رویای ایتالیایی در کنار مجسمه آزادی

به گزارش می‌متالز، روابط بازرگانی بین ایتالیا و آمریکا یکی از پرسابقه‏‏‏‌ترین و مهم‌ترین روابط دوجانبه در صحنه بین‌المللی است. این دو کشور با سابقه طولانی در حوزه تجارت، همواره نقش مهمی در توسعه روابط تجاری در جهان داشته‏‏‏‌اند. با پیشرفت‌های فناوری و توسعه‌تجارت‌جهانی، روابط تجاری بین ایتالیا و آمریکا نیز گسترده‏‏‏‌تر شده است.

در سال‌۲۰۲۱ میلادی، حجم تجارت این دو کشور، نزدیک به ۷۶‌میلیارد دلار بوده که از این میزان بیش از ۵۸‌میلیارد دلار کالا از ایتالیا به آمریکا و بیش از ۱۸‌میلیارد دلار از آمریکا به ایتالیا صادر شده‌است. عمده مبادلات بازرگانی دو کشور شامل کالا‌های الکترونیکی، مواد شیمیایی، سوخت و مواد خوراکی بوده‌است. بیش از ۳‌درصد از کل واردات و نزدیک به ۹.۵‌درصد از کل صادرات ایتالیا در همکاری با آمریکا انجام‌گرفته و در مقابل، حدود ۲‌درصد واردات و بیش از یک‌درصد صادرات آمریکا نیز حاصل فعالیت‌های بازرگانی با ایتالیا بوده‌است. میانگین تعرفه واردات آمریکا از ایتالیا‌برابر با ۲.۷۳‌درصد و میانگین مالیات گمرکی واردات ایتالیا از آمریکا نیز‌برابر با ۱.۳۹‌درصد بوده‌است. اتاق بازرگانی ایتالیا و آمریکا نقش بسیار مهمی در توسعه روابط بازرگانی بین دو کشور دارد. این اتاق بازرگانی به‌عنوان یک سازمان تجاری مستقل و معتبر، وظیفه تسهیل و ترویج تجارت و سرمایه‌گذاری بین ایتالیا و آمریکا را برعهده دارد و به‌صورت فعال در ایجاد فرصت‌های تجاری، تقویت روابط تجاری و ایجاد ارتباطات میان کسب‌وکار‌ها و نهاد‌های دولتی این دو کشور مشارکت دارد.

بیش از یک قرن تجربه

پیشینه اتاق بازرگانی ایتالیا-آمریکا به دهه‌۱۸۸۰ برمی‌گردد. در آن زمان، روابط تجاری بین ایتالیا و ایالات‌متحده آمریکا به‌طور چشمگیری گسترش یافت. در اوایل قرن نوزدهم، مهاجران ایتالیایی به آمریکا سفر کرده و شروع به تاسیس کسب‌وکار‌های خود کردند. این مهاجران، اغلب در زمینه‌هایی مانند صنایع غذایی، ماشین سازی، پوشاک و معاملات عمده فعالیت می‌کردند. در آن زمان، نیاز به یک سازمان تجاری برای تسهیل روابط بازرگانی بین ایتالیا و آمریکا احساس می‌شد، در نتیجه در سال‌۱۸۸۷، اتاق بازرگانی ایتالیا-آمریکا توسط دو بنیان‌گذار اصلی، جوزپه باریلی و کارلو دی ربیسی به‌همراه یک گروه از بازرگانان و کارآفرینان ایتالیایی-آمریکایی مشتاق به توسعه روابط تجاری بین دو کشور، تاسیس شد. هدف اصلی این سازمان، ترویج مبادلات تجاری و سرمایه‌گذاری بین ایتالیا و ایالات‌متحده بود. اتاق بازرگانی ایتالیا-آمریکا برای کمک به کسب‌وکار‌های ایتالیایی و آمریکایی در دستیابی به فرصت‌های تجاری و ایجاد شبکه‌های تجاری موثر بین دو کشور فعالیت می‌کرد. با گذر زمان، اتاق بازرگانی ایتالیا-آمریکا تبدیل به یک سازمان بین‌المللی شده‌است و با سایر اتاق‌ها و سازمان‌های بازرگانی مشابه در سراسر جهان همکاری می‌کند. امروزه، این اتاق بازرگانی به‌عنوان یک نهاد مهم در ترویج تجارت و سرمایه‌گذاری بین ایتالیا و ایالات‌متحده شناخته می‌شود و در رشد و توسعه روابط اقتصادی بین دو کشور نقش موثری ایفا می‌کند.

