کانال‌سازی جدید دو محصول معدنی

به گزارش می متالز، رشد قیمت سنگ‌آهن جهانی در شرایطی است که اخبار و داده‌های متفاوتی از بازارهای جهانی فولاد و سنگ‌آهن به گوش می‌رسد. گاهی اوقات این داده‌ها حتی در تناقض با یکدیگر قرار دارند. به‌عنوان نمونه کاهش میزان تولید فولاد چین در یک هفته گذشته در برخی استان‌ها مثل استان هبی، بزرگ‌ترین استان تولیدکننده فولاد این کشور به دلیل مسائل زیست محیطی یک داده مهم برای بازار سنگ‌آهن محسوب می‌شود اما نتوانست قیمت را با افت روبه‌رو سازد. در عوض استان تانگشان دیگر استان مهم فولادی چین در مدت اخیر به رغم سیاست‌هایی که در زمینه کاهش تولید مطرح شده تولید خود را با تغییر قابل توجهی روبه‌رو نکرده که به تحلیل کارشناسان معدنی این داده باعث شده قیمت سنگ‌آهن همچنان صعودی باشد.

طی یک هفته گذشته قیمت سنگ‌آهن ۶۲ درصد با ۲ درصد رشد روبه‌رو شده و این در حالی است که میزان رشد ماهانه این محصول ۴.۶ و رشد سالانه آن بیش از ۱۸ درصد ثبت شده است. تمام این اطلاعات حکایت از آن دارند که سنگ‌آهن که در سال ۲۰۱۷ کانال قیمتی ۶۰ دلاری را برای تحرکات خود انتخاب کرده بود اکنون با یک شیفت کانالی توانسته قیمت‌های بالاتری را ثبت کند و به نوعی اکنون دامنه قیمتی ۷۰ دلار را برای تحرکات خود برگزیده است. در این بین بنا بر جداول آماری منتشر شده از بازار سنگ‌آهن، قیمت این محصول دیروز در بازار ۷۳ دلار و ۳۶ سنت ثبت شد.

کارشناسان اما معتقدند شرایط موجود می‌تواند به زیان گندله باشد، چراکه رشد قیمت گندله در هفته‌های اخیر باعث شده تقاضای آن نیز تهدید شود و این موضوع می‌تواند به رشد قیمت سنگ‌آهن لامپ (دانه درشت) منتهی شود.

آنچه در شرایط کنونی و به ویژه در فصل زمستان در میان تولیدکنندگان فولاد چین رخ می‌دهد استفاده از سنگ‌آهن با عیار بالاتر است تا به این وسیله مجبور نشوند سطح تولید خود را کاهش دهند و با استفاده از ظرفیت محصول پرعیار آلایندگی تولید را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. این موضوع در هفته‌های اخیر باعث رشد بیشتر قیمت سنگ‌آهن با عیار بالاتر شده است.

رویترز در این رابطه در گزارشی با اشاره به اینکه فصل زمستان تقاضا برای سنگ‌آهن با عیار بالا را برای مخلوط کردن با سایر انواع سنگ‌آهن و استفاده در پروسه تولید فولاد افزایش می‌دهد، می‌نویسد: به همین دلیل به‌عنوان مثال استفاده از سنگ‌آهن با عیار ۶۲ درصد و بالاتر جایگزین سنگ‌آهن با عیار ۵۸ درصد و پایین تر خواهد شد و البته باید به این نکته نیز دقت کرد که استفاده از زغال‌سنگ به‌عنوان یکی از منابع انرژی و البته با ضریب آلایندگی بالا نیز در مسأله محیط زیست و ملاحظات آن به شدت دخیل است، بنابراین این احتمال که حتی با وجود استفاده از سنگ‌آهن با عیار بالاتر تولیدکنندگان فولاد ناگزیر شوند تولید خود را کاهش دهند وجود دارد. با تمام این اوصاف فعلا بازارهای سنگ‌آهن و زغال‌سنگ در رقابتی تنگاتنگ با افزایش قیمت روبه‌رو شده‌اند که این خود یکی از همان تناقضاتی است که ابتدای این گزارش به آن اشاره کردیم.

