سخت‌تر از زندگی با تحریم، زندگی بدون استقلال است

به گزارش می متالز، رئیس جمهور با بیان اینکه «آمریکا نه می‌تواند مذاکره را بر ما تحمیل کند و نه جنگ را»، تاکید کرد که برای جهان نیز امروز زمان «نه» گفتن به زورگویی و قلدرمآبی است. دوران سلطه و هژمونی به سرآمده است و ملت‌ها و فرزندان ما سزاوار دنیایی بهتر، امن‌تر و قانون‌ مدارترند. امروز زمان تصمیمِ صحیح و درست است.

حسن روحانی سه شنبه شب به وقت تهران و در سخنانی که به صورت ویدئو کنفرانس در هفتاد و پنجمین نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد پخش شد، با تاکید بر اینکه زندگی با تحریم سخت است اما سخت‌تر از آن زندگی بدون استقلال است، اظهارداشت: آزادی سیاسی داخلی برای ما بسیار مهم است و ما به عنوان کهن‌ترین دموکراسی در خاورمیانه، به مردم سالاری خود می‌بالیم و آزادی داخلی را با دخالت خارجی، سودا نخواهیم کرد.

رئیس جمهور گفت: دموکراسی حق حاکمیت ملت است و نه حق دخالت بیگانه، آن هم بیگانه‌ای تروریست و مداخله‌جو که هنوز هم در همان توهم ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ زندانی است؛ همان روزی که اسلاف‌شان، تنها دموکراسی آن زمان خاورمیانه را با کودتا سرنگون کردند.

دکتر روحانی با اشاره به اینکه برای ما عزت و آسایش ملت‌مان مهم است که با دیپلماسی متکی بر اراده ملی و همراه با مقاومت به دست می‌آید ، تصریح کرد: ما ابزار چانه زنی داخلی و انتخاباتی آمریکا نیستیم و هر دولتی که در آمریکا انتخاب شود، به ناچار تسلیم تاب‌آوری ملت بزرگ ایران خواهد شد.

رئیس جمهور با برشمردن بخش هایی از کارنامه درخشان ایران اسلامی به عنوان محورِ صلح و ثبات، مبارزه با اشغال و افراط، و منادی گفتگو و رواداری پایدار، اظهار داشت: چنین ملتی شایسته تحریم نیست. جواب صلح، جنگ نیست. پاداش مبارزه با افراط‌گری، ترور نیست. پاسخ رای ملت‌ها در ایران، در عراق و در لبنان، تحمیل آشوب‌های خیابانی و حمایت از روندهای غیر دموکراتیک نیست.

متن کامل سخنان حسن روحانی به این شرح است:

 بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والصلاه علی رسول‌الله و آله و صحبه

آقای رئیس،

انتخاب جناب‌عالی را به عنوان نماینده کشور دوست و برادر، ترکیه به ریاست هفتاد و پنجمین نشست سالانه مجمع عمومی ملل متحد تبریک گفته و برای شما، دبیرکل محترم و همه همکارانتان که در مسیر تحقق اهداف ملل متحد، تلاش می‌کنند، آرزوی توفیق دارم.

جهان، غافل از دو نعمت‌ بزرگ سلامت و امنیت، ناگهان با بانگ بیدارباشِ کووید۱۹ مواجه گردید. کرونا با همه کوچکی خود، چنان مدیریتِ جهانی و حکمرانی داخلی کشورها را به چالش کشید که مهمترین تجمعِ جهانی هم، به ناچار به صورت مجازی برگزار گردید.

کرونا امروز، به علت رشد علم و تکنولوژی و رسانه، به"درد مشترک" انسان بدل شده است.  این دردِ مشترک، نشان داد که به رغم همه پیشرفت‌ها، هنوز علم بشر در برابر جهل او ناچیز است. این ویروس همه ما را به فروتنیِ بیشتر در برابر خداوند، و حقیقتِ خلقت می‌خواند و جامعه انسانی‌ را به تقوایِ مدنی اعم از رعایت اخلاق فردی و اجتماعی و پرهیز از جفا در حق طبیعت، و تخریب محیط زیست و دخالت بی‌رویه در خلقت، هدایت می‌کند. این بلیه فراگیر، که مرزهای ساختگی قدرت و  مکنت را درنوردیده است، یک بار دیگر به همه ما اعضای جامعه بشری، یادآور می‌شود که مواجهه با مسائل مشترک جهانی، جز از طریقِ مشارکت جهانی ممکن نیست.

همه ما در جهان، دوران سختی را سپری می‌کنیم. اما ملت من بجای برخورداری از همکاری جهانی، با سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ، در نقض آشکار و اساسیِ منشور ملل متحد، توافقات بین‌المللی و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، مواجه است.

