۵ مرداد یادآور روزی تلخ برای مردم اراک/ آلومینیوم سازی قربانی بمباران نظامی، هپکو و آذرآب قربانی جنگ اقتصادی و بی تدبیری مسوولین!

به گزارش می متالز پایگاه خبری دیار آفتاب، پنجم مرداد در تقویم تاریخ یادآور روزهای تلخ و شیرین بسیاری است. از برگزاری اولین نماز جمعه در تهران به امامت آیت الله طالقانی گرفته تا به درک واصل شدن محمدرضا شاه در قاهره مصر و آغاز جنگ های بزرگ در دنیا. اما این روز در اراک یادآور جنایتی فراموش ناشدنی است. جنایتی که در سال ۱۳۶۵ با حمله جنگنده های رژیم بعث عراق به کارخانه آلومینیوم سازی، واگن پارس، ماشین سازی و آذرآب اراک رخ داد و طی آن کارخانه واگن پارس ۴۰ شهید، آلومینیوم ایران ۳۳ شهید و شرکت آذرآب ۵ شهید تقدیم انقلاب کردند.

در روزهای دفاع مقدس، همه به نوعی سرباز بودند. عده ای سرباز خط مقدم جبهه جنگ و رو در رو با دشمن بعثی که غرب و شرق را پشت خود می دید و عده ای دیگر در پشت خط مقدم و قسمت های پشتیبانی. عده ای هم سرباز جبهه اقتصادی و صنعتی بودند. همین روحیه جنگندگی برای حفظ میهن باعث شده بود تا دشمن بعثی، خود را تنها با سربازان خط مقدم جبهه طرف نبیند و هر چند وقت یکبار دست به بمباران شهرها بزند.

جانباز ۷۰ درصد سیدحسن سجادی یکی از مجروحان حادثه «پنجِ پنج» یا همان بمباران پنجم مرداد سال ۶۵ در اراک است که درباره ی این خاطره تلخ می گوید: "ایرالکو چون شمش آلومینیوم می‌ساخت و این شمش در ساخت آلیاژ‌های مورد نیاز صنایع مانند اسلحه‌سازی و… کاربرد داشت، این امر بهانه لازم به دشمن برای بمباران کارخانه را داده بود. البته در آن حادثه کارخانجات دیگر شهرک صنعتی اراک هم بمباران شدند. اما بمباران کارخانه ما شدیدتر بود و از ۷۸ شهید این واقعه، ۳۳ شهید مربوط به ایرالکو هستند. این واقعه بیش از ۲۰۰ جانباز و مجروح هم دارد که ۸۰ مجروح برای کارخانه ماست. من صبح روز واقعه به کارخانه رفتم. ساعت حول و حوش ۹ و نیم صبح بود که ناگهان صدای مهیبی شنیدم. چون در جبهه‌ تجربه داشتم، فهمیدم هواپیمای جنگنده است. در این حین یکی از همکاران خانم کنترل خودش را از دست داد و جیغ زد. او را هدایت کردم که از در بیرون برود و خودم در سمت مخالف پیش بچه‌های حسابداری می‌رفتم که بمبی به ساختمان افتاد و شیرجه زدم. هنوز متوجه نبودم بمب خوشه‌ای زده‌اند و خواستم دوباره بلند شوم که ناگهان انفجار دیگری رخ داد و به هوا پرتاب شدم."

دیگر شاهدان عینی از بمباران هواپیماهای عراقی در ارتفاع فوق‌العاده پایین سخن می گویند. آنان با یادآوری خاطرات تلخ آن روزها ادامه می دهند: جنگنده ها اهداف خود را مورد حمله قرار دادند و کارگرانی را که از محوطه کارخانه‌ها بیرون آمده بودند، به زیر رگبار کالیبرهای خود گرفتند. پس از این واقعه تعداد کشته‌شدگان در صنایع اراک ۷۲ نفر گزارش شد.

از آن روز، بیش از ۳دهه می گذرد. با اینکه جنگ نظامی پایان یافته است ولی پس از آن جنگ های نابرابر دیگری علیه کشور و ملت ایران آغاز شد. جنگ اقتصادی یکی از آن هاست که وقتی با کم کاری و بی تدبیری مسوولین داخلی همراه می شود، نتیجه خود را در زندگی آحاد مردم جامعه خصوصا جامعه کارگری نشان می دهد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها در بیانات خود به این بُعد از جنگ اشاره داشته اند.