شیوه فعالیت اتاق در دو کشور

مدل فعالیت اتاق بازرگانی در کشور آمریکا مبتنی بر مدل آنگلوساکسون است. مدل آنگلوساکسون، مدلی مبتنی بر عضویت داوطلبانه و بدون قانون برای اتاق بازرگانی است. در این شیوه، وظیفه عمومی برای اتاق بازرگانی تعریف نشده‌است و هیچ حکم قانونی نیز مبنی‌بر پرداخت اجباری دولت برای حمایت از آن وجود ندارد. درواقع اتاق به‌عنوان شخص حقوقی و‌برابر با دیگر انجمن‌ها و اتحادیه ها، ثبت می‌شود، لذا می‌توان اتاق با مدل آنگلوساکسون را، یک سازمان غیرانتفاعی تحت‌قوانین خصوصی دانست که به‌دنبال حفاظت از منافع کارآفرینان، بر اساس عضویت داوطلبانه است. این مدل تحت‌عناوین مدل آنگلوساکسون، انگلیسی- آمریکایی یا قوانین خصوصی شناخته می‌شود و ابتدا در مستعمرات انگلیس در سراسر جهان مورد‌استفاده قرارگرفت. شیوه فعالیت آنگلوساکسون، نخستین‌بار توسط کارآفرینان مهاجر به آمریکای‌شمالی استفاده شد و اولین اتاق از این نوع در آمریکای‌شمالی، در سال‌۱۷۹۸ و در شهر نیویورک راه‌اندازی شد. امروزه این مدل در بیشتر کشور‌های انگلیسی‌زبان مانند ایالات‌متحده، آمریکا و استرالیا دیده می‌شود. محدودیت درآمد‌های ناشی از حق‌عضویت و نیاز به جست‌وجو برای ارائه خدمات جدید به‌منظور بهبود وضعیت مالی به دلیل استقلال مالی اتاق‌ها، از مشکلات این شیوه عملکرد است. لازم به ذکر است که گرچه این اتاق‌ها تحت‌قوانین و قواعد بخش‌خصوصی اداره می‌شوند، اما نباید با قوانین فدرال و ایالتی تناقض داشته باشند. تنها محدودیتی که کارفرمایان در مدل آنگلوساکسون دارند این است که در زمان مشخص مالیات خود را پرداخت کنند.

از سوی دیگر، شیوه فعالیت و مدیریت اتاق بازرگانی و صنعت در ایتالیا، مبتنی بر مدلی به‌نام مدل قاره‌ای یا کانتیننتال است. این مدل تحت‌قوانین ملی و برپایه صیانت از منافع عمومی و همچنین توجه به منافع کارفرمایان ایجاد می‌شود. تفاوت این نوع فعالیت با مدل دولتی، در بر گزاری انتخابات برای تعیین بدنه اجرایی اتاق از جمله رئیس، دبیر و... است. البته انتخاب مسوولان اتاق، در حضور مقامات دولتی و با نظارت آنها انجام می‌گیرد، اما به هر حال اعضای اتاق، خود به‌طور مستقیم، هیات اجرایی اتاق را انتخاب می‌کنند. برخلاف مدل عمومی، در مدل قاره ای، اتاق تا حدودی از استقلال برخوردار است و حق انتخاب هیات‌رئیسه خود را دارد، اما در عین حال، تاثیر دولت بر فعالیت‌های اتاق عامل تعیین‌کننده‌ای است. در این شیوه، اتاق به‌عنوان مشاور دولت در اموری که بر تجارت و صنعت تاثیر می‌گذارد، عمل می‌کند و در اتخاذ سیاست‌های کارآ، بسیار موثر است. اتاق‌های قاره ای، مانند اتاق‌های کشور ایتالیا، در استاندارد‌سازی و ارائه اطلاعات اقتصادی و کمک‌های فنی، به دولت یاری می‌رسانند. از آنجا که اتاق‌ها در مدل کانتیننتال، تحت‌قوانین ملی هستند و فعالیت‌های اتاق در این مدل، تحت‌نظارت چند وزارتخانه به‌طور همزمان است، حقوق و تعهدات آنها در مقابل دولت و جامعه به‌طور واضح تعریف شده‌است و این امر موجب بالا رفتن میزان مسوولیت پذیری اتاق در قبال جامعه می‌شود. از سوی دیگر، به دلیل حفاظت دولت از نام اتاق، امکان سوءاستفاده و تشکیل اتاق‌های مشابه از بین می‌رود؛ گرچه نظارت دولت می‌تواند موجب دخالت در امور اتاق و کاهش استقلال آن از دولت شود.

