کارگران تشنه کارند/ خط تولید «هپکو» در انتظار تحقق وعده مسوولان

به گزارش می متالز، شرکت هپکو که تا همین دو دهه گذشته غول صنعت ایران و قطب تولید ماشین‌آلات راهسازی در خاورمیانه بود و در تولید و تأمین تجهیزات، ماشین‌آلات ساخت‌وساز، راه‌سازی، صنعتی، معدنی و کشاورزی حرف‌های بسیاری برای گفتن در عرصه جهانی داشت، کارگرانش همچنان سالن‌های مملو از سکوت و خالی از تولید را نظاره‌گر هستند.

ابرصنعت ایران در سال 85 و در حالی که حدود 2000 هزار دستگاه تولید و 1800 نفر نیروی کار داشت و 28 میلیارد سود خالص از محل فروش محصولات به حساب دولت واریز کرده بود، در راستای اجرای سیاست‌های اصل 44 قانون اساسی و با شرایطی که رسانه‌ای نشد به شرکت واگن‌سازی کوثر به مدیریت علی‌اصغر عطاریان واگذار شد که این واگذاری به دلیل نااهل بودن خریدار و رویه غلط وی، آغازی بر پایان دوران طلایی هپکو شد و موجبات اعتراضات کارگری را رقم زد.

اخراج کارگران به بهانه‌های مختلف، عدم تولید و اخذ وام‌های متعدد به بهانه تولید در هپکو و سرمایه‌گذاری در بورس بارها و بارها موجبات اعتراض کارگران را در پی داشت، به طوری که با تداوم اعتراض‌ها، سهامدار شرکت که با اخذ وام‌های کلان به نام شرکت هپکو و سرمایه‌گذاری آن در کسب و کارهای دیگر یک هزار میلیارد تومان بدهی برای شرکت به بار آورد، بعد از 10 سال  خلع ید و هپکو به فرد دیگری به نام احمدپور که از بدهکاران کلان بانکی آن سال بود، در ازای 10 میلیون تومان و چند فقره که هیچگاه نقد نشد، واگذار شد.

عدم اهلیت سهامدار دوم و نزدیک‌تر کردن شرکت هپکو به ورطه نابودی و اعتراضات کارگران که بارها فریاد ‌زدند، به خیابان ریختند، ریل بستند، به دادگاه رفتند و زندانی شدند موجب شد سهامدار دوم نیز خلع ید و شرکت در مهرماه سال 98 در اختیار دولت قرار گیرد.

با واگذاری شرکت هپکو به دولت بارها بحث واگذاری آن به سهامدار اهلیت‌دار مطرح شد و دولت در حالی که اعلام کرده بود قرار است شرکت به ایمیدرو واگذار شود (حتی در نامه‌ای کتبی اعلام کرد هپکو با کلیه حقوق مرتبط با اعمال مالکیت  و مدیریت با رعایت مفاد قانون اصل 44 قانون اساسی به ایمیدرو واگذار شود )، در تصمیمی یک شَبه و بدون اطلاع و مشورت با مسوولان استانی، واگذاری این شرکت به تامین اجتماعی به ازای بدهی خود را به تصویب رساند و این شرکت بعد از دوبار شکست در خصوصی‌سازی، بر اساس مصوبه دولت به تامین اجتماعی رسید، مصوبه‌ای که تیرماه امسال به تصویب و در میان هیاهوی تکذیب و تایید در نهایت علنی و تایید شد، با گذشت چندین هفته از این واگذاری هنوز هم خبری از واگذاری آن به تامین اجتماعی نیست و زمان همچنان برای هپکو می‌سوزد و این شرکت به جای تولید درگیر کاغذ و کاغذبازی دولت است.

بیش از 10 سال است شرکت هپکو به جای تولید و کار درگیر کاغذبازی است، سال‌ها است کارگران به دلیل نبود کار و برنامه‌ای برای تولید هر روز کف کارگاه بیکاری صبح را به بطالت ظهر می‌رسانند و در انتظار شنیدن صدای تولید روزگار می‌گذرانند.

کارگران شرکت هپکو که در سال‌های حمایت از کالای ایرانی، رونق تولید و جهش تولید هیچ نشانه‌ای از تولید در این شرکت ندیده و حقوق‌های ماهی یکبار را هر سه چهار ماهی یک بار دریافت می‌کنند، طی روزهای اخیر خسته از اخبار کذب و دروغ رسیدن به  رونق و تولید بازهم دست به تجمع زده و خواهان تولید هستند.