طبق آخرین قیمت‌های منتشر شده بهای زغال‌سنگ از مرز ۲۰۲ دلار هم فراتر رفته است که در هفته گذشته حدود ۳ درصد رشد قیمتی را به ثبت رسانده است. در این بین اما پیش‌بینی‌ها متفاوت است. یک بررسی از بانک بارکلیز که ۱۹ اکتبر منتشر شده نشان داده است که زمستان امسال احتمالا استان تانگشان که در هفته‌های اخیر برخلاف محدودیت‌ها رفتار کرده به تنهایی مجبور شود ۱۹ میلیون تن ظرفیت تولید خود را کاهش دهد درحالی‌که این رقم سال قبل ۱۱ میلیون تن بوده است. این موضوع نشان می‌دهد که قیمت‌های کنونی سنگ‌آهن از پتانسیل بنیادین قوی برای رشد برخوردار نیستند و همین موضوع در مورد زغال‌سنگ نیز صادق است.

یک بررسی سه ماهه از وضعیت معادن زغال‌سنگ نشان می‌دهد که رشد قیمت این محصول به دلیل روندی بوده که در فاصله ماه‌های جولای تا سپتامبر در برخی معادن تجربه شده است. به‌عنوان مثال معدن بی‌اچ‌پی بیلیتون در این فاصله زمانی ۴ درصد میزان تولید خود را در مقایسه با فصل قبل از آن کاهش داده است که انتظار می‌رفت روی قیمت‌ها در بازار اثرگذار باشد، زیرا این معدن با تولید ۶۱ میلیون تن زغال‌سنگ در همین دوره زمانی سومین غول تولیدکننده این محصول محسوب می‌شود. گفته می‌شود دلیل این کاهش تولید تعمیرات در این معدن در همین دوره زمانی بوده است. همچنین این شرکت معدنی در این سه ماهه ۱۰.۳۶ میلیون تن زغال‌سنگ متالورژی تولید کرد که ۲ درصد نسبت به سال گذشته افت داشت و نسبت به سه ماهه آوریل تا ژوئن نیز ۱۴ درصد کاهش یافت. به همین دلیل باید گفت افزایش قیمت این محصول نیز می‌تواند موقتی باشد و با افت تولید فولاد در زمستان شاهد بازگشت قیمتی در این دو محصول باشیم.

البته رویترز در گزارش خود به تولید سال گذشته فولاد در چین اشاره کرده و می‌نویسد در زمستان ۲۰۱۷ با آنکه محدودیت تولید فولاد در برخی استان‌ها میزان تولید آنان را کاهش داد اما در استان‌هایی که محدودیتی برای آنها در نظر گرفته نشده بود میزان تولید افزایش یافت و این موضوع باعث شد میزان تولید در کل افت جدی را تجربه نکند و امسال نیز باید دید آیا مکانیزم‌هایی برای جلوگیری از تولید وجود دارد و به کار گرفته می‌شود یا خیر؟ به‌عنوان مثال استفاده از سنگ‌آهن با عیار بالاتر یا جایگزینی زغال‌سنگ شاید بتواند مانع از افت جدی تولید فولاد گردد اما قطعا بازار سنگ‌آهن با عیارهای پایین تر و زغال‌سنگ را کساد خواهد کرد. در حال حاضر نگاهی به بازار آتی سنگ‌آهن نشان می‌دهد قیمت سنگ‌آهن با عیار ۶۵ درصد به بالاتر از ۹۷ دلار رسیده درحالی‌که سنگ‌آهن با عیار ۵۸ درصد در محدوده ۶۰ دلار قرار دارد. یعنی بین این دو عیار اختلاف قیمتی در حدود ۳۷ دلار وجود دارد که می‌تواند تقاضا را با بی‌ثباتی روبه‌رو سازد.