به گزارش می متالز، محمد میرانی عضو هیات مدیره اتاق مشترک ایران و قطر درباره مشکلات حمل بار صادراتی توسط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد: پیش از تحریم ها و خروج خطوط کشتیرانی از ایران، کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران به نحوی خواستار خروج این خطوط بود.
وی ادامه داد: دلیل این درخواست کشتیرانی ایران نیز تحت تاثیر قرار دادن منافع آن بود و کالاهای صادراتی میان خطوط مختلف تقسیم می شد و حجم بار کمتری در اختیار کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران قرار می گرفت.
انتقاد این صادرکننده نمونه بر نحوه ارائه خدمات در شرایطی است که اکثر خطوط کشتیرانی به دلیل تحریم ها ایران را ترک کرده اند؛ چراکه اکنون یک فرصت طلایی و استثنایی برای کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران بوجود آمده است و باید از آن استفاده لازم را ببرد.
وی تاکید کرد: کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران می تواند در بنادری که مجاز به تردد است، خطوط لازم را راه اندازی کند و همچنین کرایه حمل خود را کاهش دهد تا صادرکنندگان بتوانند از خدمات آن بهره برداری کنند.
میرانی پیشنهاد کرد: در مرحله اول کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران باید به بنادر اصلی که صادرکنندگان ایرانی نیازمند سرویس مستقیم هستند، ورود کند و در مرحله دوم کاهش هزینه های صادراتی را مورد نظر قرار دهد.
وی با بیان اینکه تعداد بنادری که کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران در آنها تردد دارد بسیار محدود است، افزود: شرکت کشتیرانی ایران باید بنادر مرجع صادراتی ایران را شناسایی کرده و به لیست سرویس های خود اضافه کند. صادرکنندگان در صورتی که بتوانند کالاهای خود را به صورت مستقیم ارسال کنند، قطعا از خدمات این شرکت بهره خواهند برد.
عضوهیات مدیره اتاق مشترک ایران و قطر ادامه داد: در چنین شرایطی که مسیر مستقیم برای ارسال کالا وجود داشته باشد، قطعا صادرکنندگان به دنبال جذب بازارهای جدید خواهند بود؛ پس وجود یک خط کشتیرانی مستقیم در یک مسیر منجر به افزایش صادرات خواهد شد.
وی تاکید کرد: این موضوع باید از سوی سازمان توسعه تجارت، سازمان بنادر و کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران پیگیری شده و سرویس های مستقیم به بنادر اصلی صادراتی کالای ایرانی راه اندازی شود.
میرانی از لزوم کاهش کرایه حمل بار در این خصوص خبر داد و گفت: کشتیرانی ایران در برخی از بنادر خدمات ارائه می کند اما بهای این خدمات نسبت به بهای یک شرکت حمل خارجی بسیار گران تمام می شود و طبیعتا صادرکننده حاضر است زمان بیشتری صرف کند و با وجود توقف در دو بندر مختلف بار را از طریق شرکت خارجی صادر کند تا کرایه حمل پایین تری پرداخت کند.