مقاومت فولادی ها در برابر متعادل سازی قیمت ها/ فولادی ها برای مقابله با شیوه نامه آماده می شوند

به گزارش می متالز، ابلاغ شیوه نامه بازار فولاد طی روزهای گذشته واکنش های شدیدی به همراه داشته است. تصمیمی که دولت بار دیگر برای آرام سازی این بازار گرفت، موجی از انتقادها از سوی تولیدکنندگان فولاد را به همراه داشت اما آیا در واقعیت این تصمیم به ضرر فولادی ها است؟

پس از بررسی های بسیار و با وجود ناآرامی های موجود در بازار فولاد این بار دولت با ابلاغ شیوه نامه سعی بر آن داشت تا وضعیت عرضه و تقاضا در زنجیره فولاد را معقول کند.

البته این شیوه نامه درست در زمانی ابلاغ می شود که بازار فولاد به سمت آرامش در حرکت بوده و ثبات رسیده است اما درست با ابلاغ این شیوه نامه از روز پنجشنبه 29 آبان ماه سال جاری بار دیگر بازار نسبت به این موضوع واکنش نشان داد.

هرچند این شیوه نامه بدون استفاده از نظر کارشناسی فعالان زنجیره ابلاغ شده است اما شاید اتفاقات مثبتی را برای بالا دست و پایین دست زنجیره فولاد به همراه داشته باشد.

پیش تر برخی تولید کنندگان فولاد مواد اولیه خود را با قیمت بازار داخلی یعنی 50 درصد ارزان تر از بازار جهانی خریداری می کردند، از سویی دیگر محصول تولید شده یعنی شمش و اسلب و... به صورت قطره چکانی در بورس عرضه و همین موضوع منجر به افزایش قیمت تمام شده برای صنایع پایین دست فولاد می شد. درواقع تولیدکنندگان صنایع پایین دستی فولاد بخش عمده ای از محصولات خود را از بازار آزاد تهیه می کردند و این موضوع قیمت تمام شده را افزایش و قدرت رقابت در بازارهای صادراتی را کاهش می داد.

توجه ویژه به صنعت فولاد در حلقه های زنجیره به راحتی قابل تشخیص است. موضوعی که  امتیاز ویژه ای را ایجاد کرده است. درواقع امروز بزرگترین تولیدکنندگان فولاد همچون فولاد مبارکه  با حمایت هایی صورت گرفته از سوی دولت وارد بخش معدن شده و اقدام به تولید مواد اولیه می کنند. از سویی دیگر تمرکز اصلی خود را بر بازارهای صادراتی گذاشته تا بتوانند سود بیشتری بدست آورند.

این در حالی است که صنعت فولاد یارانه های ویژه ای از سوی دولت دریافت می کند اما درمقابل فعالان بخش معدن به ویژه بخش خصوصی باید بخشی از درآمد خود را صرف پرداخت حقوق دولتی، عوارض صادراتی و.... یا توسعه زیرساخت های لازم کنند. در مقابل بخش فولاد با خرید مواد اولیه ارزان محصول تولیدی خود را با قیمت جهانی به مصرف کننده عرضه کند.

حال در شیوه نامه جدید،  شاهد افزایش قیمت سنگ‌آهن، گندله و کنسانتره و فروش آنها به قیمت جهانی به فولادسازان خواهیم بود؛ اما در مقابل به گفته فولادسازان محصولات تولیدی آنها با 80 درصد قیمت جهانی به فروش می رسد و این یعنی ضرر برای صنعت فولاد.

البته با نگاهی کارشناسی تر و حذف برخی هزینه ها همچون هزینه حمل و نقل و بندری، قیمت فولاد نیز همان قیمت جهانی است و ضرری متوجه آن نمی شود. اما مشکل اصلی در این میان خرید مواد اولیه به قیمت واقعی است. اگر قرار است فولاد به قیمت جهانی خرید و فروش شود باید مواد اولیه هم به همین نسبت به فروش رسد.

درست با ابلاغ این شیوه نامه و شروع اعتراض ها و همچنین بیان موضوعاتی همچون آسیب شیوه نامه به سهام شرکت های فولادی، نماد فولادی ها 3 آذر 99 در بورس قرمز می شود. موضوعی که چند روز قبل نیز فولاد خراسان با نماد (فخاس) به رییس هیات عامل ایمیدرو نسبت به آن هشدار داده بود. اما آیا فولادی ها با توجه به حمایت های لازمی که از سوی دولت دارند می توانند با فشار این شیوه نامه را اصلاح کنند.

به هر حال توجه دولت به صنعت فولاد با توجه به سهامداری اش غیر قابل انکار است، به همین دلیل فولادی ها می توانند با چنین اقداماتی دولت را از تصمیم خود منصرف کرده و بار دیگر قدرت را پس بگیرند.

در حالی فعالان فولاد به ویژه انجمن تولیدکنندگان فولاد برای اصلاح این شیوه نامه دست بکار شده و اطلاع رسانی می کنند، حلقه های بالادست و پایین دست یعنی سنگ آهنی ها و نوردکاران از این موضوع راضی بوده و آن را اقدامی رانت زدا می دانند.

بدون شک اصرار شدید صنعت فولاد بر اصلاح شیوه نامه حاکی از کاهش سودهای کلان دارد که در سال های اخیر شکل گرفته و توانسته این حلقه از زنجیره را قوی تر و حلقه های دیگر را با ضرر همراه کند. اما امروز فولاد برای متعادل سازی این قیمت مقاومت می کند.

حال باید منتظر ماند و دید آیا این بار نیز مانند بحث عوارض قدرت فولاد بر سایر حلقه ها به ویژه حلقه های بالا دستی غلبه می کند یا خیر.