داستان هزار و یک شب شرکت ذوب‌آهن آلیاژی ملایر

به گزارش می متالز، این واحد صنعتی که از سال ۸۳ فعالیت خود را آغاز کرد، در سال‌های  ۸۷ و ۸۸ به علت نوسانات قیمت در بازار آهن به حالت نیمه تعطیل درآمد و پس ‌از آن به علت مشکلاتی همچون نقدینگی، نبود سرمایه در گردش، پرداخت نکردن یارانه به بخش صنعت و مسائل مدیریتی مدتی تعطیل شد.

در دولت یازدهم و در راستای اجرای سیاست‌های تشویقی دولت برای بازگشایی و فعالیت مجدد واحدهای صنعتی تعطیل ‌شده، شرکت ذوب‌آهن آلیاژی ملایر به‌عنوان یکی از واحدهای مشکل‌دار و تعطیل‌شده به ستاد تسهیل کشور معرفی و در نهایت با پیگیری‌های مسئولان وقت مشکلات این واحد صنعتی بررسی شد اما متأسفانه همه این اقدامات نتوانست چرخه تولید این واحد صنعتی را به حرکت درآورد. 

‌راه‌اندازی آزمایشی خط ذوب شرکت ذوب‌آهن آلیاژی ملایر

۲۵ تیر سال ۹۷ بود که‌ راه‌اندازی آزمایشی خط ذوب شرکت ذوب‌آهن آلیاژی ملایر رقم خورد، داستان از این قرار بود که در سال ۱۳۹۵ با پیگیری‌های محمد کاظمی، نماینده وقت مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی، استاندار همدان و سایر مسئولان مقرر شد این مجموعه با مدیریت جدید، مجدداً راه‌اندازی شود و در همین راستا با جلسات متعدد برگزار شده در ستاد تسهیل تهران مصوب شد تا برای هر کدام از واحدهای شرکت ذوب‌آهن آلیاژی ملایر مبلغ پنج میلیارد تومان سرمایه درگردش اختصاص یابد و بدین ترتیب در سال ۱۳۹۶ فعالیت خط نورد این شرکت آغاز شد.

اما این همه ماجرا نیست، اکنون پس از کش و قوس های فراوان و بدهی های چند ۱۰ میلیاردی«سیدمحمدباقر سبحانی» مدیر وقت شرکت ذوب‌آهن آلیاژی ملایر، استعفا داده و «غلام‌عباس جعفری» مالک، مؤسس و مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر با حکم دادگاه مجموعه کارخانجاتش را بازپس گرفته است.

با یک قرار قبلی تعیین شده از شرکت ذوب‌آهن ملایر بازدید کرده و پای درددل مالک، مؤسس و مدیر این مجموعه صنعتی نشستیم، صحبت های این پیشکسوت عرصه فولاد کشور بیش از سه ساعت به طول انجامید.

جعفری ۷۳ ساله با مویی سپید و کمری خم شده زیر بار مشکلات ریز و درشت و بی مهری مدیران اجرایی و بانک های مختلف، با دستان پینه ‌بسته‌ اش که از کودکی با آهن و مفتول سروکار داشته از حقایقی پرده برداشت.

طی نیم قرن فعالیت بی‌مهری‌های زیادی دیدم

به گزارش ایسنا، مالک شرکت ذوب‌آهن ملایر در جمع خبرنگاران با بیان اینکه از سال ۱۳۴۸ وارد صنعت فولاد شدم و با تأسیس شرکت ها و کارخانجات متعدد افراد زیادی را تربیت کردم که اکنون مالک کارخانجات دیگر در سراسر کشور هستند، گفت: در ایران متأسفانه به اشخاص توجه می کنند و به طرح، فکر، ایده و تخصص افراد کاری ندارند.

غلام‌عباس جعفری با بیان اینکه طی نیم قرن فعالیت مستمر و مداوم در عرصه تولیدی فولاد بی مهری های زیادی از مسئولان دیدم، اظهار کرد: این در حالیست که مدیران اجرایی باید از سرمایه گذاران بخش خصوصی، صنعتگران و تولیدکنندگان حمایت کنند.

