کلنگ زنی پروژه ای که به جز روئیدن خار و خاشاک دستاورد دیگری نداشت!

به گزارش می متالز، بیجار شهر پروژه های است که به پروژه های افسانه ای تبدیل شده، پروژه ای مانند ساخت کارخانه سایپا که برای سرگرم کردن مردم دروغی بیش نبود و پروژه های مانند کارخانه اسب آهنین و کنسرو سازی که بعد از چندین سال هنوز تکلیف آن مشخص نشده است.

پروژه کارخانه فولاد کردستان در بیجار و جانمایی آهن اسفنجی و کشیدن ریل آهن به دیار گروس و پتروشیمی از دیگر پروژه های است که مسوولان فقط از آن سخن می گویند و در عمل چیزی قابل مشاهده نیست.

یادش بخیر دقیقا دو سال قبل بود که کلنگ زنی گندله سازی و آهن اسفنجی در تیرماه ۹۷ توسط وزیر صمت با حضور مقامات ارشد استان و شهرستان در منطقه آهن کردستان به زمین زده شد و همین اتفاق برای برخی ها تا همین اواخر مهمترین سوژه بشمار می رفت و عکس ها و بروشورهای آن در دفاتر و فضای مجازیشان موجود است.

در آن مراسم نمایشی که فقط حرف از عمل زده می شد اما می بینیم با گذشت ۷۲۰ روز هنوز هم هنوزه مثل خیلی طرح ها در حد یه شعار مانده و کسی هم جوابگو نیست.

بدیهی است در شهرستانی که ذخیره مواد آهنی آن بیش از میلیونها تن و دست کم پنج معدن فعال دارد و از سوی دیگر از نعمت های خدادادی عظیمی چون مراتع طبیعی، رودخانه ها و ... بهره مند است، مشکل نه اشتغال و یا ثروت، که معضل اصلی در اینجا کم توجهی مزمن است که دامن این سرزمین را فراگرفته و البته بد عهدی مسوولین این زخم دیرینه را عمیق تر کرده است.

ریشه نارضایتی و زخمی که در سال گذشته سرباز کرد را باید در سالهای قبل جستجو کرد، سالهایی که با وعده های بی عمل پیاپی مسوولین در دوره های متعدد سپری شده و موجب می شود کام مردم علاوه بر سختی های زندگی، از بی توجهی مسوولان تلخ شود تا جایی که در سال ۹۸ و در پی مطالبات اجتماعی مردم و برخورد نظامی به جرم امنیتی همراه شد.

یکی از مواردی که به عنوان نقصی عمده می‌توان در کلام و موضع‌گیری‌های مسولین، کارگزاران دولتی در استان و شهرستان مشاهده کرد، مساله شیوه ی رسیدگی به مطالبات مردمی است.

آقایان فرمودند با طراحی ساز وکارهای قانونی به مطالبات مردمی در اسرع وقت پاسخ مقتضی داده خواهد شد ؛ و اصرار بر این بود که نقدها در شکل دیگری صورت گیرد و ما به تبع آن تا الان منتظر مانده ایم و در حالی که خبری از پاسخ نیست.

واحد گندله سازی که در عرض مدت کوتاه باید به بهره برداری می رسید اکنون حتی زمینش تسطیح نشده است و این امر نیز در عمل در همین مرحله اظهار نظر باقی مانده است.

 باید گفت بخش اعظمی از مشکلات موجود، به سوء‌مدیریت برخی مسئولین  برمی‌گردد، متاسفانه برخی ها انگیزه کافی برای کار کردن را ندارند و صرفا تصمیمات گذشته و دیگران را عامل این وضع می‌دانند؛ چه بسا با عملی کردن رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و با دلسوزی، نظارت و رصد تحولات در هر حوزه و بهره‌گیری از دانش عملیاتی و علمی و توجه به ظرفیت‌های موجود و پرهیز از حرکت بر مدار روش‌های خاک‌گرفته که عدم کارآمدی آنها به اثبات رسیده، عبور از شرایط پیش رو را میسر می‌سازد.

آنچه که موجب رنجش خاطر مردم در طی چند سال گذشته شده، تکرار وعده های دروغ است که هیچگاه به سرانجام نرسید و هر کدام از این وعده ها فقط برگ برنده ای بود برای رسیدن وعده دهندگان به مطامع خود!!

مظلومیت دیار گروس سالی برای همه مشخص شد که به علت عدم توانایی نماینده وقت و کم لطفی مسوولان ارشد در حالیکه مواد اولیه کارخانه در شهرستان بیجار بود، کارخانه ذوب آهن به قروه عطاء شد که در آنجا نیز پس از مدتی فعالیت به خاطر کار غیر کارشناسی که انجام شده بود تعطیل و عده ای بیکار به بیکاران آن شهرستان افزوده شد.

به امید روزی که از دست مسئولین بد عهد و بی خیال رهایی یابیم و بتوان ظریفیت های بالقوه شهرستان را به بالفعل تبدیل کرد.