به گزارش می متالز، چراکه در چند سال گذشته شاهد بودهایم واحدهای آهناسفنجی بسیاری در کشور وارد چرخه تولید شدهاند که برخی از این واحدها با کمبود گندله روبهرو هستند و این در حالی است که واحدهای فولادی به عنوان واحدهای پاییندست گندله نیز توسعه چندانی نداشتهاند. بنابراین با توجه به این روند میتوان ادعا کرد که به نوعی در این مرحله با نبود تعادل بین واحدهای تامین گندله و واحدهای احیای مستقیم روبهرو شدهایم. موضوع دیگر آن است که در بالادست گندلهسازی نیز با کمبودهایی روبهرو هستیم و این موضوع از آنجا نشأت میگیرد که دیرتر نسبت به ساخت واحدهای کنسانترهسازی اقدام شده و در جریان ساخت، این واحدها با موانعی روبهرو شدهاند و همین سبب شده است همزمان با گندلهسازیها به تولید نرسند. از این رو میتوان پیشبینی کرد که در سالهای پیشرو با کمبود کنسانتره روبهرو خواهیم شد.
اگر زنجیره را تا معدن پیگیری کنیم شاهد خواهیم بود که در حلقه بالاتر از کنسانتره در آینده با کمبود سنگآهن روبهرو خواهیم شد و حتی این پیشبینی وجود دارد که در سالهای آینده برای تامین واحدهای تولیدی سنگآهن وارد کنیم، در غیر این صورت واحدهای پاییندست سنگآهن با مشکل تامین مواد اولیه روبهرو خواهند بود، چراکه معادن سنگآهن متناسب با واحدهای کنسانترهسازی در کشور توسعه نیافتهاند که البته در زمینه اکتشاف معادن سنگآهن، برنامههای مناسبی در دست اقدام است و مناطق امیدبخشی هم کشف شدهاند اما براساس چشمانداز ۱۴۰۴ به معادن سنگ آهن بیشتری نیاز است.
مجید محمودی / کارشناس فولاد