خانم ها، آقایان

تصویری که از برخورد پلیس ایالات متحده آمریکا با یک شهروندِ معترض به سراسر جهان مخابره شد، برای ما، آشنا و تکراری بود. این پایی که بر گلو نهاده شد به عنوان پای استکبار بر گلوی ملت‌های مستقل بود که ما آن را به خوبی می‌شناسیم. ملتِ دلاور ایران دهه‌هاست این‌گونه بهای آزادی‌خواهی و رهایی از سلطه و استبداد را پرداخت نموده ولی با ایستادگی، به بالندگی و پیشرفت خود ادامه داده و بر نقش تاریخی و تمدنی خود، به عنوان محورِ صلح و ثبات، مبارزه با اشغال و افراط، و منادی گفتگو و رواداری پایدار مانده است:

ما در برابر اشغال‌گران شوروی سابق، جنگ‌سالاران و افراط گرایان داخلی، تروریست‌های القاعده، و اشغال‌گران آمریکایی، در کنار مردم افغانستان ایستادیم و در همه روندهای صلح و آشتی چه در کنفرانسِ بن ۲۰۰۱، و چه در تلاش‌های منطقه‌ای، نقشی محوری ایفا نمودیم.

ما در برابر بسیج قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای، برای ایجادِ جنگ نفتکش‌ها در خلیج‌فارس در حمایت از صدام، در نیمه دوم دهه سال ۱۹۸۰، خواهان امنیت مشترک در خلیج فارس شدیم، در سال ۲۰۱۳ جهان عاری از افراط و خشونت (WAVE) را پیشنهاد کردیم که با اجماع اعضای مجمع، به تصویب رسید. در سال ۲۰۱۸ پیشنهاد پیمان عدم تجاوز و در سال ۲۰۱۹ طرح امید یا پویشِ صلح هرمز (HOPE)، برای ارتقای صلح و ثبات در خلیج فارس را، در همین مجمع ارائه کردیم.

ما در برابر اشغالِ کویت توسط صدام، اولین کشور منطقه بودیم که در کنار مردم و دولت کویت ایستادیم و آرزوی صدام برای استیلا بر همه متحدان عربش را، ناکام گذاشتیم.

ما در برابر استبداد صدامیان، اشغال‌گری آمریکاییان و وحشی‌گری داعشیان در کنار همه مردم عراق، از کرد و عرب و سنی و شیعه و ایزدی و مسیحی ایستادیم و از سال ۲۰۰۳ با حمایت از دستاوردهای دمکراتیک مردم عراق، شورای حکومتی و دولت عراق را یاری نمودیم.

ما در برابر ده‌ها گروه تروریست تکفیری، تجزیه‌طلبان و جنگجویان خارجی در کنار مردم سوریه ایستادیم، و از سال ۲۰۱۳ میلادی که دیگران به دنبال راه حل نظامی بودند، طرح ۴ ماده‌ای صلح مبتنی بر خواست مردم سوریه را ارائه کردیم و در سال ۲۰۱۶ با همکاری روسیه و ترکیه، فرآیند آستانه  را برای رسیدن به صلح و ثبات سیاسی در سوریه، پایه‌ریزی کردیم.

ما در برابر اشغال‌گری صهیونیست‌ها، جنگ‌افروزان داخلی و توطئه‌گران خارجی، در کنار مردم و دولت لبنان ایستادیم.

ما هرگز اشغال‌گری، نسل‌کشی، آواره‌سازی و نژاد پرستی را نادیده نگرفتیم و برسرِ قدس شریف و حقوقِ مردم  فلسطین، هرگز معامله نکردیم و در سال ۲۰۱۲ راه حل دموکراتیک مسأله فلسطین را از طریق همه‌پرسی ارائه کردیم.

ما آشکارا از ظلم وستمی که به مظلومان یمن می‌رود، دادخواهی کردیم و در آغاز جنگ یمن در سال ۲۰۱۵، پیشنهاد ۴ ماده‌ای برای صلح در یمن را ارائه دادیم.

ما در این منطقه حساس دستِ تنها با داعشی‌ها و افراطی‌هایِ مدعی دروغینِ اسلام، جنگیده‌ایم تا جامعه جهانی بداند اسلامِ واقعی کدام است، همان اسلامِ اعتدالی و عقلانی، و نه افراط و نه خرافه. سردارشهید ما، که قهرمان مبارزه با خشونت افراطیون در خاورمیانه بود، از امنیت شهروندان مذهبی و غیر مذهبی، مسلمان و مسیحی، شیعه و سنیِ، در برابر مدعیان یک حکومت قرون وسطایی به خوبی ایستاد و دفاع می‌کرد.

و ما در سال ۲۰۱۵ میلادی برجام را به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای تاریخ دیپلماسی به ثمر رساندیم و علیرغم بدعهدی مستمر آمریکا به آن پایبند ماندیم.

