خودرو سازان در تلاش برای تک نرخی کردن قیمت ها

به گزارش می متالز، تعیین قیمت محصولات تولیدی شرکت های خودروساز این روزها داغ تر از هر زمان دیگر از سوی دست اندرکاران و متقاضیان خودرو دنبال می شود. در این بین علیرضا رزم حسینی وزیر صمت معتقد است مسیر فعلی قیمت گذاری موجب انباشت زیان در شرکت های خودروساز شده است. به اعتقاد سکاندار جدید صمت در حال حاضر خودرو سه قیمت دارد. تمام شده که خودروسازان بر اساس آن محصولات خود را تولید می کنند،قیمت مصوب که از سوی شورای رقابت به خودروسازان برای عرضه محصولاتشان دیکته می شود و در نهایت قیمت بازار که ملاک داد و ستد قرار می گیرد.

از سوی دیگر در آخرین جلسه کمیته خودرو که راهکارهای ساماندهی بازار مورد بررسی قرار گرفت مدیران خودروساز که در این جلسه حاضر بودند یک صدا اعلام کردند تداوم حضور شورای رقابت در پروسه قیمت گذاری و فرمول مورد استناد این شورا سبب تحمیل زیان سنگین به شرکت های تحت مدیریت آنها شده است.

مدیران خودروساز پیشنهاد دادند که شورای رقابت از پروسه قیمت گذاری حذف و قیمت خودرو در حاشیه بازار تعیین شود. آنها به دنبال این هستند که سازمان حمایت را جایگزین شورای رقابت در پروسه قیمت گذاری کنند. به اعتقاد برخی از اعضای کمیته خودرو ابتدا باید قیمت تمام شده واقعی هر یک از محصولات تولیدی خودروسازان تعیین شود و سپس درصدی سود به آن اضافه شود تا از این مسیر جلوی تولید با ضرر شرکت های خودروساز گرفته شود.

در این جلسه نیز نمایندگان مجلس که طرح تحول صنعت و بازار خودرو را دنبال می کنند، حضور داشتند.

طراحان طرح تحول مخالف جدی تعیین قیمت براساس حاشیه بازار هستند. اما این به معنای رضایت از فرمول شورای رقابت نیست. آنها به دنبال این هستند که فرمول مورد استفاده هیات تعیین قیمت کالای تولید داخلی (این هیات زیرمجموعه سازمان حمایت از تولیدکنندگان و مصرف کنندگان فعالیت می کند) را جایگزین فرمول فعلی شورای رقابت کنند اما شورای رقابت را در پروسه تعیین قیمت به نوعی حفظ کنند.

به این ترتیب در حالی که چانه زنی درباره نحوه تعیین قیمت خودرو ادامه دارد و هنوز فرمول نهایی تعیین نشده به نظر می رسد هیچ یک از این مسیرها قادر به حل معمای تعیین قیمت در مبدا آن هم بدون زیان دهی شرکت های خودروساز نیست.

مشکلات ساختاری شرکت های خودروساز حلقه مفقوده ای است که در تمام مسیرهای پیشنهادی برای تعیین قیمت خودرو به آنها بی توجهی شده است. در حال حاضر هزینه سربار در شرکت های خودروساز داخلی در قیاس با خودروسازان بین المللی بسیار بالا است. بخشی از این هزینه سربار مربوط به نیروی کار مازادی می شود که در استخدام شرکت های خودروساز هستند و مدیران خودروساز اختیاری برای تعدیل نیروی کار مازاد خود ندارند.

بخش دیگری از این هزینه سربار را باید در به روز نبودن خطوط تولید و دور ماندن خودروسازان از تکنولوژی های روز دنیا جست وجو کرد. زنجیره تامین خودروسازان نیز خالی از اشکال نیست. این زنجیره قادر نیست قطعات مورد نیاز شرکت های خودروساز را با قیمت مناسب به خطوط تولید آنها تزریق کند. سه آیتم یاد شده در کنار اداره پرهزینه شرکت های خودروساز و ساختار عریض و طویل اداری سبب شده تا کفه هزینه در صورت های مالی خودروسازان به شدت سنگین شود.

به نظر می رسد تا زمانی که فکری به حال این مشکلات ساختاری نشود تعیین قیمت واقعی در مبدا، سرابی بیش نیست.