به گزارش می متالز، این درحالی است که عمر رویههای بتنی ۳ تا ۵ برابر آسفالت است و از طرفی مساله تولید مازاد سیمان در کشور و گرانی قیر استفاده از این رویههای بتن غلتکی را ایجاب میکند. موضوعی که ابوالحسن رامینفر، رئیس هیاتمدیره شرکت کلینیک ساختمانی ایران نیز بر آن صحه میگذارد میگوید: درحالحاضر استفاده از قیر بسیار پرهزینه است و از طرفی بهدلیل وجود مشتریان خارجی به راحتی میتوان آن را صادر کرد. نکته مهم دیگر اینکه تولیدکنندههای سیمان امروز با نبود بازار داخلی برای فروش سیمان مواجه هستند. بنابراین با استفاده از رویههای بتنی با یک تیر، به چند هدف میرسیم.
وی افزود: بهطور معمول گیرش سیمان در طول ۲۸ روز اتفاق میافتد اما از آنجا که برای احداث جادههای بتنی باید از سیمان تیپ ۲ استفاده شود، این گیرش به ۴۲ روز نیاز دارد. بنابراین چنانچه جاده بتنی در کشور احداث کنیم، باید در این مدت از تبخیر آب بتن جلوگیری شود. رامینفر با بیان اینکه الزامات احداث جاده بتنی در معدود پروژههای بتنی رعایت نمیشود، میافزاید: برخی پیمانکاران و بخش دولتی با این استدلال که نگهداری و تامین رطوبت بتن هزینه را افزایش میدهد، سراغ جادههای آسفالت میروند؛ درحالیکه با در نظر گرفتن تمامی هزینههای جانبی باز هم جاده بتنی ارزانتر تمام میشود. ضمن اینکه برای حفظ رطوبت بتن هم مواد شیمیایی وجود دارد که روی بتن اسپری شده و مانع تبخیر آب بتن شود.
رئیس هیاتمدیره شرکت کلینیک ساختمانی ایران ادامه میدهد: حتی جادههای بتنی ما هم از کیفیت لازم برخوردار نیستند. زیرا در این جادهها همان قیری که برای پشتبام منازل استفاده میشود، مورد استفاده قرار میگیرد؛ بنابراین در تابستان بخشهایی از جاده فرومیرود و در زمستان ترک برمیدارد.
وی با اشاره به اینکه شرکت ما تقریبا 250 نوع افزودنی بتن تولید میکند، میافزاید: درحالحاضر در اروپا تعریف بتن عبارت است از سنگدانه، سیمان، آب و مواد شیمیایی که در ایران به نام افزودنیها شناخته شده است، اما در کشور ما افزودنیها را ماده اضافی میدانند و همین اتفاق یکی از مهمترین علل عمر اندک سازههای بتنی است.