آقای رئیس

چنین ملتی شایسته تحریم نیست. جواب صلح، جنگ نیست. پاداش مبارزه با افراط‌گری، ترور نیست. پاسخ رای ملت‌ها در ایران، در عراق و در لبنان، تحمیل آشوب‌های خیابانی و حمایت از روندهای غیر دموکراتیک نیست.

باید بدانیم که ادعا‌ها ملاک نیست و تنها عمل ملاک است:

ادعا کردند که برای مبارزه با صدام به منطقه آمده‌اند، درحالی‌که خود، این هیولا را در جنگ تحمیلی علیه ایران تنومند ساختند و او را با سلاح شیمیایی و مدرنترین جنگ افزارها، تسلیح کردند.

از مبارزه با تروریسم و داعشی دم می‌زنند در حالی که، خود آن را ایجاد کرده‌اند، و برای این جنایت خود از ملتهای منطقه طلبکار هم هستند.

به دروغ ما را متهم به تلاش برای ساخت سلاح هسته‌ای می‌کنند و به بهانه اشاعه، این یا آن را تحریم می‌کنند، در حالی‌که جرمِ استفاده از سلاح هسته‌ای در تاریخ بشریت‌ را، تنها به نام خود ثبت کرده‌اند و تنها رژیم دارنده سلاح هسته‌ای در منطقه غرب آسیا، بازیگر خیمه شب‌بازی آنهاست.

از حقوق بشر سخن می‌گویند ولی با فشار حداکثری، معیشت و سلامت و حتی حق حیات همه ایرانیان را هدف گرفته‌اند.

خود و دست نشاندگانشان، در هرچه جنگ و اشغال و تجاوز در فلسطین و افغانستان و یمن و سوریه و عراق و لبنان و لیبی و سودان و سومالی است، مستقیماً به آتش افروزی مشغولند ولی ایران را مسوول شکست‌های محتوم‌شان در برابر اراده مردم منطقه می‌دانند.

با فروش صدها میلیارد دلار سلاح به منطقه ما، آن را به انبار باروت بدل کرده‌اند، ولی بر خلاف همه قواعد حقوقی و اجماع جهانی، بیهوده می‌کوشند تا ایران را از حداقل نیازهای دفاعی محروم ساخته و محدودیت‌های تسلیحاتی ایران را به رغم نص صریح قطعنامه ۲۲۳۱، تمدید کنند.

من اینجا لازم می دانم از رؤسای دوره‌ای شورای امنیت در ماه‌های اوت و سپتامبر و سیزده عضو این نهاد به ویژه کشورهای روسیه و چین تشکر کنم که دو بار به صورت قاطع به استفاده ابزاری و غیرقانونی آمریکا، از شورای امنیت و قطعنامه ۲۲۳۱، با صدای بلند "نه" گفتند.

این یک پیروزی نه برای ایران، که برای دورانِ گذار نظام بین‌الملل در جهان پساغربی است، که رژیم مدعی هژمونی، در چنین انزوای خودساخته ای، فرو رود.

خانم‌ها ، آقایان

کجا سابقه دارد دولتی نتیجه ۱۳ سال مذاکره جهانی با حضور دولت سلف خود را، بدون هیچ دلیلی زیرپا‌گذارد، قطعنامه شورای امنیت را با وقاحت نقض کند، و حتی دیگران را به دلیل اجرای قطعنامه شورای امنیت تحریم و تنبیه کند، و در همان حال مدعی مذاکره و معامله بزرگ باشد؟

آمریکا نه می‌تواند مذاکره را برما تحمیل کند و نه جنگ را.

زندگی با تحریم سخت است اما سخت‌تر از آن زندگی بدون استقلال است.

آزادی سیاسی داخلی برای ما بسیار مهم است و ما به عنوان کهن‌ترین دموکراسی در خاورمیانه، به مردم سالاری خود می‌بالیم و آزادی داخلی را با دخالت خارجی، سودا نخواهیم کرد.

دموکراسی حق حاکمیت ملت است و نه حق دخالت بیگانه، آن هم بیگانه‌ای تروریست و مداخله‌جو که هنوز هم در همان توهم ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ زندانی است: همان روزی که اسلاف‌شان، تنها دموکراسی آن زمان خاورمیانه را با کودتا سرنگون کردند.

برای ما عزت و آسایش ملت‌مان مهم است که با دیپلماسی متکی بر اراده ملی و همراه با مقاومت به دست می‌آید.

ما ابزار چانه زنی داخلی و انتخاباتی آمریکا نیستیم.

هر دولتی که در آمریکا انتخاب شود، به ناچار تسلیم تاب‌آوری ملت بزرگ ایران خواهد شد.

برای جهان نیز امروز زمان "نه" گفتن به زورگویی و قلدرمآبی است. دوران سلطه و هژمونی به سرآمده است. ملت‌ها و فرزندان ما سزاوار دنیایی بهتر، امن‌تر و قانون‌ مدارترند. امروز زمان تصمیمِ صحیح و درست است.