استقلال اتاق را دریابیم

‌می‌متالز - این روز‌ها بحث اتاق و انتخابات اخیر در فضای مجازی میان ذی نفعان و بازیگران اتاق داغ است. با این حال بسیاری از تحلیل‌ها به موقعیت فرد ارائه دهنده آن یا همراهان و دوستان وی در انتخابات اخیر بستگی دارد، بنابراین لازم است دور از جایگاه خود و هم مسلکان به بررسی وضعیت فعلی و راه‌های نجات و فلاح بنگریم.

به گزارش می‌متالز، عده‌ای از دوستان پیگیری مخالفان منتخبان انتخابات اخیر را موجب آسیب به زیربنای اتاق می‌دانند و از سوی مقابل، عده‌ای پافشاری بر حفظ نتایج انتخابات هیات رئیسه را موجب آسیب به کیان اتاق می‌دانند. پس هر دو گروه بر یک نقطه همراستا و هم نظرند و آن لزوم جلوگیری از ایجاد آسیب بر درخت ۱۴۰ساله اتاق بازرگانی است.

با این حال اگر یک قدم عقب‌تر برویم، خواهیم دید که خود این اتاق نیز تنها یک پدیده بین الاذهانی است که به عنوان عامل چندصدایی و جلوگیری از تک روی و برای ایجاد شرایط گفتگو و در نهایت برای جلوگیری از آسیب‌های اقتصادی محتمل در سیاستگذاری در طول سال‌ها شکل گرفته، تقویت شده و جای خود را باز کرده است؛ لذا لازمه گفتگو، وجود شخصیت مستقل است و اگر ما از اتاق توقع اعلام نظر صرفا با نگاه اقتصادی در کرسی‌های مشورتی داریم، باید نه به خاطر رئیس فعلی اتاق ایران یا به سود همفکران یا مخالفان وی و نه به خاطر اتاق بلکه به خاطر کشور به استقلال کامل آن پایبند باشیم، لذا اتاق غیرمستقل، ماهیت خود را از دست خواهد داد و ارزش چانه زنی، کسب کرسی، رقابت و جوش و خروش را نیز نخواهد داشت.

به هر حال شرایطی برای اخذ کارت بازرگانی، عضویت در اتاق و هیات نمایندگان به عنوان حقوق اجتماعی هر ایرانی در قوانین درج شده و محروم کردن افراد از این حقوق اجتماعی صرفا می‌تواند پیامد حکم قضایی باشد و محدود کردن افراد تحت هر عنوانی برای ورود در جایگاه‌های تشکلی، منجر به خودسانسوری و از دست رفتن کارکرد اتاق و تشکل به عنوان صدای مستقل، انذار دهنده و پایش و پیش بینی کننده فضای اقتصادی است. نکته دیگر لزوم استفاده از ابزار‌های مبتنی بر دموکراسی در ساختار تشکلی است.

قطعا استقرار دموکراسی مترادف با انتخاب فرد توسط جمع نیست، بلکه جمع باید بتواند بر عملکرد منتخب نظارت و در صورت نارضایتی امکان خلع از قدرت را نیز در اختیار داشته باشد.

این مهم هم باید در ساختار مسوولیت سازی اتاق نهادینه شود و روند‌هایی که موجب استمرار حکمرانی عده‌ای محدود و ارث گذاری حکمرانی برای دیگران را ایجاد می‌کند، متحول شود و قطعا این سازوکار باید در درون اتاق و از درون اتاق شکل گیرد.

نکته نهایی، لزوم به رسمیت شناختن اقلیت از سوی اکثریت است که هم به عنوان یک رکن دموکراسی و هم عاملی برای حفظ چندصدایی درونی، جلوگیری از ایجاد کلونی‌های مخرب خارج از نهاد و همچنین حفظ حرمت خانواده اتاق ضروری است. در نهایت امیدوارم اتفاقات این روز‌ها با درایت «اتاقی ها» مدیریت شود و نفع کشور برآیند تصمیم گیری‌های پیش روی ما باشد.

منبع: انجمن مس ایران