معادن مس چه آینده‌ای پیشِ رو دارند

به گزارش می متالز، مؤسسه CRU، آینده روشن‌تری برای تقاضای جهانی مس در میان‌مدت پیش‌بینی می‌کند. اگرچه پیش‌بینی‌های این مؤسسه نشان می‌دهد شکافی بین عرضه و تقاضا در آینده وجود خواهد داشت. در میان‌مدت رشد تولید معادن موجود و پروژه‌های قطعی، افزایش عمر معادن و ارتقای پروژه‌های رده یک نظیر میرادور، یولونگ و دوبائوشان به پروژه‌های قطعی، بخشی از شکاف میان تقاضا و عرضه جهانی را پوشش می‌دهد. CRU اما پیش‌بینی می‌کند شکاف میان عرضه و تقاضا یعنی زمانی که تولید معادن موجود و پروژه‌های قطعی، قادر به تأمین تقاضای جهانی نیست، سال 2019 باشد. مؤسسه CRU، پیش‌بینی می‌کند شکاف میان تولید قطعی و تقاضای مس تا سال 2035 به 12 میلیون و 600 هزار تن مس محتوی برسد. به‌طور کلی پروژه‌های معدنی در چند دسته عمده قابل تقسیم‌بندی هستند. معادن موجود و پروژه‌های قطعی، پروژه‌های احتمالی و امکان‌پذیر، پروژه‌های توسعه اکتشافی و پروژه‌های اکتشافی ازجمله پروژه‌های معدنی هستند که پیش‌بینی وضعیت آن‌ها می‌تواند تغییرات بازار مس را نیز پیش‌بینی کند. 

مجموع تولید معادن موجود و پروژه‌های قطعی که تحت عنوان تولید قطعی شناخته می‌شوند، قادر به تأمین تقاضای جهانی مس در آینده یعنی پس از سال 2018 نخواهد بود. تولید پروژه‌های قطعی در اواسط دهه 2020 میلادی به یک میلیون تن خواهد رسید و پس از آن حجم تولید قطعی به دلیل پایان یافتن عمر ذخایر نزولی خواهد بود. عمده رشد تولید این دسته، تنها به دلیل افزایش تولید امریکای لاتین (به‌خصوص در کوبر و پاناما) و آسیا (آکتوگای و کولانگ) خواهد بود.

پروژه‌های احتمالی و امکان‌پذیر، تأثیر به‌سزایی در تأمین تقاضای مس جهانی دارند. از منظر پتانسیل پروژه‌ها بدون در نظر گرفتن هر گونه احتمال یا وقفه و اختلالی، حجم تولید این دسته از پروژه‌ها، در کنار تولید حاصل از معادن موجود و پروژه‌های قطعی، برای تأمین تقاضای جهانی مس تا سال 2031 کافی است. از منظر تاریخی، پروژه‌های احتمالی و امکان‌پذیر، نسبت به چرخه قیمتی به‌طور کامل واکنش نشان می‌دهند و این ویژگی به همین شکل باقی می‌ماند. افت بیشتر قیمت مس در سال 2016، فشار بیشتری بر پروژه‌های غیرقطعی وارد آورد. تأخیر وارد آمده به پروژه‌های قطعی و احتمالی طی سال گذشته، به بیشترین اوج خود رسید و منجر به افت سالانه  یک تا یک‌ونیم میلیون تنی تولید طی سال های 2023 تا 2028 می‌شود.

بر اساس محاسبات مؤسسه CRU، انتظار می‌رود طی سال‌های 2020 تا 2028، به‌طور متوسط به 16 درصد از حجم تولید پروژه‌های احتمالی و امکان‌پذیر برای تأمین تقاضای جهانی نیاز خواهد بود. پس از سال 2028 این رقم به‌شدت رشد خواهد کرد و در سال 2032 به 100 درصد می‌رسد؛ سالی که صنعت مس برای تأمین تقاضای جهانی، به پروژه‌های اکتشافی نیازمند خواهد بود.

از سوی دیگر و براساس پیش‌بینی‌ها، تعداد کمی از پروژه‌های توسعه اکتشافی تا سال 2028 به بهره‌برداری خواهند رسید. به دلیل کاهش سرعت اکتشافات، پروژه‌های توسعه اکتشافی با 3 ماه تأخیر مواجه شده‌اند. برای تأمین تقاضای جهانی مس از سال 2031 به بعد، به توسعه و بهره‌برداری از پروژه‌های توسعه اکتشافی نیاز خواهد بود.

انتظار می‌رود تأخیر در پروژه‌های توسعه اکتشافات طی سال گذشته منجر به کاهش 500 هزار تنی تولید بالقوه در سال 2028 خواهد شد. البته مؤسسه CRU معتقد است که سرمایه‌گذاری در پروژه‌های توسعه اکتشافی افزایش خواهد یافت.

مؤسسه CRU همچنین تولید بالقوه پروژه‌های اکتشافی را بر اساس متوسط ظرفیت پروژه‌های قطعی و غیرقطعی (40 هزار تن در سال)، تعداد پروژه‌های اکتشافی (بیش از 700 پروژه) و فاکتور افزایش تولید، تخمین می‌زند. بر اساس تخمین این مؤسسه، پروژه‌های اکتشافی، قادر به تولید بالقوه 11 میلیون تن مس تا سال 2035 خواهند بود.

اگرچه به‌دلیل کاهش فعالیت‌های حفاری تعداد پروژه‌های اکتشافی کمی در دست اجراست. شرکت‌های معدنی کوچک که معمولاً یک‌سوم از کل هزینه‌های اکتشافی را در دست دارند و منبع مهمی برای پروژه‌های اکتشافی جدید به حساب می‌آیند، در حال‌حاضر با مشکلات تأمین سرمایه دست‌وپنجه نرم می‌کنند. فعالیت اکتشافی بسیاری از پروژه‌هایی که در مراحل اولیه اجرا قرار دارند، تا زمان بازیابی و بهبود شرایط بازار، متوقف مانده‌اند.