به گزارش می متالز، به نظر میرسد بعد از گذشته سالها مسئولین نیز به این نتیجه رسیده اند و با اعلام اینکه زیر ساختهای حمل و نقل در کشور فرسوده است درپی ایجاد و اجرای طرحهایی هستند که بتواند این زیر ساختها را بازسازی و متناسب با شرایط جامعه فراهم کنند.
روز گذشته وزیر راه و شهرسازی و شهردار تهران و تعدادی دیگر از مسئولین حمل و نقل عمومی کشور با حضور در هفدهمین همایش بین المللی حمل و نقل و ترافیک در سالن همایش های برج میلاد آمادگی خود را برای اجرای طرح های قابل قبول در زمینه های مختلف حمل و نقل عمومی و جابه جایی در شهرها اعلام کردند.
عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی، روز گذشته، افزود: با تاکید براین که زیر ساختهای حمل و نقل در سطح کشور فرسوده است، گفت: حمل و نقل درون و برون شهری ما مستقل از یکدیگر عمل میکند و متأسفانه هنوز حمل و نقل یکپارچه در کشور شکل نگرفته است.
وی با اشاره به اینکه توسعه شهری مستقل از امکان حرکت در شهرها صورت میگیرد، اظهار کرد: متأسفانه در نظام تصمیمگیری نیز فاصله جدی با این موضوع برای یکپارچه سازی سامانه حمل و نقل داریم.
وزیر راه و شهرسازی فزود: اقتصاد کشور ما خوداتکایی ندارد و بدون حل این مشکل، همه حرفها در حد توصیههای کلی باقی می ماند.
آخوندی با بیان اینکه شهرها با 2 مساله قابلیت سکونت و امکان حرکت روبرو هستند، گفت: قابلیت سکونت در شهرها با مشکلاتی همچون آلودگی هوا، اشتغال و امکان تأمین مسکن برای همه گروهها مواجه است.
این مقام مسئول با اشاره به اینکه یکی از مشکلات اصلی در قابلیت سکونت به نظام حمل و نقل مربوط میشود، اظهار کرد: اگر نظام حمل و نقل عمومی مطمئن، سریع و ایمن داشته باشیم، به طور طبیعی شاهد بهبود وضعیت در شهرها خواهیم بود.
آخوندی افزود: اگر بحث کیفیت زندگی در شهرها را به عنوان چالش در نظر بگیریم ریشه اصلی این چالش «امکان حرکت در درون شهرها و حمل و نقل یکپارچه» است.
همچنین محمد علی نجفی، شهردار تهران طی سخنانی در این کنفرانس گفت: بحث حمل و نقل و ترافیک سالها است که نه تنها زندگی شهری ما در تهران و ایران را تحت تأثیر قرار داده، بلکه همه دنیا به صورت جدی درباره این موضوع به تفکر پرداخته اند و برای حل این مشکل دنبال راه حل بوده اند. در گزارش سومین اجلاس جهانی برنامه اسکان سازمان ملل نیز یکی از مباحث مهم و اصلی در زیست شهری و شهر مطلوب، به موضوعات مربوط به حمل و نقل و جا به جایی در شهر می پردازد.
به گفته شهردار تهران ریشه بسیاری از مشکلاتی که امروز در تهران با آن روبرو هستیم، غلبه نگاه خودرو محور در برنامه ریزی های سالهای گذشته در مقایسه با نگاه انسان محور است؛ همین موضوع نیز باعث شده که امروز در بهترین شرایط حدود 22 درصد سفرهای شهری – بدون محاسبه تاکسی - از طریق حمل و نقل عمومی انجام شود.
وی تاکید کرد: اگر طرح جامع حمل و نقل و ترافیک تهران و حتی برنامه پنج ساله شهر تهران که امسال در سال چهارم آن قرار داریم نیز به درستی اجرا می شد، هم اکنون باید حدود 75 درصد حمل و نقل تهران در قالب حمل و نقل عمومی انجام می شد؛ البته این رقم 75 درصد با احتساب سفر با تاکسی ها است ولی در حال حاضر نیز با محاسبه سفرهای درون شهری با تاکسی، کمتر از 50 درصد از سفرها با حمل و نقل عمومی انجام میشود. این موضوع نشان می دهد که در سال های گذشته اهتمام جدی به این حمل و نقل عمومی وجود نداشته است.
وی در ادامه بر ضرورت توجه به توسعه حمل و نقل عمومی در پایتخت و منطقه شهری تهران که شامل تهران و شهرهای اطراف است، تأکید کرد و گفت: اگر بتوانیم شبکه ریلی شهرهای اقماری به تهران را راه اندازی کرده و حمل و نقل عمومی را از نظر کمی و کیفی در خود شهر تهران توسعه دهیم، به طور قطع این اقدام اصلی ترین راه حل پیش رو برای مشکل حمل و نقل عمومی و حل مسئله ترافیک تهران خواهد بود. مسئله دوم نیز اقدامات سلبی است که باید در کنار اقدامات ایجابی انجام شود.
نجفی از ایجاد لایههای بدون اتومبیل یا لایههای ممنوع از نظر ورود خودرو در کنار بالابردن هزینههای استفاده از خودروی شخصی در بعضی از مناطق شهری به عنوان دیگر راهکارهای جهانی یاد کرد و گفت: در زمینه طرح جدید ترافیک که از سوی شهرداری تهران مطرح شد، عده ای با عدم آشنایی و عده ای نیز از روی اغراض سیاسی یا هر غرض دیگری به شهرداری حمله کردند که برای تامین منابع مالی بیشتر، طرح جدید ترافیک را مطرح کرده است. البته مقداری از این عدم آشنایی هم به ما بر میگشت که در مرحله اول طرح جدید ترافیک را به خوبی توضیح نداده بودیم.
نجفی در ادامه سخنان خود به موضوع چند قطبی کردن حمل و نقل عمومی اشاره و ابراز کرد: ما در حمل و نقل عمومی یک قطب شامل اتوبوس و مترو را داریم اما باید به شیوهها و روشهای دیگری از حمل و نقل عمومی نیز فکر کرد. در این زمینه جا دارد که روی موضوع حمل و نقل ریلی سبکتری همانند LRT فکر کنیم که موضوعی قابل اجرا است اما به شرطی که عزمی برای پیاده سازی آن وجود داشته باشد.