مطالبات دولت برنامه ریزی شرکت های سنگ آهن را بهم ریخت/افزایش اعداد عوارض باعث می شود که نتوان به ادامه کار پرداخت

مهرداد اکبریان عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن،با اشاره به بحث قیمت گذاری انواع محصولات سنگ آهن و فرآورده های آن و نزدیک کردن قیمت ها برای تولید و قیمت جهانی از آن به عنوان نقطه اختلاف بخش معدن با بخش صنعت نام برد و اظهار داشت: در مقابل تلاش فولادی ها برای خرید مواد خام یا ماده اولیه به قیمت پایین تر، بهره برداران معدن در تامین منابع مالی اجرای طرح های توسعه ای خود با مشکل مواجه اند.

وی افزود: کنترل شرایط تولید و مصرف سنگ آهن، فرمول قیمت گذاری انواع محصولات سنگ آهن و فرآورده های آن نادرست است و باید نرخ ها آزادسازی شود زیرا هر گونه قیمت گذاری که بر مبنای عرضه و تقاضا در بورس انجام نشود محکوم به شکست است.

اکبریان با طرح این سوال که آیا در این فرمول آنالیز قیمتی شمش فولاد درست است یا خیر؟، ادامه داد: یکی از دلایل بالا بودن قیمت شمش فولاد، غلط بودن شرایط مدیریت تولید فولاد است.

عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن با اشاره به نامناسب بودن شرایط عرضه و تقاضای داخل کشور برای جذب شمش گفت: از دیگر دلایلی که در برخی از برهه های زمانی منجر به کاهش قیمت شمش می شود این دلیل است.  

وی اظهار داشت: اگر چه از نظر مفهومی معدن جزء زنجیره تکمیل ارزش فولاد محسوب می شود، اما در اجراء، تفاوت بسیاری میان فولاد و معدن وجود دارد که این تفاوت ها شامل معدن داری، اکتشاف و استخراج معدن، کوره، نوع ماشین آلات و حتی نوع سرمایه گذاری ها در بخش معدن است.

اکبریان ادامه داد: درست است که سرمایه گذاری های کلانی در فولاد انجام می شود اما این سرمایه گذاری ها به شکل سازه، ساختمان و ماشین آلات است این درحالی است که در برخی مواقع هزینه هایی که برای معدن انجام می شود ممکن است منجر به سود آوری نشود و به طوری که بابت این هزینه ها و سرمایه گذاری ها، غرامتی به بخش معدن پرداخت نمی شود. به عنوان مثال برای معدنی که در ۴۰ کیلومتری وسط بیابان قرار دارد باید با هزینه چند میلیاردی، ۴۰ کیلومتر راه احداث شود.

وی گفت: اما پس از این هزینه اگر آن معدن سنگ نداشته باشد و یا سنگ آن تمام شود، برای جاده احداث شده رقمی تعیین و غرامتی پرداخت نمی شود. بر این اساس نه تنها باید قیمت انواع محصولات سنگ آهن و فرآورده های آن آزاد شود بلکه این آزاد سازی قیمت ها باید در مورد کنسانتره و گندله هم صورت گیرد تا به این واسطه کنسانتره تولیدی باید از قدرت رقابت با قیمت کنسانتره ی وارداتی برخوردار شود. در واقع خط دهی معدن و صنعت برای ۱۰ سال آینده باید یک خط دهی درست باشد که به واسطه آن بتوان شاهد شفافیت و آزاد سازی قیمت بود.

عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن در این میان مطالبات دولتی را مورد اشاره قرار داد که این مطالبات شامل عوارض، بهره مالکانه، حقوق دولتی، مالیات تکلیفی، مالیات عملکرد، مالیات حقوق، بیمه، مالیات ارزش افزوده، بیمه کارگری، بیمه پیمان کاری، بیمه معدن، جرائم محیط زیست، جرائم منابع طبیعی است.

وی عنوان کرد: افزایش یا افزوده شدن این مطالبات به طور سالیانه سبب شده است که به رغم برنامه ریزی شرکت های سنگ آهنی برای بهره برداری از پروژه های خود در زمان های تعیین شده، شاهد عدم اجرای این پروژه ها در موعد مقرر باشیم.

عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن تصریح کرد: می دانیم که اگر دولت موضوع عوارض را مطرح کند امروز با عنوان ۵ درصد، فردا ۱۰ درصد و ۱۵ درصد مطرح می شود و همین طور این ارقام افزایش می یابد. در واقع افزایش و کاهش این اعداد به صورت روانی باعث می شود که نتوان به ادامه کار و اجرای پروژه تعریف شده پرداخت.

اکبریان از دولت تدبیر و امید درخواست کرد که به مدت ۵ سال ثبات در سیاست های خود داشته باشد و معدن داری مخصوصا سنگ آهن را به حال خود گذارد و آن ها را در ایجاد ارزش افزوده تولید و طی کردن پلکان تکمیل زنجیره تولید فولاد را مورد حمایت قرار دهد.

وی  که معتقد است طول عمر معدن داری بخش خصوصی در کشور با سختی به ۵ سال می رسد، عنوان کرد: صنعت فولاد در کشور عمری نزدیک به ۶۰ سال دارد. به طوری که این عمر سبب شده است تا آن ها به واسطه ارتباطات قوی تر خود، با آگاهی زودتر از سیاست های دولت، قادر به تاثیر گذاری در این سیاست ها نیز باشند. از سوی دیگر در بخش فولاد به ویژه فولادی هایی که از قدیم به ارث مانده مانند ذوب آهن اصفهان، فعالیت آن خیلی وقت است که به لحاظ تکنیکی از توجیه اقتصادی خارج شده است؛ به طوری که  این مدیریت پرهزینه سبب شده تا این کارخانجات بجای کمک به افزایش تولید ناخالص ملی، خود به مصرف کننده پتانسیل ها و ذخایر منطقه تبدیل شوند.

اکبریان در پایان خاطرنشان کرد: باید استقلال بخش معدن حفظ شود. دولت نمی تواند بخش معدن را به لحاظ بروکراسی اداری و حقوقی زیر مجموعه بخش صنعت و فولاد ببیند. ای کاش آن دوستانی که روزی تصمیم گرفتند وزارت معدن را منحل و به یک معاونت ضعیف در بخش صنعت، معدن، تجارت تبدیل کنند، امروز را می دیدند. اگر وزارت معدن همچنان یک وزارتخانه بود و استقلال آن حفظ می شد این مباحث به اینجا کشیده نمی شد. خطر بزرگی که بخش معدن ایران مخصوصا معادن سنگ آهن را تهدید می کند، این است که به شدت بخش خصوصی در این حوزه در حال تضعیف شدن است.