تولید کنندگان آلومینیوم از چه مشکلاتی در رنجند؟

به گزارش می متالز، اگرچه محدودیت‌های بین المللی وهزینه‌های بالای حمل‌و‌نقل دردسرهای زیادی را برای تولیدکنندگان در پی داشته اما مشکلات داخلی چاره‌ای جز این را برای آنها نگذاشته است. از طرفی نیز عده‌ای از تولید کنندگان به دلالان روی آورده‌اند. به این ترتیب این روزها بزرگ‌ ترین دغدغه تولید‌کنندگان، تامین مواد اولیه برای تولید است.

در همین رابطه مدیرعامل ایرالکو با اشاره به گرانی مواد اولیه تولید آلومینیوم گفت: هزینه اولیه تولید این محصول افزایش پیدا کرده و تولیدکنندگان در کیلوگرم ۲۰۰۰ تومان ضرر می دهند.

ضرر ۲۰۰۰ تومانی روی هر کیلو آلومینیوم

مهدی ثقفی با اشاره به وضعیت شرکت آلومینیوم ایران (ایرالکو) مشکل تولید را گرانی مواد اولیه و کمبود آن اعلام و گفت: اکنون هزینه  تمام شده آلومینیوم با توجه به قیمت‌ مواد اولیه از قیمت فروش بالاتر است. به گونه ای که تولید آلومینیوم تا ۱۱ هزار تومان در هر کیلوگرم هزینه دارد اما قیمت فروش آن به طور متوسط در بازار خارجی و داخلی ۹ هزاران تومان است که می توان گفت این محصول در هر کیلوگرم ۲۰۰۰ تومان ضرر می دهند.

وی با بیان اینکه شرکت آلومینیوم ایران بدهی بالایی دارد، گفت: این شرکت در حال حاضر فقط ۳۰۰ میلیارد تومان بدهی به برق منطقه‌ای دارد که می‌توان گفت در کنار معوقات بانکی و بدهی ها به پیمانکاران و شرکت‌های خدماتی داخلی و خارجی بدهی ایرالکو به حدود ۱۰۰۰ میلیارد تومان می‌رسد که از طریق منابع مختلف تلاش می‌کنیم این معوقات و بدهی‌ها را پرداخت کنیم.

ثقفی همچنین با بیان اینکه باید تعرفه واردات مواد اولیه و عوارضی که به آن تعلق می گیرد کاهش یابد، افزود: در کنار افزایش قیمت های جهانی مواد اولیه در زمان واردات مواد پودر آلومینا پنج درصد عوارض گمرکی، ۹ درصد ارزش افزوده و یک درصد به هلال احمر پرداخت می کنند که مجموعه اینها به ۱۵ درصد عوارض می رسد که در کنار عوامل جهانی مواد اولیه را برای ما گران تر می کند.

وی همچنین با اشاره به مشکلات زیرساختی تولید آلومینیوم اظهار کرد: یکی از جدیدترین مواردی که آلومینیوم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند حمل و نقل است، چرا که ما واگن برای حمل مواد معدنی کم داریم و مجبوریم برای جابجایی محصولات از کامیون استفاده کنیم که همین موضوع باعث افزایش قیمت تمام شده و بالا رفتن هزینه تولید می شود.

یکی از تولید‌کنندگان آلومینیوم در این رابطه گفت: اکنون حدود یک سال و نیم است که با کمبود مواد اولیه در بازار دست و پنجه نرم می‌کنیم.

به گفته وی از اواسط سال گذشته به دلیل افزایش قیمت‌ها و کاهش تقاضا در مضیقه قرار گرفته ایم و اکنون نیز به دلیل نزولی شدن قیمت‌ها و نبود مواد اولیه صنایع تولیدیمان با رکود دست به گریبان شده‌اند و صدها کارگر را خانه‌نشین کرده است.

فعالان با چالش‌های رکود بازار دست و پنجه نرم می‌کنند

از سوی دیگر نیز رستم اسدی، مدیر‌عامل شرکت رسا خطوط در مورد مشکلات صنایع پایین دستی و راهکارهایی برای بهبود فرآیند تولید داخلی در این صنایع اظهار کرد: از آنجا که صنایع پایین‌دستی آلومینیوم در کشور گسترد‌گی بسیار زیادی دارند و حجم اشتغال آنها با کارخانه‌های بالادستی قابل مقایسه نیست، در نتیجه هر رکودی در این بازار می‌تواند موجب کساد بازارهای دیگر شود.

به طور مثال حدود ۱۰هزار واحد تولیدی و صنفی، محصولات ایرالکو، المهدی و هرمزال را تبدیل به کابل‌های برق و کالاهای به کار رفته در ساختمان‌ها می‌کنند، به جز این واحدها، صدها کارگاه و کارخانه دیگر هستند که وابسته به این صنایع‌اند و می‌بینید که متاسفانه با بروز این مشکلات، فعالان بسیاری با چالش‌های رکود بازار دست و پنجه نرم می‌کنند. از طرفی نیز شرکت‌های تولید‌کننده مادر به دلیل همین محدودیت‌ها دیگر توانایی این را ندارند که به صورت اعتباری به ما مواد اولیه بفروشند.

 البته نا گفته نماند که تولید‌کننده‌ای همچون ایرالکو تا حد ممکن به صنعت ما یاری رسانده و اگر محدودیت‌های بین‌المللی این بار سنگین را بر دوش این تولید‌کننده نمی‌گذاشت قطعا کمک بیشتری به این صنایع می‌رساند.

وی در ادامه در مورد نحوه تامین مواد اولیه در بخش‌های پایین دستی افزود: همانطور که اشاره کردم در حد امکان شرکت ایرالکو به صورت اعتباری مواد اولیه در اختیارمان می‌گذارد، اما از آنجا که این تحویل دیر به دیر انجام می‌گیرد برای ادامه چرخه تولید در کارخانه مجبور هستیم محصول مورد نیازمان را از بازار آزاد با قیمت بالاتری تهیه کنیم. در غیر این صورت مجبور هستیم از طریق دلالان محصول مورد نیاز خود را تهیه کنیم.

اسدی تاکید کرد: مشکل اساسی اینجا است که ما به هر زحمتی که هست مواد اولیه تولید را فراهم می‌کنیم و با تمام هزینه‌های سنگین محصول نهایی را نیز تولید می‌کنیم، اما متضاضیان ما که بیشتر از بخش دولتی هستند به دلیل انحصاری بودن این بازار، در زمان خرید پولی به ما پرداخت نمی‌کنند حتی ممکن است ۲ الی ۳ سال این باز پرداخت به طول بینجامد. به همین دلیل دست ما به عنوان تولید‌کننده برای تولید دوباره محصول خالی است. از طرفی بانک‌ها نیز به دلیل بدهکاری‌های قبلی دیگر حاضر به دادن اعتبار به بخش تولیدی ما نیستند.