آیا هند در رقابت فولادی با چین پیروز خواهد شد؟!

به گزارش می متالز، همچنین پیش‌بینی شده که سرانه مصرف فولاد این کشور تا سال 2030 از 61 کیلوگرم به 160 کیلوگرم افزایش یابد که این موضوع بیان‌گر پتانسیل افزایش ظرفیت در هند است. ادغام واحدهای تولیدی چین به‌دنبال برنامه کاهش ظرفیت و نیز قوانین سخت‌گیرانه در حوزه محیط‌ زیست و بازرسی ایمنی معادن، تأثیر قابل توجهی بر صنعت فولاد دنیا گذاشت. در حالی که چین با افزایش ظرفیت دست و پنجه نرم می‌کند؛ توجه دنیا به سمت هند است که در فکر  افزایش 50 درصدی ظرفیت فولاد خود طی 29 سال آینده است. با توجه به برنامه‌های این کشور برای توسعه بخش‌های پایین‌دستی این صنعت، احتمال می‌رود که هند به بزرگترین قطب تقاضای فولاد بدل شود. در حال حاضر جمعیت هند و چین تقریبا برابر است و این در حالی است که سرانه مصرف فولاد در هند 61 کیلوگرم و در چین 647 کیلوگرم است. این موضوع پتانسیل بالای افزایش ظرفیت تولید فولاد در هند را نشان می‌دهد. بدین ترتیب پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2030 سرانه مصرف فولاد هند به 160 کیلوگرم برسد. در نمودار 1 سرانه مصرف فولاد هند در مقایسه با چین نشان داده شده است.

منتقدان صنعت فولاد هند اما معتقدند که اهداف این کشور برای افزایش ظرفیت تولید بسیار جاه‌طلبانه و غیر معقولانه است. این موضوع سبب شده تا بسیاری از پروژه‌های توسعه‌ای در همان مراحل اولیه متوقف شوند. عدم شفاف‌سازی و پراکندگی بخش‌های مختلف تولید فولاد که در سطح کشور موجب پیچیدگی این صنعت در هند شده است، به عامل مضاعفی در جهت کند شدن روند توسعه فولاد در این کشود بدل شده است.

بودجه سال مالی 18 -2017 هند، افزایش توسعه زیرساخت‌ها شامل توسعه خطوط شبکه ریلی، جاده‌ها ، فرودگاه‌ها، بنادر، حمل و نقل چند منظوره، امکانات شهرنشینی و نیز ساخت مسکن‌هایی با قیمت پایین (برای رفع مشکل کمبود مسکن در این کشور) را در بر داشت. این موضوع برای صنعت فولاد این کشور خبر بسیار خوبی است چرا که  احتمال افزایش تقاضای فولاد و به‌دنبال آن رشد و توسعه این صنعت را در هند قوت می‌بخشد. انتظار می‌رود که با سرمایه‌گذاری بخش‌های دولتی این کشور در زیرساخت‌ها، بخش خصوصی نیز تمایل بیشتری برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف از جمله صنعت فولاد نشان دهد.

دولت علاوه بر اقدامات زیرساختی، اقداماتی در زمینه توسعه صنعت فولاد به‌طور خاص انجام داده است. از جمله این موارد می‌توان به تصویب سیاست‌های ملی فولاد با هدف ایجاد  صنعتی با قابلیت رقابت در عرصه بین‌المللی اشاره کرد. وزیر صنعت فولاد این کشور نیز با راه‌اندازی بخش تحقیق و فن‌آوری فولاد، گام مهمی در جهت رشد و ترقی فولاد برداشت. این بخش قرار است با بودجه 30 میلیون دلاری و با همت بخش دولتی و خصوصی در هند روند پیشرفت تحقیق و توسعه آهن و فولاد را سرعت ببخشد. سرمایه‌گذاری از جانب بخش‌های دولتی نظیر سرمایه‌گذاری تحقیق و توسعه وزارت دفاع هند در بزرگترین شرکت تولید فولاد زنگ‌نزن (Jindal Stainless) برای تولید فولاد پر نیتروژن (HSN) برای استفاده در زره‌پوش‌ها از دیگر سرمایه‌گذاری‌های بخش دولتی در صنعت فولاد است.

مجموع این موارد نشان می‌دهد که کشور هند همت همه جانبه‌ای در جهت رشد و توسعه صنعت فولاد در پیش گرفته است و چه بسا که نقش دولت هند در این میان بسیار کلیدی است؛ به‌طوری که حتی فعالیت‌های دولتی در جهت رشد و توسعه، مشوق بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری در این زمینه نیز خواهد بود. حمایت دولت از فولادسازان با تدوین سیاست‌های کلی، با  ارایه تسهیلات برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های خصوصی به‌جای دست‌اندازی به منابع و انحصاری کردن آن‌ها، موجبات پیشرفت و ترقی صنعت فولاد را فراهم آورده است.