همچنین در این مدل قوانین اتاق، محدوده عمل آن را تعیین می‌کند، یعنی مشخص است که اتاق باید در کدام منطقه جغرافیایی عمل کند که همین موضوع باعث محدودیت در حوزه اختیارات سرزمینی آن شده و از طرف دیگر، باعث کاهش آزادی در انتخاب ماموریت و خدمات می‌شود. در مدل قاره ای، اتاق‌ها به‌صورت سلسله‌مراتبی اداره می‌شوند، یعنی اتاق منطقه‌ای، زیرمجموعه اتاق استانی و اتاق استانی، زیرمجموعه اتاق ملی است. سیستم اتاق ملی به‌عنوان حاکم، ساختار‌های منطقه‌ای و مدیریتی کشوری را هماهنگ با سطوح حکومتی، در اتاق‌ها تکرار می‌کند. در این مدل قانون این فرصت را در اختیار اتاق‌ها قرار می‌دهد که به اتاق‌های بخشی با حوزه فعالیت خاص، به‌طور مثال اتاق بازرگانی، صنعت، کشاورزی یا صنایع‌دستی تقسیم شوند. سلسله‌مراتبی‌بودن اتاق و تعامل متناسب سطوح اتاق با مدیران دولتی، باعث ایجاد ظرفیت بالقوه مناسب، برای تماس مستقیم اعضای اتاق با مسوولان دولتی در هر سطح از حاکمیت می‌شود.

از آنجا که اتاق بازرگانی و صنعت ایتالیا و آمریکا به‌عنوان یک سازمان غیر‌انتفاعی فعالیت می‌کند و با توجه به اینکه اتاق در مرز‌های ایالات‌متحده شروع به فعالیت کرده‌است، شیوه فعالیت آن به مدل آنگلوساکسون نزدیک‌تر خواهد بود.

عضویت و ساختار

شبکه اعضای اتاق بازرگانی مشترک ایتالیا و آمریکا (IACC) از بیش از ۴۰۰ شرکت برجسته در سه دسته اعضای پایه، عمومی و پایه ارشد تشکیل شده‌است که دارای اندازه و دامنه فعالیت متنوعی هستند. اعضای اتاق در طیف گسترده‌ای از دسته‌بندی‌های صنعتی فعالیت می‌کنند که شامل غذا و نوشیدنی، مد و طراحی، سفر و گردشگری، واردات و صادرات، حمل‌ونقل و لجستیک و سایر خدمات حرفه‌ای می‌شود. حق‌عضویت سالانه با توجه به خدماتی که اتاق به هریک از انواع عضویت ارائه می‌کند، متغیر است. این حق‌عضویت برای اعضای پایه اصلی، اعضای پایه و اعضای عمومی، به ترتیب ۳‌هزار، ۲۵۰۰ و هزار دلار در سال‌است. بر اساس قانون خصوصی، کسب‌وکار‌ها می‌توانند سازمان خود را ایجاد‌کرده و سپس مقررات مرتبط را پذیرفته، هیات‌رئیسه را انتخاب، هزینه‌های عضویت را ایجاد و برنامه‌های داخلی خود را اجرا کنند، لذا تفاوتی میان ساختار قانونی ایجاد اتاق بازرگانی و سایر سازمان‌های غیرانتفاعی وجود ندارد و اتاق بازرگانی نیز مانند سایر سازمان‌ها شکل‌گرفته و به فعالیت می‌پردازد. هیات‌مدیره، مهم‌ترین نهاد تصمیم‌گیری و اجرایی اتاق بازرگانی ایتالیا و آمریکا است. اعضای هیات‌مدیره سیاست‌های اتاق در مسائل کسب‌وکار را تعیین‌کرده و اتاق بازرگانی را در مورد استراتژی‌های مناسب راهنمایی می‌کنند. از طریق مشارکت در جلسات و فعالیت‌های برگزارشده در سراسر کشور، اعضای هیات‌مدیره به اجرا و ترویج سیاست‌های بازرگانی و اهداف اتاق ایتالیا و آمریکا کمک می‌کنند.

