محدودیت‌های صادرات فولاد به چه قیمتی؟

می متالز - مصوبه جدید وزارت صنعت، معدن و تجارت درباره فولاد واکنش‌های مختلفی را از سوی فعالان این حوزه برانگیخته است. براساس بخشنامه جدید این وزارتخانه، تولیدکنندگان شمش کشور موظفند ابتدا ۶۰ درصد تولیدات خود را در بورس کالا عرضه کنند و برای۲۵ درصد می‌توانند برنامه‌ریزی صادراتی داشته باشند. برای ۱۵ درصد باقیمانده آن نیز با هماهنگی معاونت معدنی و صنایع معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت و معاونت بازرگانی برنامه‌ریزی انجام می‌گیرد.

به گزارش می متالز، صدور این بخشنامه با واکنش‌های تندی از سوی اعضای انجمن تولیدکنندگان فولاد روبه‌رو شده است.

بهرام سبحانی رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران درباره این بخشنامه معتقد است که رمز ماندگاری در صنعت فولاد به صادرات است. سال گذشته با وجود تحریم‌های شدید نزدیک به ۱۱ میلیون تن فولاد و محصولات فولادی صادر شده است. سبحانی عنوان کرد: در شرایط کنونی که بازار فولاد با رکود همراه است و تولید آن بیش از نیاز کنونی بازار است، باید قوانین کشور اجازه صادرات را به تولیدکنندگان بدهد، نه اینکه در برابر آن مانع‌تراشی ایجاد شود. با توجه به برنامه‌ریزی ۳۰ میلیون تنی فولاد برای سال ۹۹ باید صادرات فولاد را به ۱۳ میلیون تن رسانید. از همین رو باید تمام موانع صادراتی را برطرف کرد.

صادرات فولاد را به سمت محصول نهایی به پیش ببریم

برخی کارشناسان و فعالان حوزه فولاد معتقد هستند که باید برای صادرات فولاد برنامه داشت. در این‌باره عزیز قنواتی مدیرعامل فولاد آتیه خلیج فارس عنوان کرد:‌ باید یک اصل مهم را برای صادرات در نظر گرفت و آن موضوع این است که هر زمان در کشور تولید بیش از تقاضا بود، اقدام به صادرات کنیم. از این‌رو در وهله نخست باید نیازهای کارخانه‌های داخلی را تامین کرد و در صورت مازاد اجازه صادرات داد. تامین کارخانه‌های داخلی سبب تولید بیشتر، اشتغالزایی و ایجاد ارزش‌افزوده بیشتر می‌شود.

قنواتی در ادامه خاطرنشان کرد: در زمینه صادرات فولاد دو دیدگاه وجود دارد، نخست این دیدگاه که توجهی به بازار داخل و تامین آن نداشته باشیم و محصولات میانی فولاد مانند شمش و اسلب را با هر قیمتی صادر کنیم. دیدگاه دوم این است که در وهله نخست نیاز واحدهای داخلی تامین شود و در صورت مازاد صادرات انجام داد و البته بهتر است که این صادرات از محصولات میانی به سمت محصولات پایین‌دستی و نهایی پیش برود.

وی تاکید کرد: باید بتوانیم با تولید محصولات نهایی ارزش‌افزوده بیشتری ایجاد کنیم و پس از آن اقدام به صادرات داشته باشیم، وگرنه صادرات شمش حاصلی ندارد و به نوعی خام‌فروشی است. چه سودی برای کشور به همراه دارد که کشوری از ما شمش خریداری کند، سپس با تبدیل آن به میلگرد و تیرآهن و ... ارزش‌افزوده بیشتری را برای خود ایجاد کند. آیا این اجحاف به کشور ما نخواهد بود؟

این فعال حوزه فولاد با اشاره به این موضوع که اگر وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت برای صادرات محدودیت‌هایی ایجاد می‌کند، عنوان کرد: از دید وزاتخانه تامین نیاز داخل بر صادرات اولویت دارد، اما باید پس از تامین بازار داخل اجازه صادرات به تولیدکنندگان را بدهد.

قنواتی در ادامه خاطرنشان کرد:‌ از سوی دیگر باید دست دلالان را از بازار فولاد کوتاه کرد و شرایط را برای جهش تولید مهیا کرد. زمانی که مواد اولیه گران است، تولیدکننده چگونه می‌تواند تولید بیشتری داشته باشد. بنابراین از یک سو باید زمینه برای تولید بیشتر مهیا شود و از سوی دیگر تا آنجایی که امکان دارد، تولید را به سمت محصول نهایی پیش برد و پس از آن به صادرکنندگان اجازه صادرات داد. همان‌گونه آیا بهتر نبود که به جای نفت مشتقات نفت را صادر می‌کردیم؟

منبع: پایگاه خبری - تحلیلی ایراسین