معدن سرمایه‌گذار خارجی می‌خواهد

می متالز - بخش معدن ایران، نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی دارد و این دو راهکار در حل مشکلات تاثیر مثبت دارد.

به گزارش می متالز، به باور من، با ارتباط دادن سرمایه‌گذار خارجی با بخش داخلی می‌توان مشکل را حل کرد؛ کاری که اکنون صنعت نفت، آن را انجام می‌دهد. یکی از معیارهای قراردادهای صنعت نفت، شریک کردن شرکت‌های خارجی با شرکت‌های داخلی است و یک شرکت خارجی به شرطی می‌تواند به پروژه ورود کند که با یک شرکت داخلی شریک شود؛ سیاست خوبی که در بخش معدن کشور بسیار کم‌رنگ است. بخش معدن ایران از نظر حجم و گوناگونی مواد معدنی، این ظرفیت را دارد که سرمایه‌گذاران خارجی پشت در این کشور صف بکشند و برای ورود به داخل رقابت کنند. بکارگیری فناوری‌های نو هزینه‌های بهره‌برداری و تولید را کاهش می‌دهد و به این وسیله به افزایش بهره‌وری در معدنکاری منتهی می‌شود، البته فقط ورود فناوری نیست بلکه آموزش آن هم هست. بنابراین ورود فناوری به معنای افزایش توان نیروی انسانی هم قلمداد می‌شود چون نیروی انسانی باید کار با فناوری نو را یاد بگیرد. درباره هزینه‌های مربوط به فناوری‌ها هم به همان شعار معروف استناد می‌کنم که «پول دادنی را باید داد.» در ایران مسئله این است که ما بلندمدت فکر نمی‌کنیم بلکه کوتاه‌مدت و در بهترین حالت، میان‌مدت فکر می‌کنیم. یکی از مسائل بزرگ کشور این است که ما فرهنگ سرمایه‌گذاری نداریم و انتظار داریم یک‌شبه به سود برسیم. برای همین بیشتر سرمایه‌ها به‌طور نمونه در صنعت ساختمان و بدتر از آن در ارز و طلا سرمایه‌گذاری می‌شود. در کشور ما بازگشت سرمایه از ارزش خالص فعلی بیشتر است. البته چنین اتفاقی برآمده از آن است که سرمایه موجود در دست سرمایه‌گذار کم است. برای کمرنگ شدن این اتفاق، دولت باید با اقداماتی مانند ارائه تسهیلات، معافیت‌های مالیاتی طولانی‌مدت و تشویق به ورود ماشین‌آلات با ظرفیت بالا، توجه بیشتری به کسانی داشته باشد که حاضرند در بخش معدن سرمایه‌گذاری کنند. در شرایط کنونی چون بودجه اولیه کم است، تلاش برای کاهش هزینه‌ها داریم که چنانچه گفتم به افزایش بهره‌وری و سود درازمدت نمی‌انجامد. البته چنین روشی ویژه معدنکاری نیست و در سایر صنایع هم وجود دارد. در ایران ریسک سرمایه‌گذاری بالاست و تسهیلات مناسبی داده نمی‌شود. البته من منکر تسهیلاتی که اکنون داده می‌شود، نیستم. ما حتی بانکی به نام صنعت و معدن داریم اما در مقایسه با حرفه معدنکاری در جهان، حمایتی که از این بخش می‌شود کمتر است و من این مشکل را ایراد وزارت صنعت، معدن و تجارت یا سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی کشور نمی‌دانم بلکه از نظر من این ضعف‌ها برآمده از کم‌توجهی به بخش معدن است که همواره بر آن تاکید کرده‌ام. درست است که ما معدنکاری سنتی نداریم اما معدنکاری صنعتی هم در مقیاس‌های کوچک انجام می‌شود که بهره‌وری آن پایین است. بهره‌وری پایین نیز هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.