پهن کردن بساط خوش رقصی با پوزخندی به کرونا

به گزارش می متالز، سلسله حبابیون بار دیگر غلط پیش بینی کرد و در شرایطی که روز شنبه عده ای بر طبل ریزش بازار سرمایه و ذکر ما می دانستیم، می کوبیدند، بورس تهران نشان داد دیگر آن بازار بی رمق چند سال پیش نیست که با هر بادی، بلرزد. این بازار آنقدر محکم شده که نه سیل و زلزله و نه کرونا و حجم مبنا تکانش ندهد و اتفاقا علاوه بر آنکه امروز و دیروز، ریزش روز شنبه را جبران کرد، امروز ۱۲۲۱ میلیارد تومان هم توسط حقیقی ها پول به بازار تزریق شده که بالاترین مبلغ در تاریخ بورس بوده است!
وقت آن رسیده که بپذیریم قدرت دست حقیقی ها افتاده و دیگر چند حقوقی، افسار این بازار را در دست ندارند. با این روند ورود نقدینگی توسط حقیقی ها، احتمالا هم مجامع متفاوتی پیش رو خواهیم داشت و هم تغییراتی در ترکیب مدیریتی شرکت ها مشاهده خواهیم کرد.

پهن کردن بساط خوش رقصی با پوزخندی به کرونا

البته در این میان بعضی اهالی ملاصدرا هم رفتارهای عجیب و غریبی دارند. از یک سو، بخشنامه ای صادر می کنند که ایرادات فنی زیادی به آن وارد است و می گویند، ما ۶ماه کار کارشناسی کردیم و گوش هایشان را بر انتقادات سهامداران و کارشناسان می بندند؛ از سوی دیگر، در وضعیتی که کرونا همه کارها را بهم ریخته و هر تجمعی با اعتراض روبرو است، پول می گیرند تا برنامه نمایشگاه را ردیف کنند! حالا مشخص نیست در اوضاعی که بسیاری از مردم زندگی عادی شان را تعطیل کرده اند و هر گونه بساط تجمع آمیزی فعلا جمع شده، چطور به فکر نمایش و عرض اندام در نمایشگاه هستند؟

فعالیت ۳ شیفته برای تامین نیاز مردم

همیشه گرفتاری مردم، برای بعضی ها منبع کسب درآمد بوده؛ در این چند روز هم کم خبرهای مربوط به احتکار و گران فروشی نشنیده ایم. اما بد نیست یادی هم کنیم از تلاش کارگرانی که در شرایطی که کشور نیازمند محصولات یکبار مصرف و مواد ضد عفونی کننده بود، ۳ شیفته کار کردند تا نیاز بازار را تامین کنند. بی آنکه خم به ابرو بیاورند و از تجمع در کارگاه ها و کارخانه ها و کرونا، بترسند.

غفلت آقایان از بیخ گوش شان

بسیاری از مدیران و مسوولان کشور مرتبا در حال بحث بر سر مذاکره یا عدم مذاکره با دشمن موبور هستند؛ اما از همسایگان کناری شان، طوری غافل هستند که باید به حال این غفلت، خون گریست! سهم ایران از بازار های صادراتی پاکستان، فقط ۰.۶ درصد است! آمار صادرات به کشورهای شمالی و جنوبی از این هم بدتر است. عراق هم هر روز سبد وارداتش از ایران را کوچک تر می کند. حال جای سوال دارد که چطور تمام هم و غم دولتمردان، ارتباط با اروپا و آمریکا شده، ولی از بیخ گوش خودشان غافلند؟

روغنی برای چرب کردن کیسه از ما بهتران 

روغن نباتی جزو کالاهای اساسی است که مشمول دریافت ارز دولتی بر مبنای دلار ۴۲۰۰ تومانی است. مواد اولیه این صنعت هم وارداتی است و بخش عمده روغن های خام مورد نیاز صنعت، وارداتی است. گویا آقایان هم اصلا علاقه ای به کاهش وابستگی به واردات ندارند و البته با توجه به تخصیص ارز دولتی برای واردات مواد اولیه و رانت احتمالی برخی از ما بهتران، این بی علاقگی آقایان قابل توجیه است. اما سوال اینجا است که اصولا چرا باید روغن نباتی جزو اقلام اساسی قرار بگیرد و سالانه ۱ میلیارد دلار ارز دولتی صرف واردات آن شود، بی آنکه نفعی در سلامت مردم داشته باشد؛ اما نوبت به شیر مدارس و تغذیه اقشار آسیب پذیر و هزار جور هزینه ضروری تر دیگر که می رسد، دولت آه در بساط ندارد.

خبری مرغوب از نوع صادراتی

و در پایان هم یک خبر خوب برای بورسی ها. مرزهای افغانستان به روی کالاهای ایرانی باز شد و محموله های صادراتی مجددا راهی بازار افغانستان گردید. پیش بینی شده تا پایان امسال صادرات به افغانستان، به حدود ۳ میلیارد دلار برسد.