وی تصریح کرد: بنده از نظر مالی هیچ احتیاجی به احداث کارخانه نداشتم و تنها هدفم از ایجاد این شرکت و مجموعه شهرک فولاد جعفری در چشمه علی محمد، اشتغالزایی برای همشهریان، رونق منطقه و تربیت نیروی کار متخصص بود.

جعفری ادامه داد: در حال حاضر یک ماه است که کارخانجات خود را پس گرفته ام و پس از بدهی های میلیاردی بالا آمده، ضررهای زیاد ایجاد شده و کم کاری مدیری که آمده بود تا ناجی این مجموعه شود اما جزء زیان چیزی باقی نگذاشت، با نظارت مجددم در حال حاضر ۱۵۰ نفر در واحدهای نورد و ذوب این شرکت مشغول به کار هستند و در تلاش هستیم تا در آینده ای نزدیک ظرفیت این دو واحد را هر کدام به تولید ۵۰۰ تن برسانیم تا بخشی از بدهی ها تسویه شود.

حکایت بازپس گیری کارخانجات ذوب آهن جعفری

مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر خاطرنشان کرد: سال ۹۴ به علت واردات بی رویه فولاد و فروش فولاد چینی زیرقیمت تمام شده در بنادر کشور، صنعت فولادسازی دچار رکود شد و بسیاری از فعالان این عرصه تعدیل نیرو کردند و یا تعطیل شدند.

وی افزود: در آن زمان وضعیت اسفباری بود، بنده به تنهایی چند پروژه عظیم را در ملایر و اراک مدیریت می کردم و فشار زیادی روی بنده بود، همین امر سبب شد برخلاف میل باطنی ام چند ماهی این شرکت تعطیل شود که متأسفانه اعتبار کارخانجات و شرکت های مرا زیرسوال برد و سبب سلب اعتماد بانک ها نسبت به من شد.

این صنعتگر حوزه فولاد افزود: پس از مدتی نماینده وقت ملایر در مجلس پیگیر اوضاع کارخانه و خواستار راه اندازی مجدد آن شد، بنده نیز توضیح دادم که به علت اینکه کمک حالی ندارم و دست تنها هستم نیازمند مدیری خبره، متخصص، کاردان و متعهد هستم تا مدیریت داخلی این شرکت را به او بسپارم و خود با سایر شرکت ها برسم.

جعفری ادامه داد: ما نشستی با مدیرعامل بانک پاسارگاد داشتیم و سپس جلسه ای با «سیدمحمدباقر سبحانی» برگزار شد و با شرایطی وی قبول کردیم تا مدیریت همه شرکت هایم در ملایر را به او بسپارم تا با مدیریت او این کارخانجات به ظرفیت اصلی تولید بازگردند همچنین کلیه اسناد، مدارک و لیست بدهی ها در اختیار سبحانی قرار گرفت.

وی با بیان اینکه سبحانی و تیمش ماه ها روی وضعیت کارخانجات فولاد و ذوب جعفری مطالعه کردند و با اشراف اطلاعاتی کامل مدیریت این مجموعه را پذیرفتند، افزود: ما به وعده‌های مسئولان وقت و تعاریف و ادعاهای سبحانی اعتماد کردیم و مدیریت شرکت ها را با قراردادی ۱۰ ساله به وی واگذار کردیم.

این صنعتگر حوزه فولاد خاطرنشان کرد: نماینده وقت ملایر نیز مصوبه ای برای دریافت سرمایه در گردش دریافت کرد و طی آن حدود ۱۰ میلیارد تومان برای شرکت ذوب آهن آلیاژی و شرکت فولاد جعفری واقع در چشمه علی محمد با نرخ سود ۱۸ درصد دریافت و نقداً در اختیار سبحانی گذاشته شد تا مشکلات شرکت ها را رفع کند.

وی با بیان اینکه طبق این قرارداد مقرر شده بود سبحانی با ظرفیت کامل ۹۰ هزار تن شمش و ۲۰۰ هزار تن نورد تولید داشته باشد، ادامه داد: از سوی دیگر در آن زمان کارخانه چشمه علی محمد هم ۱۵۰ هزار تن ظرفیت تولید داشت، تجهیزات نصب شده و آماده فعالیت بود.

