تولید ۱۲۰ درصدی «سیمان عمران انارک»

به گزارش می متالز، در سال ۹۶ تعداد کارخانه‌های تولید سیمان به ۷۵ واحد رسید، متاسفانه ازنیمه دوم سال ۱۳۹۳ همزمان با آغاز رکود اقتصادی در کشور، صنعت ساختمان و پروژه‌های عمرانی نیز وارد رکودی سنگین شد که به تبع آن صنعت سیمان نیز بدترین سال‌های عمر خود را در سال ۱۳۹۴ تجربه کرد به‌گونه‌ای که فعالان این صنعت برای فروش تولیدات خود دچار مشکل اساسی شده و با رقابت‌های منفی در بازار‌های داخلی و صادراتی سرمایه‌های کلانی که ‌باید وارد صنعت می‌شد بخش عمده آن به دست واسطه‌ها و دلال‌ها افتاد. حتی تداوم این وضعیت باعث شد تا سیمان ایران در رده بندی جهانی از پله چهارم به هفتم سقوط کند.

اما در همین برهه زمانی شرکت کارخانه سیمان عمران انارک با اتخاذ راهبرد آینده‌نگر و با تمرکز بر تولید محصولات متنوع و با کیفیت و تلاش مضاعف بر حفظ و پایداری کیفیت، موفق به خلق برندی ممتاز و رقابت‌پذیر در بازارهای داخلی و خارجی شده است. شاهد این ادعا تحقق، تولید و فروش ۲۰درصد بالاتر از ظرفیت اسمی در تمام سال‌های تولیدی این شرکت پس از راه‌اندازی آن و دستیابی به کلیه اهداف کمی و کیفی در ابعاد مختلف خود بوده است؛ بنابراین از سال ۸۸ تا به امروز و حتی سال ۹۴ که به اذعان صنعتگران بدترین سال برای تولید‌کنندگان بود، هیچ‌گاه این کارخانه با ظرفیتی کمتر از ۱۲۰ درصد فعال نبوده است.

حال به گفته عیسی حسن زاد، مدیرعامل شرکت «سیمان عمران انارک» تولید با ظرفیت 120 درصدی و صادرات بیش از 30 درصدی در حالی اتفاق می‌افتد که هم‌ اکنون بسیاری ازشرکت‌های سیمانی با 70 درصد ظرفیت (به دلیل تعطیلی پروژه‌های عمرانی و محدودیت‌های داخلی و خارجی برای توسعه صادرات) کار می‌کنند.

مدیرعامل شرکت «سیمان عمران انارک» درخصوص تولیدات این شرکت می‌گوید: هم‌اکنون سیمان‌های پرتلند، آمیخته و حفاری توسط این شرکت تولید و به بازارهای مصرف بر حسب نیاز مشتریان عرضه می‌شود و از امتیازات ویژه شرکت که توانسته آن را در تمامی بحران‌های گذشته حفظ کند، ثبات در کیفیت و تنوع‌پذیری محصولات با محوریت مشتری مداری و کسب رضایت بیش از پیش آنهاست. به عبارت دیگر آنچه در کسب موفقیت شرکت نقش اساسی داشته توجه به نقش محوری مشتری در حیات و بالندگی شرکت است.

آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گفت‌وگو با مدیرعامل سیمان عمران انارک است.

چرا کارخانه‌های سیمانی در زمینه صادرات موفق نیستند؟

یکی از امتیازات ویژه در حوزه صادرات بحث کیفیت در کنار تنوع محصولات است. نکته دیگر پاسخگویی به نیاز مشتریان و تحویل به موقع محصول در مقاطع زمانی متفاوت است که ما در این حوزه اقدامات زیادی انجام داده‌ایم و نکات مهم دیگر ثبات در مدیریت شرکت سیمان عمران انارک از زمان پروژه تاکنون و همچنین چابکی به دلیل خصوصی بودن آن است.

آیا در ایجاد اشتغال موفق بوده‌اید؟ این موفقیت را مدیون کدام عملکرد می‌بینید‌؟

عمدتا کارخانه‌های سیمان با ظرفیت یک میلیون تن حدود 300 نفر اشتغال مستقیم ایجاد می‌کنند اما شرکت ما توانسته برای حدود420نفر به‌صورت مستقیم و هزار نفر به‌صورت غیر مستقیم اشتغال‌زایی کند. ما اعتقاد داریم نیروی کاربلد و شایسته انسانی بالاترین سرمایه ماست. اهمیتی که برای نیروی انسانی قائل هستیم باعث شده که بتوانیم از یک خط تولید انواع کلینکر(تیپ 2، تیپ 5، کلینکر الکالی پایین و کلینکر سیمان حفاری) تولید کنیم. در حالی که تولید چند مدل کلینکر از یک کوره به واسطه تغییرات مکرر در خوراک کوره، کار را برای راهبری و هدایت کوره بسیار سخت می‌کند.

