اورستد، به‌سوی انرژی‌های تجدید پذیر

به گزارش می متالز، این شرکت از آن زمان، نام خود را از دانگ (مخفف Danish Oil and Natural Gas) به اورستد (Orsted) که نام یک دانشمند دانمارکی است تغییر داد و در حال‌حاضر یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های انرژی تجدیدپذیر در دنیا محسوب می‌شود. شرکت اورستد قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ تولید کربن را به صفر برساند و به اولین شرکت بزرگ انرژی در دنیا تبدیل شود که به چنین هدفی رسیده است.

جاکوب آسکو باس، معاون ارشد استراتژی شرکتی و روابط با ذی‌نفعان در اورستد، می‌گوید: «ما هسته اصلی شرکت را انرژی تجدیدپذیر قرار داده‌ایم و همزمان، کسب‌وکار قدیمی مبتنی بر سوخت فسیلی را منحل می‌کنیم.»

این شرکت که فعالیت خود را به‌عنوان یک کسب‌وکار دولتی برای مدیریت منابع نفت و گاز دریای شمال در اوایل دهه ۷۰ میلادی شروع کرد، در اوایل دهه ۲۰۰۰ شروع به خرید تاسیسات برقی کرد؛ اما در سال ۲۰۰۸، شرکت از یک برنامه بلندمدت برای تحول از «انرژی سیاه به انرژی سبز» خبر داد. باس می‌گوید: «در آن زمان، آگاهی‌ها در مورد تغییرات اقلیمی در جامعه زیاد شده بود. ما می‌دیدیم که در بلندمدت نمی‌توانیم تولید انرژی را براساس سوخت‌های فسیلی پایدار نگه داریم.» اتحادیه اروپا هم آن سال فشار بر شرکت‌ها را برای تولید انرژی تجدیدپذیر زیاد کرد و هدفی را مشخص کرد مبنی بر اینکه تا سال ۲۰۲۰، باید ۲۰ درصد انرژی اروپا از تجدیدپذیرها تامین شود. از طرف دیگر، کسب‌وکار سوخت فسیلی اورستد با چالش‌هایی مواجه بود؛ هر قدر قیمت گاز طبیعی کاهش می‌یافت، رتبه اعتباری شرکت هم سقوط می‌کرد. در سال ۲۰۱۲، هنریک پولسن، مدیرعامل جدید شرکت، این فرصت را شناسایی کرد که متعهد به ایجاد تحولی کامل به سوی یک شرکت پایدار شود.

وقتی شرکت اورستد - که ۴۹ درصد تولید برق و ۳۵ درصد تولید انرژی گرمایی دانمارک را بر عهده دارد و پروژه‌هایی را در خارج این کشور هم اجرا می‌کند - کنار گذاشتن زغال‌سنگ را شروع کرد و کسب‌وکار نفت و گاز خود را فروخت، به‌طور همزمان به توسعه تاسیسات انرژی بادی در دریا پرداخت و این کار را سرعت بخشید. باس می‌گوید: «کاملا متقاعد شده بودیم که فرصت‌های کسب‌وکار در انرژی سبز و تجدیدپذیر وجود دارد، نه سوخت‌های فسیلی و بنابراین، به‌صورت استراتژیک تصمیم گرفتیم این تحول را سرعت ببخشیم.» تا امروز، آنها یک‌سوم توربین‌های بادی دریایی دنیا را نصب کرده‌اند که تعداد آن از هر کشور دیگری بیشتر است.

تحول به سوی انرژی بادی در دریا، پرریسک بود، چون وقتی شرکت سرمایه‌گذاری در این تکنولوژی را در سال ۲۰۱۳ آغاز کرد، هزینه آن خیلی بیشتر از تاسیسات انرژی بادی روی زمین بود؛ اما این سرمایه‌گذاری‌ها به کاهش هزینه‌ها کمک کرد و حالا هزینه آن ۷۰ درصد ارزان‌تر از شش سال پیش است. باس می‌گوید در حال‌حاضر انرژی بادی دریایی در مقایسه با نیروگاه‌های زغال‌سنگ و گازی، از نظر هزینه مزیت رقابتی دارند.

اورستد قصد دارد تا سال ۲۰۲۳ استفاده از زغال‌سنگ را به‌طور کامل به پایان برساند. در یک دهه گذشته، این شرکت سه نیروگاهی را که با زغال‌سنگ کار می‌کرد، به زیست‌توده تبدیل کرده و فقط یک نیروگاه زغال‌سنگی باقی مانده است. تا سال ۲۰۲۵ هم تاسیساتی برای تولید ۲۰ گیگاوات انرژی بادی نصب خواهد شد. روی آوردن به انرژی‌های تجدیدپذیر، انتشار گازهای گلخانه‌ای این شرکت را در مقایسه با سال ۲۰۰۶ تا ۹۸ درصد کاهش می‌دهد. اورستد قصد دارد این ۲درصد باقی مانده را هم از عملیات داخلی شرکت حذف کند و برای این کار، کل خودروهایی را که داخل تاسیسات استفاده می‌شود، برقی کند.

شرکت اورستد همچنین وارد مذاکره با فعالان صنعت فولاد شده تا آنها را تشویق کند در تولید فولادی که آنها در ساخت توربین‌های بادی استفاده می‌کنند، کربن را حذف کنند.

تعداد شرکت‌های انرژی که با این سرعت به سوی انرژی پاک بروند، در دنیا کم است. رسپول (Respol) که یک شرکت نفت و گاز اسپانیایی است که هدف به صفر رساندن تولید گازهای گلخانه‌ای را در سال ۲۰۵۰ قرار داده است. شرکت نفت ایتالیایی ENI هم قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ به این هدف برسد. شرکت شل هدف نصف کردن رد پای کربن را در سال ۲۰۵۰ و با اتکا بر استراتژی‌هایی مثل احیای جنگل‌ها محقق خواهد کرد. در آمریکا، نیروگاه گرین مانتین در ورمونت و شرکت Xcel به ترتیب تا سال ۲۰۲۵ و ۲۰۵۰ چنین اهدافی دارند.

باس می‌گوید این صنعت باید تهاجمی‌تر شود. از نظر او تحول بنیادینی که اورستد ایجاد کرده، می‌تواند مدلی برای دیگران باشد: «من فکر می‌کنم سفری که ما در آن به‌سر می‌بریم، از همان نوعی است که کل اقتصاد و خیلی از شرکت‌ها ناگزیر باید آن را طی کنند. ما باید راه‌‌حل‌های جدید و پایداری پیدا کنیم تا بتوانیم در کره‌زمین زندگی کنیم و اثری مخرب بر اکوسیستم جهانی نداشته باشیم. این سفری است که همه باید برویم.»