جعفری با بیان اینکه طبق آن قرارداد مقرر شده بود علاوه بر حقوق ماهیانه، سه درصد از کل مبلغ فروش نیز سهم سبحانی شود، گفت: در آن زمان تجهیزات، کابل ها، ماشین آلات و مواد اولیه فراوانی داخل کارخانه بود که خواستم قبل از آغاز به فعالیت سبحانی، صورتجلسه شود.

وی با اشاره به اینکه سبحانی ادعای این را داشت که به عنوان مدیری با سابقه ۳۰ ساله در بدنه دولت قادر است کارخانه را از آن وضعیت نجات دهد، اظهار کرد: متأسفانه طی تقریباً سه سال حضورش یک نفر نیروی فنی و متخصص به سیستم اجرایی ام اضافه نکرد و حتی برای تماس های بنده محدودیت تعیین می کرد و مرا در جریان امور کارخانه نمی گذاشت.

مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر با اشاره به اینکه بنده گلایه خود را از عملکرد این فرد به محمدناصر نیک‌بخت، استاندار وقت اعلام کردم اما به نتیجه نرسیدم، خاطرنشان کرد: بسیاری از ماشین آلات تخصصی را سال ها پیش از ایتالیا و سوئد خریداری و نصب کرده بودم که اکنون قیمت آن تجهیزات به چندین میلیون دلار رسیده و همه آنها نیازمند مراقبت و نگهداری بودند اما در زمان مدیریت سبحانی در این زمینه کم کاری شد.

وی به تربیت نیروهای جوان و باانگیزه ای اشاره کرد که سال ها در کنارش در مجموعه کارخانجات ملایر به عنوان یک دانشگاه و کارگاه عملی کار کرده بودند و اکنون خود صاحب شرکت در نقاط دیگر کشور هستند.

جعفری با گلایه از بی تدبیری سبحانی و تیم همراهش در نگهداری ماشین آلات و انجام یکسری کارهای غیرکارشناسی مثل جوش دادن دوباره غلتک ها و شکستگی مجدد آنها و تحمیل هزینه گزاف به مدیریت کارخانه، افزود: متأسفانه واحد نورد ما تنها با ۲۰ درصد ظرفیت کار کرد.

مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر به فعالیت مدیران غیرمتخصص زیرنظر سبحانی با حقوق های نجومی در مجموعه چشمه علی محمد و تحمیل فشار مالی روزانه تا چند ۱۰ میلیون تومان به این مجموعه اشاره و اظهار کرد: در نهایت این فرد بعد از فروش برخی از اموال کارخانجاتم یک طرفه استعفا کرد. بنده روی توانمندی ها و ادعاهای این فرد و حمایت های مسئولان وقت آن زمان حساب کردم اما متأسفانه کار به اینجا کشید.

وی با بیان اینکه پنج میلیارد تومان برای کارخانجات چشمه علی محمد هزینه کردم تا مشکلی را که برای کوره اش ایجاد کرده بودند، رفع شود، گفت: ما ۲.۵ مگاوات در کارخانجات چشمه علی محمد برق داریم که این ظرفیتی کم نظیر است.

جعفری با استناد به مدارک وجود اعلام کرد: این در حالی بود که سبحانی ماهیانه افزون بر ۸۲.۵ میلیون تومان حقوق می گرفت و هر کدام از مدیران زیرمجموعه اش نیز حقوق ماهیانه ۱۷ میلیون تومانی داشتند، علاوه بر این سه درصد سود حاصل از فروش به طور مستقیم نصیب سبحانی می شد.

مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر با تأکید بر اینکه سبحانی طی سه سال اخیر زندگی و سرمایه مرا به بازی گرفت و با دریافت حقوق های نجومی کاری برای این مجموعه نکرد و تولید و خروجی خاصی نداشت، افزود: طبق مستندات موجود این فرد هر چهار روز فقط یک ذوب می زد در حالیکه ظرفیت ما بسیار بالا بود.

