به گزارش می متالز، محمدحسین ادیب درباره فرمول ورشکست شدن 5 هزار نفر از ثروتمند ترین مردم ایران اعلام کرد: روزانه دو مشاوره با شرکت های بزرگ دارم و سئوالات آنها از من چگونگی دست یابی به بازده بیشتر است.این سئوال لازم است اما کافی نیست، باید پرسیده شود با توجه به ریسک های دهه ای ، چگونه به بازدهی بیشتر دست یابیم.
پنجاه درصد فعالین اقتصادی ورشکسته امروز ، کسانی هستند که در دهه ٨٠ با اعتبارات اسنادی به شدت ثروتمند شدند و در سال ٩١ با همان ورشکست شدند و همه سودی را که طی ده سال بدست آوردند طی 6 ماه از دست دادند اینها کسانی بودند که فقط به بازده بدون ریسک ، توجه داشتند.
داستان ذوب آهن مشت نمونه خروار بود، حداقل 5 هزار شرکت بزرگ مثل ذوب آهن بودند،این شرکت به سالی ٣٠٠ میلیون دلار کک احتیاج داشت و با اعتبارات اسنادی کک از خارج وارد می کرد، در دهه ٨٠، ده درصد ال سی یعنی ٣٠ میلیون دلار را پرداخت و کک را وارد کرد معمولا طی ٤ ماه کک به محصول تبدیل و به فروش می رسید.
به عبارتی ذوب آهن معادل ریالی ٣٠٠ میلیون دلار را ٤ ماه بعد از مشتری دریافت و ال سی را به وام یک ساله تبدیل می کرد، در دهه ٨٠ شرکت ها مطمئن بودند نرخ دلار در پایان سال فرقی با قبل ندارد لذا ال سی یک وام تقریبا بدون بهره بود.
ساده شده مطلب این بود که "ذوب" از طریق خرید با ال سی یک وام بدون بهره ٨ ماهه دریافت می کرد چون پس از فروش کک به مدت ٨ ماه پول ناشی از فروش در دست بود بدون اینکه به آن احتیاج داشته باشد.در این فاصله 5 هزار شرکتی که به این طریق ٨ ماه از سال پول بدون بهره در دست آنها بود،زمین خریدن ،سفته بازی کردن ... را شروع می کردند در دهه ٨٠ شماری از کسانی که به این طریق پولدار شده بودند سه بار هر چه زمین در شهرک بهارستان اصفهان بود را خریدند و قیمت آن را سه برابر کردند بعد آرام بدون اینکه بازار احساس کند آن را به مردم عادی که هجوم آورده بودند فروختند و از بازار خارج شدند.
ریشه بسیاری از گران شدن ها در دهه ٨٠ ، به همین سفته بازی پنج هزار شرکت بزرگ مربوط می شد.در سال ٩١ شرکت هائی که جنس خود را در سال ٩٠ با دلار حدود ١٥٠٠ تومان فروخته بودند در سال ٩١ وقتی خواستند با دلار ٣٨٠٠ تومان ال سی را بازپرداخت کنند ورشکست شدند.پس تاجر علاوه بر بازدهی باید مراقب ریسک های دهه ای مثل افزایش ناگهانی نرخ ارز هم باشد.
دو ریسک دهه ای جدید فعال اقتصادی امروز را تهدید می کند که هر هفته یکی از آنها را تشریح و نشان می دهم توجه صرف به سود کوتاه مدت چه عواقب منفی چه ریسک هائی خواهد داشت.فعال اقتصادی علاوه بر سود باید به ١١ عامل دیگر هم توجه کند یکی از آن ١١ عامل ، ریسک های دهه ای است.
پنج هزار شرکت بزرگ، ٦٠ درصد وام های بانکی را دریافت کرده اند و نه اصل آن را پرداخت می کنند و نه فرع آن را بلکه اصل وام و سود آن را تمدید می کنند اما ریشه ناتوانی شرکت های بزرگ در پرداخت وام 4 چیز است ، ضربه سال ٩١ در افزایش نرخ ارز ، بهره وری پائین نیروی انسانی ، بهره وری پائین ماشین آلات و بهره وری پائین سرمایه ، این پنج هزار شرکت به جای اینکه تعطیل شوند وام می گیرند و به فعالیت ادامه می دهند.60 درصد سپرده مردم را به این ٥ هزارشرکت وام داده اند که یک ریال آن را پس نمی دهند و بعد ، از این محل به مردم سود سپرده می دهند،کمی فقط تا اندازه ای خنده دار است.