قحط الرجال در دولت/وزارت نفت، دورهمی بازنشسته‌ها باقی می‌ماند؟

به گزارش می متالز، تقویت گمانه ها در مورد گزینه های احتمالی تصدی مدیرعاملی شرکت های زیرمجموعه وزارت نفت نشان می دهد دولت در برهه فعلی نیز به شدت دچار قحط الرجال است. 

مسعود کرباسیان، وزیر استیضاحی اقتصاد بدون هیچ سابقه و تجربه ای در صنعت نفت گویا قرار است بر صندلی شرکت ملی نفت ایران تکیه زند؛ آنهم در شرایطی که صنعت نفت ایران در حال گذراندن حساس ترین شرایط خود بوده و فرصتی برای آزمون و خطا ندارد. انتظار می رفت  شیخ الوزرا گزینه با سابقه تری را برای این سمت انتخاب کند. گفته می شود کرباسیان مشمول قانون منع به کارگیری بازنشستگان است اما وزیر نفت برای حضور وی در این سمت آستین بالا زده و در تلاش است مجوزهای لازم را از مراجع مربوطه دریافت کند.

 البته چینش مهره های جدید وزارت نفت به همینجا ختم نمی شود؛ حضور محسن دلاویز که از حمایت مطلوبی از سوی غلامرضا تاجگردون، رییس کمیسیون برنامه ریزی، بودجه و محاسبات برخوردار است، برای مدیرعاملی شرکت ملی گاز یکی دیگر از اقدامات وزیر نفت در راستای جوانگرایی است. به گفته برخی، دلاویز از ابتدا برای این سمت خیز برداشته بود، اما ترجیح داد تا با گشتی در وزارت نفت از مشاور منابع انسانی وزیر نفت به شرکت نفت خزر و سپس به شرکت بهینه سازی مصرف سوخت برود تا موقعیت برای حضورش در شرکت گاز فراهم شود. عمر مدیریت وی در شرکت های مذکور به قدری کوتاه است که نمی توان اقدام و ثمره چشمگیری از برآیند فعالیت های وی ارائه داد.

صندلی مدیرعاملی شرکت ملی پتروشیمی ایران نیز که حدود یک سال توسط فردی غیر نفتی و غیر متخصص در سکوت رسانه ای محض اداره شد، گویا قرار است بار دیگر به سیطره زنان باز گردد و فرناز علوی، مدیر برنامه زیری و توسعه این شرکت به عنوان گزینه اصلی مدیرعاملی پتروشیمی منصوب شود.

همچنین گمانه درباره حضور عباس آخوندی در جمع مدیران نفتی هم تقویت شده است؛ وزیر مستعفی راه و شهرسازی که پس از سه مرتبه استیضاح، سرانجام با استعفا از کابینه کنار رفت و در ادامه،  از گندم شهرداری تهران هم بی بهره ماند؛ قرار است به وزارت نفت آمده و دورهمی تازه بازنشستگان صنعت نفت را کامل کند. 

گویا محسن پاک نژاد هم معاون وزیر در امور هیدروکربوری خواهد شد و جای رکن الدین جوادی بر صندلی این معاونت تکیه خواهد زد.

گوش به فرمان

گزینه های احتمالی وزیر نفت برای شرکت های اصلی این وزارتخانه، یک ویژگی مشترک دارند؛ همگی گوش به فرمان فرمانده هستند. با توجه به روحیه فرماندهی که کارکنان این وزارتخانه برای وزیرشان توصیف می کنند، گزینه های مذکور هم در راستای مشی عقیدتی – سیاسی زنگنه هستند و هم از این وزیر قدیمی کابینه دولت دوازدهم حرف شنوی دارند و عموما، به جای داشتن تخصص و تجربه در حوزه مربوطه، تابع تصمیمات ابلاغی از بالا خواهند بود. در این میان جای خالی شایسته سالاری به شدت احساس می شود. بویژه در شرایط کنونی که صنعت نفت در برهه حساس و مهمی به سر می برد، انتظار می رفت این شرایط با استفاده از همه ظرفیت های داخلی و متخصص ورای وابستگی های سیاسی مدیریت شود. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت انتخاب یک وزیر بازنشسته و استیضاح شده برای مدیرعاملی شرکت ملی نفت ایران است. شخصی که نمایندگان مردم یک مرتبه عملکرد وی را مناسب ندانسته و به استیضاح وی رای مثبت داده اند، احتمالا با حکم وزیر نفت، بر صندلی تکیه خواهد زد که اهمیت آن کم از وزارت اقتصاد نیست. کارشناسان معتقدند اگر قرار بر اخذ مجوز برای حضور کرباسیان در شرکت ملی نفت ایران است، بهتر بود زنگنه این مجوز را برای علی کاردر، مدیرعامل فعلی شرکت ملی نفت دریافت می کرد چرا که او در این صنعت دارای تجربه است و به نسبت می توانست گزینه مناسب تری باشد.