آینده روشن سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر

درکل سرمایه گذاری ها در صنایع انرژی های تجدیدپذیر در چند سال اخیر بدلیل کاهش قیمت سوختهای فسیلی ضعیف بود و شرکتهای بزرگ امریکایی فعال در زمینه انرژی های پاک را دچار ضرر و زیان کرد.

با این حال، تحلیلگران انرژی و ناظران بازار می گویند کناره گیری امریکا از توافق نامه پاریس به صنعت انرژی های تجدید پذیر آسیب خواهد زد و ممکن است این بخش را با موانعی از جمله قطع سرمایه گذاری بانک فدرال در این زمینه و اعتبارات مالیاتی آن بشود اما نکته حائز اهمیت تولید بخش عمده برق امریکا از طریق منابع انرژی های پاک است. این باید خبر خوبی برای سرمایه گذاران باشد اما نگرانی تحلیلگران و ناظران بازار احتیاط خریدارن سهام از این صنایع به عنوان صنعتی نوظهور است.

سرمایه گذاران انرژی های تجیدپذیر پیشتر شاهد کنار گذاشتن توافقات زیست محیطی بوده اند، زمانیکه امریکا پروتکل کیوتو را در سال 1997 که در جهت جلوگیری از تغییرات آب و هوایی و کاهش انتشار کربن بود امضا نکرد. این توافق نامه در سال 2005 اجباری شد و کشورها ملزم به کاهش 5.2 درصدی انتشار گاز کربن تا سال 2012 شدند. آخرین اطلاعات در دسترس نشان می دهد کاهش انتشار گاز کربن در امریکا حدود 12 درصد کمتر از سطح 2005 بوده است. در واقع امریکا به پیشرفتهای بیشتری در زمینه کاهش انتشار گازهای گل خانه ای در مقایسه با سایر کشورهای عضو این توافق نامه رسید. گاهی اوقات این توافقات سیاسی صورت ظاهری بسیار خوبی دارند اما لزوما همیشه در دنیای واقعی مثمرثمر نیستند.

انتشار گاز کربن به دو دلیل کاهش یافت. اول اینکه نهادها و شرکتها شروع به استفاده از گاز طبیعی کردند که پاک تر از زغال سنگ است و از طرفی عملیات هیدرولیکی عرضه گاز طبیعی را افزایش داده و قیمت آن را پایین آوردند. دوم اینکه استفاده از انرژی های تجدیدپذیر بیشتر شد. وزارت انرژی امریکا اظهار می کند تمام منابع انرژی های تجدیدپذیر – انرژی های آبی، بادی، خورشیدی، زیست توده و گرمایی – در حال حاضر 14.9 درصد کل تولید برق امریکا را عهده دار هستند. دلایل دیگری نیز وجود دارد که عدم تاثیر خروج امریکا از توافق نامه پاریس در کاربرد و سرمایه گذاری این صنعت در امریکا را توجیه می کند.  به عنوان نمونه اغلب دولت های ایالتی در امریکا بدون توجه به سیاست های دولت فدرال از توسعه انرژی های پاک حمایت می کنند.

تحقیقات اخیر موسسه مورگان استنلی نشان می دهد کشورهایی که اقتصاد آن بر پایه انرژ ی های تجدید پذیر است در کاهش مصرف کربن سیاست های مشخصی دارند. امریکا نیز احتمالا از آن چه در توافق نامه پاریس در مورد کاهش مصرف کربن تعیین شده پیشی می گیرد. تحقیقات مورگان استنلی نشان می دهد امریکا تا سال 2030 با توجه به برنامه های کاهش مصرف زغال سنگ و تغییر انرژی و توسعه انرژی های پاک 34 درصد از میزان انتشار کربن می کاهد که هم از توافق نامه پاریس بیشتر است  و نسبت به طرح انرژی پاک اوباما نیز جلوتر است.  همچنین سال های 2020 تا 2030 برخی اعتبارات مالیاتی تعریف خواهند شد که از بازار انرژی های تجدید پذیر حمایت می کند.

هزینه سرمایه گذاری در انرژی های بادی و خورشیدی نیز کاهش یافته است. 8 سال اخیر هزینه پنل های خورشیدی تا 80 درصد کاهش داشته است و پیش بینی شده تا سال 2022 هزینه ساخت مزارع پنل های خورشیدی و توربین های بادی کمتر از میزان سوخت مورد نیاز و هزینه اجرایی یک نیروگاه سیکل ترکیبی گاز طبیعی باشد. در حالی که هزینه این نیروگاه به عنوان پایه حداقل هزینه تولید انرژی محسوب می گردد.

توسعه فناوری و توجه و علاقه بیشتر به انرژی های تجدید پذیر از جانب سرمایه گذاران سازمانی از جمله شرکت های بیمه و صندوق های بازنشستگی نیز کمک کننده است. چرا که این نوع سرمایه گذراها به سرمایه گذاری در چشم انداز کلان و چندین دهه آتی نگاه می کنند از این رو تامین سرمایه باثباتی دارند. در واقع سرمایه گذاری نهاد ها در انرژی های پاک سال گذشته به 354 میلیارد دلار رسید که نسبت به سال 2014 رشد 168 درصدی داشته است.

از طرفی چون بخش انرژی های پاک نوپاست، هر سهامی در زمنیه انرژی های پاک یک سرمایه گذاری خوب حساب نمی شود. کارشناسان به سرمایه گذاران پیشنهاد می کنند کمی گسترده تر و کلان به این مسئله نگاه کنند و انرژی های تجدید پذیر را به تکنولوژی های پاک گسترده تری در سطح جهان گسترش دهند.