وی به شوهای تبلیغاتی برگزار شده توسط این فرد با حضور مسئولان مختلف اشاره کرد و گفت: این برنامه ها و سخنرانی های نمایشی سبب گمراهی افراد شد، از سوی دیگر زمانی که من کارخانجات را تحویل سبحانی دادم قیمت هر کیلو شمش ۱۲۰۰ تومان بود در حالیکه اکنون این رقم به ۱۰ هزار و ۹۰۰ تومان رسیده است.

جعفری با بیان اینکه سود خالص هر کلاف افزون بر یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است، افزود: این فرد طی این سه سال حدود ۸۴ هزار تن تولید داشته در حالیکه باید با ظرفیت تولید سالانه ۲۹۰ هزار تن میزان تولید آن به بیش از ۶۰۰ هزار تن می رسیده است.

بدهی ۳۰ میلیارد تومانی کارخانجات جعفری

مدیر شرکت ذوب ‌آهن ملایر با اشاره به اینکه سبحانی ۳۰ میلیارد تومان بدهی شامل هزینه های گاز، برق، حق بیمه پرسنل، بدهی بانک ها و اشخاص را برایم باقی گذاشته است، ادامه داد: هشت میلیارد تومان به سازمان تأمین اجتماعی، بالای ۱۰ میلیارد تومان مالیات و حدود پنج میلیارد تومان هزینه های گاز و برق و بدهی اشخاص است.

وی با اشاره به اینکه شکایت قانونی از این فرد انجام شده و وکیلم پیگیر موضوع است، گفت: در بند ۶ قرارداد ذکر شده بود که سبحانی موظف است هر شش ماه گزارشی کامل از وضعیت کارخانجات به من ارائه بدهد اما انجام نداد.

تلاش برای احیاء کارخانه زمینگیر شده

وی با تأکید بر اینکه با یک کارخانه زمینگیر شده و کلی بدهی مواجه شدم، ادامه داد: پس از ورود در ملایر ساکن شدم، بیمه پرسنل را قسط بندی کردم، ۱۳ شهریورماه ۵۰۰ میلیون تومان بابت حقوق معوقه، سنوات، عیدی و ذخیره مرخصی پرسنل به حسابشان واریز کردم.

جعفری با اشاره به اینکه اکنون دو شیفت هر کدام ۱۲ ساعته در این مجموعه در حال فعالیت است، اظهار کرد: خرید تجهیزات، لباس، دستکش و کفش نسوز و ایمن و پخت و عرضه دو وعده غذای گرم به پرسنل از دیگر اقدامات بنده بوده است.

مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر با تأکید با اینکه بعد از این همه سال فعالیت معتقدم افراد باید با عملکردشان حرف بزنند، بیان کرد: قرار است یک تیم مدیریتی جدید را وارد کار کنم.

جعفری با اشاره به اینکه صنعت فولاد وارد هر منطقه ای بشود به طور قطع آنجا را آباد کرده و سبب رونق اقتصادی خواهد شد، افزود: معتقدم در حال حاضر با تغییرات جزئی می توانیم ظرفیت تولید کوره های نورد و ذوب را به هزار تن برسانیم.

سود سرسام آور و کمرشکن بانک ها

وی با گلایه از سود سرسام آور و کمرشکن بانک ها، گفت: طبق اسناد و مدارک میزان بدهی بنده به بانک ها کاملاً مشخص است این درحالیست که اصل پول آنها را پرداخت کرده ام و این بدهی سود هنگفت حاصل از وام های دریافتی است.

جعفری با بیان اینکه سود بانک ها، سرمایه گذاران و فعالان حوزه صنعت را زمینگیر می کند، افزود: هیچ ملک و سرمایه گذاری در خارج از کشور ندارم و تنها هدفم ایجاد شهرک فولاد و رونق اقتصادی و اشتغالزایی در این منطقه بود.

مدیر شرکت ذوب‌آهن ملایر با تأکید بر اینکه در حال حاضر از مسئولان هیچ وام و تسهیلاتی درخواست نمی کنم، تصریح کرد: تنها انتظارم این است که مدیران در مقابل پای صنعتگران و تولیدکنندگان سنگ اندازی نکنند و حامی همه جانبه آنها باشند.