کارکرد‌ها و عملکرد

اتاق بازرگانی ایتالیا و آمریکا تلاش می‌کند به شرکت‌ها و کسب‌وکار‌هایی که در زمینه همکاری بازرگانی و سرمایه‌گذاری در این دو کشور فعالیت می‌کنند، خدمات و پشتیبانی لازم را ارائه دهد و روابط تجاری دوجانبه را تقویت کند. IACC به‌عنوان یک شبکه تجاری، فرصت‌های بی‌شماری برای شرکت‌ها و کسب‌وکار‌ها در ایتالیا و آمریکا برای برقراری ارتباطات تجاری فراهم می‌کند. این اتاق بازرگانی برنامه‌ها و رویداد‌های مختلفی را برگزار کرده که به شرکت‌ها امکان می‌دهد با یکدیگر در ارتباط باشند، اطلاعات و تجارب را به اشتراک بگذارند و شبکه سازی کنند. اتاق، خدمات مشاوره و پشتیبانی تجاری نیز به شرکت‌ها ارائه می‌کند. این خدمات شامل مشاوره درباره بازار‌های ایتالیا و آمریکا، قوانین و مقررات راهبردی، راه‌اندازی شرکت، معرفی شرکای تجاری محلی، ترجمه، تسهیل در روابط تجاری و قرارداد‌ها و موارد مشابه است. IACC با برقراری ارتباط مستقیم با دولت‌ها و سازمان‌های مربوطه در ایتالیا و آمریکا، در راستای تقویت روابط تجاری نمایندگی سیاسی و لابی ایجاد می‌کند. این اتاق بازرگانی به‌عنوان یک نهاد بین‌المللی قدرتمند، نیاز‌ها و مشکلات شرکت‌ها را در‌برابر مقامات دولتی و سازمان‌های مربوطه مطرح می‌کند. علاوه‌بر این، اتاق به شرکت‌ها اطلاعات مربوط به بازارها، روند‌های صنعتی، قوانین و مقررات، مشروح توافق‌نامه‌ها و معاملات تجاری را ارائه می‌کند. این اطلاعات تجاری به شرکت‌ها کمک می‌کند تا تصمیمات تجاری بهتری بگیرند و ریسک‌های در ارتباط با تجارت دوجانبه را کاهش دهند.

زندگی‌نامه رئیس اتاق

آلبرتو میلانی، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایتالیا و آمریکا و رهبر بخش لوکس گروه ریچ لاین (Richline Group)، یکی از شرکت‌های برکشایر هتاوی (Berkshire Hathaway)، است. وی علاوه‌بر ریاست اتاق بازرگانی ایتالیا-آمریکا در نیویورک، به‌عنوان هماهنگ کننده تمامی اتاق‌های بازرگانی در منطقه NAFTA فعالیت می‌کند. میلانی مدرک حقوق خود را در سال‌۱۹۸۵ از دانشگاه میلان دریافت کرد و سپس در سال‌۱۹۸۸، کارشناسی‌ارشد اقتصاد را در دانشگاه هریزاو سوئیس به پایان رساند. وی همچنین در رشته اقتصاد مدیریت در دانشگاه بازرگانی لویجی بوکونی ایتالیا تحصیل کرده‌است. او با برند «آلبرتو میلانی» در زمینه جواهرات و زندگی لوکس فعالیت می‌کند و به‌عنوان یک رهبر بین‌المللی در صنعت جواهرات و برندینگ شناخته شده‌است. پیش از پیوستن به گروه ریچ لاین، آلبرتو میلانی سمت‌های اجرایی در شرکت‌های سکتور اسپورت واچز (Sector Sport Watches)، بولگاری (Bulgari) و بوچلا تی (Buccellati) را بر عهده داشته‌است. میلانی به‌عنوان یک سخنران بین‌المللی در رویداد‌ها و محافل صنعتی، برندینگ و آموزشی حاضر می‌شود.

منبع: دنیای اقتصاد