ایشان در دیدار جمعی از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی در ۲۸ آبان ماه ۱۳۹۸، فرمودند: جنگ اقتصادی در دنیا به شکلهای مختلفی وجود دارد. آن کسانی که دستشان در کار مسائل اقتصاد بین‌المللی است، به روشنی می‌بینند که کشورها و قدرتها، و همه‌ی دنیا با هم سرِ مساله‌ی اقتصادی جنگ دارند. منتها این جنگ یک جاهایی جنبه‌ی وحشیانه و کینه‌ورزانه میگیرد؛ مثل جنگی که با ما در زمینه‌ی اقتصاد دارد میشود، که این تحریمها دیگر جنبه‌ی کینه‌ورزانه و جنایت‌آلود به خودش گرفته.

ایشان در ادامه می فرمایند: ما برای نجات اقتصاد کشور، چشممان را، امیدمان را نبندیم به اینکه حالا کِی بشود این تحریم برداشته بشود یا این شخص نباشد یا آن جمع نباشد یا این کشور چنین بکند، نه؛ اینها تأثیری ندارد، این تحریم هست. حالا البتّه یک زرنگی‌هایی بعضی میکنند، تحریم را دُور میزنند، خیلی هم خوب است، عیبی ندارد، دستشان درد نکند امّا کار اساسی مصون‌سازی اقتصاد کشور از آسیب دیدن از تحریم است؛ کار اساسی این است. دُور زدن تحریم یک تاکتیک است، مصون‌سازی کشور در مقابل تحریم، یک راهبرد است، باید این کار را کرد، باید کاری کرد که ما در مقابل تحریم آسیب‌پذیر نباشیم.

مقام معظم رهبری در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت در ۳۰ مرداد ۱۳۹۸، بیان کردند: نگاه‌مان به تولیدکننده، نگاه مناسب و درستی نیست. من عرض میکنم نگاه مجموعه‌ی دولت و مسوولین کشور به آن فرد تولیدکننده، باید نگاه به یک رزمنده باشد؛ مگر نمیگویید «جنگ اقتصادی»، رزمنده‌ی این جنگ اقتصادی کیست؟ آن کسی که اقتصاد داخلی را تقویت میکند؛ اقتصاد داخلی هم عمدتاً با تولید تقویت میشود؛ پس این تولیدکننده را شما به چشم یک رزمنده نگاه کنید.

رزمندگان خط مقدم جبهه نظامی به امید پشتیبانی از جبهه داخلی دل به دریا می زدند و با هر امکاناتی که داشتند رو در روی دشمن تا دندان مسلح قرار می گرفتند. همین دلگرمی به جبهه داخلی باعث شد تا علیرغم نداشتن تسلیحات پیشرفته نظامی، حتی یک وجب از خاک کشور را به دشمن ندهند.

ولی این روزها رزمندگان جبهه اقتصادی هم دلسرد از مسوولین داخلی اند هم باید با دشمنان خارجی مبارزه کنند. وضعیت این روزهای صنایع بزرگی همچون هپکو و آذرآب مؤید این مساله است. گرچه در سال ۱۳۶۵، برخی کارخانجات اراک توسط دشمن با خاک یکسان شد، ولی دلگرمی به حمایت همه جانبه داخلی، بار دیگر این صنایع را به عرصه تولید بازگرداند ولی جنگ اقتصادی و بدتر از آن بی تدبیری مسوولان در این سال ها وضعیت را به جایی رسانده که هپکو و آذرآب با وجود داشتن نیروی کار، روز به روز به نابودی کامل نزدیک تر می شوند.

کاری که بی تدبیری مسوولین در جنگ اقتصادی با صنایع اراک کرد، بمباران نظامی سال ۱۳۶۵ نکرد و این وضعیت بهبود پیدا نمی کند مگر حمایت همه جانبه از تولید ملی.

همانطور که در جنگ نظامی حمایت همه جانبه از سربازان خط مقدم باعث شد تا حتی یک وجب از خاک کشورمان را به دشمن ندهیم، در جنگ اقتصادی هم باید با حمایت از اقتصاد و تولید ملی و جلوگیری از سوء تدبیر مسوولین، نگذاشت دشمن به اهداف شوم خود برسد.

حضرت آیت الله خامنه ای در پایان سخنانشان در دیدار جمعی از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی در ۲۸ آبان ماه ۱۳۹۸ خطاب به ملت ایران و دوستان و دشمنان انقلاب تأکید کردند: ملت ایران در عرصه جنگ نظامی و سیاسی و امنیتی (مانند کارهایی که در این چند روز بود و کارهای مردمی نبود) دشمن را عقب زده است و به فضل الهی در جنگ اقتصادی هم دشمن را به‌طور قاطع عقب خواهد زد و با ادامه حرکت کنونی در مسیر رونق تولید و پیشرفت اقتصادی، افق روشن آینده خود را محقق خواهد کرد