سرمایه‌گذاری بولیوی بر لیتیوم؛ از رویا تا واقعیت

به گزارش می متالزبه نقل از ماینینگ، بولیوی چشم‌انداز جذابی را برای صنعت لیتیوم خود ترسیم کرده است؛ «درآمد میلیون دلاری از راه استخراج و صدور لیتیوم تا سال ۲۰۲۰میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی)». چنین هدفی برای دومین کشور فقیر امریکای لاتین بلندپروازانه به نظر می‌رسد، به هر حال این کشور شروع به حمل لیتیوم به چین از طریق کشتی کرده و این نخستین قدمی است که در این مسیر برداشته تا به آرزوی خود جامه عمل بپوشاند. بولیوی انتظار دارد به صادرکننده شماره یک ماده‌ای تبدیل شود که در ساخت ابزارهای «های‌تک» و با فناوری بالا مانند تلفن‌های همراه و خودروهای برقی به کار رفته و جزئی جدایی‌ناپذیر در تولید آنها به شمار می‌رود. لیتیوم در صنعت داروسازی نیز کارآیی دارد.

نگاهی به بولیوی

بولیوی پس از گویانا فقیرترین کشور امریکای جنوبی است و کارشناسان، قوانین امپریالیستی نیروهای خارجی را از زمان کشف قاره امریکا، عامل این وضعیت می‌دانند. بولیوی از نظر منابع طبیعی غنی است و غیر از معادن مشهورش دارای دومین میدان گاز طبیعی در امریکای جنوبی پس از ونزوئلاست. در همین حال میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد عنوان شده و استخراج معادن و هیدروکربن‌ها ۱۰ درصد و کارخانه‌ها کمتر از ۱۷ درصد تولید ناخالص ملی بولیوی را تشکیل می‌دهند. رشد اقتصادی این کشور حدود ۲/۵ درصد در سال است. نخستین عامل موثر در رکود اقتصادی بولیوی، کاهش چشمگیر نرخ نقره در سال ۱۹۸۰میلادی (۱۳۵۹ خورشیدی) بود که یکی از مهم‌ترین منابع درآمد بولیوی در صنایع معدنی به شمار می‌رفت. عامل دوم پس از جنگ سرد در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰میلادی بود، در این زمان کشورهای غربی که در گذشته به دلیل روی کار بودن یک رژیم با اقتصاد آزاد به این کشور کمک مالی می‌کردند، کمک‌های خود را قطع کردند. عامل سوم ریشه‌کن کردن محصولات کوکا از سوی ایالات متحده بود که ۸۰ درصد تولید کوکائین جهان را تامین می‌کرد. کاهش تولید کوکا باعث کاهش خیلی زیاد درآمد کشور بولیوی به ویژه کشاورزان شد.

چرا بولیوی نمی‌تواند امیدوار باشد؟

و حالا بولیوی با هدف شروع استخراج لیتیوم، ۱۰ تن کربنات لیتیوم را به شکل آزمایشی استخراج و صادر کرده اما با نرخ ۷۰ هزار دلار که بیشتر به یک معامله نمادین شبیه است تا عبور از یک بحران مالی، انتظار می‌رود رقم آن تا ۳ سال آینده میلادی به میلیون‌ها دلار برسد. لیتیوم بیشتر به عنوان نفت سفید شناخته می‌شود و در صنعت امروز عنصری مهم در باتری‌های شارژی به شمار می‌آید، بنابراین بولیوی با بهره‌برداری از این کارکرد لیتیوم می‌تواند به آینده خود امیدوار باشد چون این کشور بیشترین ذخایر شناخته شده لیتیوم را دارد، اما پیش از فکر کردن به صادرات گسترده، مشکلات زیادی در این مسیر وجود دارد که باید برطرف شود. جنیفر بیتز، تحلیلگر راهکارهای مدیریت ریسک در انگلیس اعتقاد دارد زیرساخت‌های ابتدایی، محیط پرچالش از نظر قانونی و تردید درباره امنیت سرمایه‌ها در این سرزمین محصور در خشکی، موانعی را برای سرمایه‌گذاران ایجاد خواهد کرد. وی ادامه می‌دهد: این کشور با مشکلاتی مانند فقر، ناآرامی اجتماعی و تولید مواد مخدر دست به گریبان است و علاوه بر این چالش‌ها نوع لیتیومی که در بولیوی استخراج و تهیه می‌شود نیاز به منبع ثابتی از مواد شیمیایی برای فرآوری آب شور دارد. این در حالی است که حمل‌ونقل مواد شیمیایی با توجه به امکانات محدود منطقه با مانع روبه‌رو است، همچنین جلگه‌های نمک این کشور نرخ تبخیر پایین‌تری نسبت به ۳ تولیدکننده دیگر لیتیوم در جهان یعنی شیلی، استرالیا و آرژانتین دارند. بیتز در نهایت نتیجه می‌گیرد: شاید مسئله اساسی برای بولیوی این است که با وجود چالش‌های سیاسی و اقتصادی، سرمایه‌گذاران خارجی را متقاعد کند که این کشور محل امنی برای سرمایه‌گذاری است. به هر حال مقامات بولیویایی همچنان امیدوارند و می‌گویند که از حالا تا سال آینده میلادی (۲۰۱۸) قصد دارند ۷۹۰میلیون دلار برای این پروژه سرمایه‌گذاری کنند تا صنعت لیتیوم این کشور را توسعه دهند. آنها همچنین گفته‌اند که بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴میلادی (۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ خورشیدی)، ۱۱۵ میلیون دلار در این زمینه سرمایه‌گذاری کرده‌اند. درباره صادرات نیز بولیوی قصد دارد تا سال ۲۰۲۱میلادی (۱۴۰۰ خورشیدی)، ۱۰ هزار تن لیتیوم کربنات و ۱۶۸۰۰۰ تن کلرید پتاسیم را با کشتی صادر کند.