رونق معدنی؛ ارمغان استقلال

به گزارش می متالز، بخش زیادی از منطقه نامیبیای امروزی از سال ۱۸۸۴ میلادی(۱۲۶۳ خورشیدی) تا پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸میلادی (۱۲۹۷ خورشیدی) مستعمره آلمان بود و پس از آن به کنترل افریقای جنوبی درآمد تا اینکه در سال ۱۹۹۰ میلادی (۱۳۶۹ خورشیدی) استقلال خود را به‌دست آورد. این استقلال به نرخ گذراندن ۲۴ سال جنگ و از دست رفتن زندگی ۲۰ تا ۲۵ هزار نفر انجام شد.
این باور وجود دارد که یکی از دلایل کلیدی طولانی شدن جنگ برای استقلال، وجود منابع طبیعی زیاد در این کشور بود که مانع می‌شد افریقای جنوبی به راحتی از این مستعمره خود دل بکند و درنهایت به شرطی با استقلال نامیبیا کنار آمد که قانون‌گذاران پیشین کشور اجازه اعمال نفوذ و قدرت بر مذاکرات اقتصادی داشته باشند و حضور افریقای جنوبی در صنعت معدن نامیبیا همچنان پررنگ باشد.
این کشور حالا و پس از طی کردن مسیر طولانی استقلال با غرور به ثبات و پایداری بخش اقتصادی خود می‌بالد و در میان دولت‌های افریقایی رتبه پنجم را دارد. این شاخص معتبر برمبنای سلامتی و حاکمیت قانون ترتیب داده می‌شود؛ فاکتورهایی که صنعت نامیبیا از فیلتر آنها عبور می‌کند و حالا صنعت معدن نامیبیا در حال رشد است و به گزارش موسسه فریزر در سال ۲۰۱۴میلادی (‌۱۳۹۳خورشیدی) در زمینه معدن و اکتشاف، رتبه یک را در میان کشورهای افریقایی دارد.
روند رو به رشد معدنکاری در نامیبیا در ذخایر سرشار از فلزات پایه و گرانبها در این کشور ظهور و بروز پیدا کرده که بیش از همه در استخراج و فرآوری الماس تجلی دارد.
اکنون این کشور ۸۲۵ هزار و ۴۱۸ کیلومتر مربعی، ششمین تولیدکننده بزرگ الماس و پنجمین تولیدکننده بزرگ اورانیوم جهان است و در سال آینده میلادی که معدن هوساب، متعلق به چین در آن بازگشایی شود، در تولید آلومینیوم رتبه دوم جهانی را به‌دست می‌آورد.
طرح‌هایی هم که درحال‌حاضر در زمینه تقویت تولید در این کشور پیش‌بینی شده، این اطمینان را به وجود می‌آورد که نامیبیا نه تنها در استخراج مواد معدنی رشد چشمگیری دارد بلکه در زمینه فرآوری آن نیز توانمند است که به ایجاد یک بازار منحصربه فرد در زمینه سنگ‌های قیمتی منجر می‌شود و به سمت و سویی حرکت می‌کند که بخش معدن، توسعه‌یافته‌تر و از نظر اقتصادی سودمندتر شود. همچنین براساس استراتژی‌ای که وزارت صنعت و تجارت نامیبیا منتشر کرده است، این کشور به دنبال این است که ۱۵درصد از الماس‌های اکتشاف شده در نامیبیا را برای پردازش و فروش به شرکت‌های این کشور وارد کند.
موقعیت جغرافیایی نامیبیا نیز این کشور را یک انتخاب کلیدی برای سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی قرار می‌دهد. این کشور در ساحل جنوب غربی افریقا قرار گرفته و در سواحل خود شبکه‌های کشتیرانی را در مرز با ۵ کشور تاسیس کرده است. نامیبیا دروازه‌ای است به جامعه بازار مشترک توسعه‌یافته افریقای جنوبی که این قابلیت را دارد که امکان دسترسی به بازاری با ظرفیت ۵۰۰میلیون نفر و مشتریان احتمالی ۲۸۰ میلیون نفری را فراهم کند. اکنون بخش معدن ۵/۱۱درصد از تولید ناخالص داخلی نامیبیا و ۵۰درصد از دستاوردهای تجارت خارجی آن را تشکیل می‌دهد و امکان اشتغال برای ۲درصد از جمعیت کشور را فراهم می‌کند.
شرکت الماس نامدد که حاصل مشارکت دولت نامیبیا و شرکت انگلیسی امریکایی دی‌برز است، بزرگترین منبع درآمد خارجی این کشور است و به تنهایی بیش از یک پنجم درآمدهای بین‌المللی کشور را تشکیل می‌دهد. این شرکت ۴ سال پس از استقلال، در سال ۱۹۹۴ میلادی (۱۳۷۳ خورشیدی) شکل گرفت. همچنین در طول دهه گذشته که معدنکاری در میانه آب و خشکی آغاز شده است، دی‌برز امتیاز منطقه‌ای به وسعت ۳۷۰۰ مایل مربع را در بستر دریا به‌دست آورده و با استفاده از ماشین‌آلاتی به نام «بوچر» در آن شروع به استخراج الماس کرده است. با استفاده از این ماشین‌آلات، دی‌برز می‌تواند بستر دریای نامیبیا را بکاود و در هر ساعت ۶۰ تن سنگ را استخراج کند.
نامیبیا به منظور جذب سرمایه‌گذار خارجی، موفق به انعقاد یک قرارداد ۱۰ساله با دی‌برز به عنوان شرکت الماس پیش‌رو در جهان شده است و طولانی‌ترین قراردادی است که دی‌برز تاکنون امضا کرده است. علاوه بر دی‌برز انگلیسی‌امریکایی، هند نیز دیگر کشوری است که به همکاری مشترک در زمینه مواد معدنی در نامیبیا تمایل دارد.
رئیس‌جمهوری هند اوایل امسال میلادی در سخنرانی خود در دانشگاه علوم و فناوری نامیبیا از تصمیم کشور خود برای سرمایه‌گذاری در صنعت و معدن این کشور گفت و تمایل خود را به همراه وعده‌های شراکت بین دو کشور در سایر زمینه‌ها مانند کشاورزی و فناوری اطلاعات اعلام کرد.