجیره فولاد وجود دارد و احداث این دو کارخانه در شرایط تحریمی، موفقیت بزرگی برای اقتصاد فولاد محسوب می‌شود.

بهترین نماد فولادی هفته: نمادی با بازدهی هفتگی ۲۵.۵ درصدی

در هفته‌ای که گذشت نماد بورسی #کاوه در میان نمادهای بورسی زنجیره فولاد، بیشترین بازدهی را به خود اختصاص داد و این نماد را می‌توان بهترین نماد فولادی در هفته منتهی به ۲۳ خرداد دانست. رشد قیمت سهام فولاد کاوه جنوب کیش در هفته گذشته ۲۵.۵ درصد بود.

راه‌اندازی قریب‌الوقوع طرح توسعه کاوه و دو برابر شدن ظرفیت تولید آن، اقبال به این نماد را به شدت افزایش داده است.

عبدالمجید شریفی، رئیس هیات مدیره فولاد کاوه جنوب کیش پیش از این در گفت‌وگو با چیلان در مورد طرح توسعه این شرکت گفته است: ظرفیت فاز دوم فولاد کاوه برابر با فاز اول و ۱.۲ میلیون تن در سال است. این فاز در محل کارخانه احداث شده، تمام تجهیزات کارخانه خریداری و کار انتقال و نصب آن نیز انجام شده است. راه‌اندازی‌های سرد هم صورت گرفته و در خردادماه راه‌اندازی کارخانه آغاز می‌شود.

عرضه‌های فولادی بورس کالا در هفته‌ای که گذشت

در هفته‌ای که گذشت ۳۹۳ هزار و ۹۵۷ تن شمش و محصول فولادی در بورس کالا مورد معامله قرار گرفت.
ارزش کل معاملات شمش و محصولات فولادی در بورس کالا در هفته گذشته رقم قابل توجه ۲۷۲۷ میلیارد تومان بود.

فولاد مبارکه در هفته گذشته از محل فروش انواع ورق فولادی در بورس کالا، درآمد ۱۸۹۱ میلیارد تومانی به‌دست آورد. از میان تمام شرکت‌های فولادی، بیشترین ارزش فروش محصولات در بورس کالا در هفته گذشته متعلق به فولاد مبارکه بود.

پژوهش برتر هفته: تلنگری برای آینده‌ پژوهی فولاد

مرکز پژوهش‌های مجلس در یک پژوهش مهم تحت عنوان «آینده صنعت فولاد»، که در سه بخش منتشر شده است، به بررسی تحولات فناورانه در حال جریان در صنعت فولاد دنیا پرداخته و پیشنهاد کرده است که در جهت‌گیری صنعت فولاد ایران با «محوریت انقلاب صنعتی چهارم»، تغییر نگرش اساسی صورت گیرد و «فولاد دانش‌بنیان» یا «فولاد ۴.۰»، به‌عنوان مفهوم محوری در بازنگری طرح جامع فولاد کشور، مدنظر قرار گیرد. در این گزارش، حرکت صنعت فولاد کشور به سمت دیجیتالی شدن، پیشنهاد شده است.

در این پژوهش آمده است: «بی‌توجهی به انقلاب صنعتی چهارم در طرح جامع فولاد کشور منجر به مسائلی چون وابستگی شدید فناورانه، از دست دادن بازارهای آینده، جهت‌دهی نادرست توانمندی‌ها، کاهش بهره‌وری و افزایش هزینه تولید، ناتوانی در ارائه مدل‌های جدید کسب‌وکار، آسیب‌پذیری در مقابل تهدیدهای فناورانه و از دست دادن فرصت تجارت فناوری خواهد شد».