حذف زغال‌سنگ در هند

به گزارش می متالز، به نقل از بی‌بی‌سی انگلیسی، ۲ سال پیش، در سال ۲۰۱۵ میلادی و در کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل متحد در پاریس، مذاکره‌کننده ارشد هند در متن سخنرانی خود عنوان کرد کشورش در صورت اختصاص بودجه با جایگزین کردن زغال سنگ با منابع تجدیدپذیر تولید انرژی موافق است. دیگر کشورهای حاضر در کنفرانس پاریس از این بیانیه استقبال کردند و آن را قدمی مناسب در راستای عقد قراردادی جدید دانستند. «آجای ماتهور» در حالی ۲ سال پیش این سخنان را بر زبان آورد که امروز پیش‌بینی می‌شود هند تا سال ۲۰۲۰ میلادی (۱۳۹۹ خورشیدی) به یکی از بزرگترین تولیدکننده‌های زغال‌سنگ در جهان تبدیل شود. اکنون دهلی در میان شهرهای آسیایی سریع‌ترین رشد اقتصادی را دارد و این کشور مصمم است تا ۴ سال آینده و سال ۲۰۲۱ میلادی، اقتصاد خود را به دو برابر حجم کنونی رشد دهد. بیشترین رشد اقتصادی این شهر در بخش ارائه خدمات مالی و تجاری خواهد بود و صنایع معدنی و به ویژه فولاد، جایگاه چشمگیری در تحقق این رویداد خواهند داشت. هند در همین راستا و در مسیر پیشبرد طرح‌های توسعه‌ای قصد دارد ظرفیت تولید فولاد خود را تا ۲۰۳۰ میلادی (۱۴۰۹ خورشیدی) ۳ برابر کند و تبدیل به دومین تولیدکننده فولاد جهان شود. این کشور اکنون چهارمین تولیدکننده این فلز است و چین، اتحادیه اروپا و ژاپن در رتبه‌های نخست و سوم قرار دارند. همچنین از آنجایی که صنعت برق‌رسانی در هند رو به توسعه است، انتظار می‌رود تا ۳ سال دیگر این کشور به بزرگترین واردکننده زغال سنگ تبدیل شود. برنامه ملی هند برای توسعه نیز حاکی از نقش مهم زغال‌سنگ در تامین نیازهای انرژی این کشور است و بر اساس اسناد این برنامه، زغال‌سنگ در آینده همچنان به عنوان منبع اصلی تامین انرژی این کشور باقی خواهد ماند و هند قصد دارد تا سال ۲۰۲۰ میلادی، تولید زغال‌سنگ خود را به ۵/۱ میلیارد تن در سال برساند. البته این امر مستلزم این است که تا آن سال، به طور متوسط، در هر ماه یک معدن زغال سنگ در این کشور حفر و بهره‌برداری شود.

تمایل هند به زغال سنگ بیش از هر چیز برآمده از نیاز بخشی از جمعیت عظیم آن به برق است. هم‌اکنون حدود ۳۰۰ میلیون هندی از داشتن برق محرومند. دولت هند نیز در مذاکرات همواره سفت و سخت عمل کرده و می‌گوید برای عملی کردن طرح‌های توسعه‌ای کشور به زغال سنگ نیاز دارد و توسعه هند در زمان حاضر از اقتضائات اقلیمی زمین اهمیت بیشتری دارد. پراواش جاوادکار، وزیر محیط‌زیست هند نیز در گفت‌وگو با رسانه‌ها همواره تاکید دارد که کشورش حق دارد به میزان نیازش از زغال‌سنگ استفاده کند. وی می‌افزاید: قصد ما این است که در ۱۵ سال آینده، استفاده از منابع تجدیدپذیر را تا ۱۰ برابر افزایش دهیم اما همچنان به زغال‌سنگ احتیاج خواهیم داشت زیرا مردم ما درحال‌حاضر به این منبع سوختی برای رشد و توسعه نیاز دارند. اما ماتهور که مذاکره‌کننده ارشد هند در کنفرانس پاریس بود موضع مسالمت‌آمیزتری در این بین اتخاذ کرده است. او می‌گوید با اینکه هزینه انرژی خورشیدی در ۴ سال گذشته ۷۵ درصد کاهش یافته اما همچنان دو برابر هزینه زغال‌سنگ در هند است، بنابراین اگر منابع مالی لازم برای سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر فراهم شود، هند بیشتر از انرژی خورشیدی و بادی استفاده می‌کند تا زغال‌سنگ. ماتهور می‌افزاید: ما دوست داریم با کشورهایی که در استفاده از منابع ارزان انرژی پیشرفت کرده‌اند به توافق برسیم تا کمک‌های مالی لازم در اختیار کشورهایی که باید نیازهای خود را با انرژی‌های پاک و گران تامین کنند قرار بگیرد.
او در پاسخ به این پرسش که آیا در صورت حمایت مالی از سوی نهادهای بین‌المللی، مصرف زغال‌سنگ هند کاهش خواهد یافت یا خیر، گفت: ما به وضوح اعلام کرده‌ایم به انرژی خورشیدی و بادی متعهد هستیم و توسعه انرژی هسته‌ای و آبی و منابع پاک انرژی را تا جایی که در توان‌مان باشد، در دستور کار قرار می‌دهیم اما در مواردی که این منابع پاسخگو نباشند، از زغال‌سنگ استفاده خواهیم کرد. دولت هندی به دنبال یک «قرارداد منصفانه و پایدار» است.
به گفته او هدف اصلی هند همچنان توسعه کشور است اما باید روش منحصر به خود را برای رسیدن به این هدف پیدا کند و نمی‌تواند خود را با مشی کشورهای اروپایی همراه کند.
ماتهور در توضیح بیشتر افزود: نگرانی اصلی من آن است که ما حتی اگر روش دانمارک را پیش بگیریم و به ازای هر ۱۰ نفر در کشور دو ماشین داشته باشیم، از سویی دیگر به مشکل برمی‌خوریم. اینگونه الگوها پاسخگوی نیازهای ما نیستند. البته تعهدات مودی، نخست‌وزیر هند، برای توسعه منابع تجدیدپذیر بسیار امیدوارکننده است. او وعده داده که هند، در مدتی کوتاه، ۱۷۵ گیگاوات انرژی تجدیدپذیر وارد شبکه کند.