کارگران از مدیرعاملی که هیچ حرکتی برای تولید نمی‌کند، خسته‌اند 

رئیس شورای اسلامی کار شرکت هپکو  با اشاره به تجمعات کارگران می‌گوید: اینبار کارگران برای حقوق‌های عقب‌افتاده خود تجمع نکرده‌اند، بلکه خواسته آنان تولید است، کارگر تشنه کار و تولید است، تولیدی که سال‌ها با این شرکت بیگانه شده و خبری از آن نیست.

خواسته کارگران تولید است، کارگران تشنه کارند

رضا عبدلی می‌افزاید: این کارگران تشنه کارند، از بلاتکلیفی خسته شده‌اند، از مدیرعاملی که هیچ حرکتی برای تولید نمی‌کند خسته‌اند، مدیرعامل نه در شرکت حضور دارند و نه پاسخگو است.

وی تصریح می‌کند: 10 ماه از انتصاب مدیرعامل شرکت می‌گذرد، هیچ اتفاقی برای تولید رقم نخورده، آخرین حقوق پرداختی به کارگران اردیبهشت ماه جاری بود و هیچ کسی هم در این شرایط سخت اقتصادی پاسخگوی این وضعیت نیست.

در سال جهش تولید چرا باید هپکو خالی از تولید باشد؟

دیگر عضو شورای اسلامی کار شرکت هپکو  نیز بیان می‌کند: دولت باید پاسخگو باشد، در سال جهش تولید چرا باید شرکتی به عظمت هپکو خالی از تولید باشد، چرا تکلیف این شرکت را یکبار برای همیشه روشن نمی‌کنند، چرا به موضوع حسابرسی شرکت هپکو رسیدگی نمی‌کنند.

ابوالفضل رنجبر می‌افزاید: حجم کاغذهایی که در این چند ماه برای شرکت هپکو نامه نگاری شده، از وزن تولیدات تمام عمر شرکت هپکو بیشتر است و ای کاش دولت به جای کاغذبازی به فکر تولید در این شرکت باشد.

وی ادامه می‌دهد: تمام سالن‌ها و خطوط تولید هپکو تعطیل است و این تعطیلی برای کارگران رنج‌آور است، خط مونتاژ ماشین‌آلات راهسازی، خط تولید گریدر، خط تولید ولوو، خط تولید بیل و تجهیزات و دستگاه‌ها و ماشین‌آلات سال‌ها تعطیل و رنگ تولید به خود ندیده‌‌اند.

رنجبر بیان می‌کند: باید برای هپکو برنامه کاری، برنامه تامین قطعات و تولید طراحی کرد، از برنامه کاری برای هپکو هیچ خبری نیست.

تولید نیاز به مدیریت قوی، نقدینگی و برنامه برای تولید دارد که از هیچ کدام آنها در هپکو خبری نیست و تا تفاهم‌نامه‌ها قرارداد نشوند، عملیاتی نخواهد شد

وی با اشاره به انعقاد پنج تفاهم نامه همکاری بین شرکت‌های بزرگ معدنی و هپکو می‌گوید: بر اساس این تفاهمنامه قرار است تا پایان امسال 200 دستگاه و در سال ۱۴۰۰ حدود 700 دستگاه ماشین آلات سنگین راه سازی و معدن کاری توسط شرکت هپکو ساخته شود، اما این تفاهم‌نامه‌ها تنها در حد کاغذ است، چرا که تولید این دستگاه‌ها نیاز به مدیریت قوی، نقدینگی و برنامه برای تولید دارد که از هیچ کدام آنها در هپکو خبری نیست و تا قرارداد نشود، عملیاتی نخواهد شد.

عضو شورای کار شرکت هپکو می‌افزاید: پیش از این هیات وزیران تفاهم نامه‌ای سه جانبه به منظور حمایت از تولید در سال 96 امضا کرد و بر اساس آن مجوز خرید سه هزار دستگاه انواع ماشین آلات سنگین از شرکت هپکو اراک در دستور کار قرار  گرفت، ارزش مالی تفاهم نامه دولت در قبال خرید محصولات تولیدی هپکو 20 هزار میلیارد ریال  بود که با ترک تشریفات مناقصه به امضای وزرای کشور، راه و شهرسازی و صنعت، معدن و تجارت رسید و قرار شد از ظرفیت شرکت مادرتخصصی هپکو برای نوسازی ناوگان و ماشین آلات سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استفاده شود اما با هیچ اقدامی در این راستای عملیاتی کردن این تفاهم نامه صورت نگرفت و این تفاهم نامه تنها بر روی کاغذ باقی ماند.

رنجبر بیان می‌کند: تا زمانی که صدای تولید از دستگاه‌ها و ماشین‌آلات هپکو به گوش نرسد کارگران به هیچ وعده و وعیدی دل خوش نخواهند کرد، چرا که از این وعده‌ها بس دیده و شنیده‌اند.

برای مشاهده ی فیلم کلیک کنید.