به گزارش می متالز، بحران شیوع ویروس کرونا سرآغازی برای افت شدید تقاضا در بازار جهانی نفت خام بود. با کاهش تردد و فعالیتهای اقتصادی در سراسر جهان تقاضا برای نفت دچار ضعفی فراتر از حد انتظار شد و در کمتر از چند هفته بخش اعظمی از نفت خام تولیدی جهان بدون مشتری ماند. هیچ کس انتظار چنین شوکی را در بازار نفت نداشت. اکنون گفته میشود که ما بدترین وضعیت بازار نفت را در ماه آوریل ۲۰۲۰ پشت سر گذاشتهایم و دیگر این اتفاق رخ نخواهد داد. اما لازم است نکتهای را در این خصوص به خاطر بسپاریم. اینکه در آینده نه چندان دور، وضعیت بدتر از ماه آوریل خواهد شد.
بازار نفت در سال ۲۰۲۰ میلادی نشان داد که بههیچ وجه قابل پیشبینی نیست. حتی نمیتوان ماه آتی این بازار را با اطمینان پیشبینی کرد. احتمال وقوع هر بحران دیگری نیز در بازار وجود دارد. اما مسأله دیگر که باید به آن توجه شود، این است که هیچگاه بحرانها به کاهش دائمی تولید و عرضه نفت خام غیرمتعارف امریکا ختم نمیشود. این موضوع که با کاهش قیمت نفت بخشی از تولید امریکا برای همیشه از بازار خارج خواهد شد و قیمتها در ارقام بالاتر به ثبات میرسد، کاملاً غیر کارشناسی است.
در بازار نفت و اصولاً در بازارهای سرمایه که معاملات آتی بازارها را انجام دهند؛ هر صندلی برای خود سرقفلی دارد و سرقفلی برخی از این صندلیها به میلیاردها دلار میرسد. این صندلیها بازار ساز و به تعبیری تعیینکننده روند قیمتی در بازارها هستند. افرادی که روی این صندلیها مینشینند سفته بازانی هستند که قیمتها را رقم میزنند و هر تصمیم آنها میلیاردها دلار را از یک بازار به بازار دیگر سوق میدهد. در چنین شرایطی، آیا اجازه میدهند که اوپک برای بازار نفت تصمیم نهایی را بگیرد؟ با نگاهی به قیمت سازیهای انجام شده در سالهای اخیر میتوان گفت که هرگز بازار نفت و قیمتها در دستان اوپک نبوده و اساساً اوپک ابزاری در اختیار این معامله گران است.