تا چه اندازه در مقوله کیفیت موفق عمل کرده‌ا‌ید؟ آیا کیفیت مدام و با ثبات برای عملکرد یک شرکت، مهم تلقی می‌شود؟

علاوه بر استانداردهای مختلفی که از سازمان ملی استاندارد و اروپا کسب کرده‌ایم، توانسته‌ایم به خاطر تنوع بالای محصولات و همچنین ثبات در کیفیت و نوآوری، رضایت مشتریان و دستگاه‌های دولتی مانند وزارت نفت را جلب کنیم.این در حالی است که کیفیت مداوم و با ثبات در صنعت سیمان به‌عنوان یک صنعت بزرگ با تولید محصولات حجیم، کار بسیار سختی است. نکته جالب‌تر اینکه ما به هیچ وجه دنبال جذب مشتری با کاهش قیمت‌ها نبوده و نیستیم. بلکه ترجیح می‌دهیم محصولات با کیفیت بالاتر و با تنوع بیشتر تولید کنیم که به تبع آن مشتری هم با رضایت هزینه بیشتر را پرداخت کند. همواره کیفیت از گذشته دور و حال و آینده مشتری دارد و مشتریان با علم به این کیفیت، از قیمت‌ها استقبال می‌کنند. حتی سال 94 در مقطعی که به خاطر رکود، رقابت منفی بسیار بالایی بین تولید‌کنندگان سیمان شکل گرفت باز هم ما شاهد آن بودیم که شرکت‌هایی که از کیفیت بالاتری برخوردار بودند، کمتر آسیب دیدند.

نوسازی و کنترل کیفی تجهیزات و خط تولید تا چه اندازه می‌تواند به تولید‌کننده‌ها کمک کند؟

چنانچه زیرساخت‌های تولید و توزیع و فروش پایش مستمر نشوند و از فناوری‌های روز برای تغییر سیستم‌ها استفاده نشود، هزینه‌های تولید به مرور زمان بالا رفته و میزان تولید همزمان با افزایش هزینه به حداقل می‌رسد. ادامه این رویه شرکت‌ها را وادار می‌کند به جای نوآوری و بهبود در کیفیت و ایجاد محصولات متنوع دائما ایرادات اساسی سیستم‌ها را رفع کرده و به جای مدیریت استراتژیک به مدیریت بحران بپردازند و این موضوع سرآغاز عقبگرد و در آینده زیان‌ دهی شرکت‌ها است.

امروزه حدود 20 میلیون تن ظرفیت سیمان بدون استفاده در این صنعت داریم. دولت چگونه می‌تواند به بهبود شرایط کمک کند؟

به‌طور متوسط برای خط تولید یک میلیون تنی سیمان دست کم 120 تا 150 میلیارد تومان (مجموع ارزی و ریالی) در دهه هشتاد هزینه شده است که متاسفانه امروز نزدیک به 30 درصد این ثروت ملی به دلیل رکود اقتصادی و عدم امکان صادرات بدون استفاده مانده است. دولت در چنین وضعیتی می‌تواند با تحریک تقاضای داخلی از طریق پروژه‌های عمرانی و همچنین ساخت‌و‌ساز ساختمان‌ها با اسکلت بتنی به جای اسکلت فلزی و ساخت جاده‌‌های بتنی به جای جاده‌های آسفالته از این پتانسیل استفاده کند.

برخی از تولید‌کنندگان نسبت به قیمت‌گذاری سیمان گله‌مند هستند. نظر شما در این رابطه چیست؟

متاسفانه همین قیمت مصوب هم به دلیل رقابت منفی بین شرکت‌های سیمانی رعایت نمی‌شود. نگاهی‌ گذرا به نرخ مصوب فروش سیمان و بدتر از آن نرخ عملیاتی و واقعی در بازار که به دلیل رقابت‌های منفی کمتر از نرخ مصوب است، علاوه بر اینکه جفای نابخشودنی به این صنعت به شمار می‌رود، حیف و میل انرژی و هزینه‌های سرشاری است که بابت تولید آن از سرمایه‌های ملی هزینه می‌شود. عمق فاجعه وقتی دوچندان می‌شود که همین ارزان‌فروشی برای بازارهای صادراتی تحقق یافته و سرمایه‌های ملی با قیمت ناچیز در بازارهای صادراتی فروخته می‌شود. هرچند تلاش‌های همکاران و سروران بنده در بخش انجمن صنفی در سال‌های گذشته توانست بخشی از این نقیصه را جبران کند، اما نتوانست درمان و علاجی شفابخش برای این بیماری مزمن (ارزان‌فروشی و تاراج سرمایه ملی) شود.