دلایل اقبال صنعت سیمان و پیش بینی وضعیت صادرات ۵ شرکت در شرق ایران

به گزارش می متالز، آرش افشانی درباره رونق سهام شرکت های سیمانی گفت: صنعت سیمان در یکسال گذشته مورد توجه اهالی بازار سرمایه قرار گرفته که می توان برای این اقبال دلایل متعددی را برشمرد. رونق کلی بازار سرمایه، ارزش جایگزینی بالا نسبت به ارزش بازار شرکت ها،  تفاوت فاحش قیمت داخلی و منطقه ای سیمان، افزایش ساخت ساختمان های بتونی با توجه به گرانی فولاد نسبت به سیمان، افزایش صادرات سیمان و کلینکر به 17 میلیون تن در سال 98 را می توان در شمار این دلایل نام برد.

رونق بازار اوراق بهادار از ابتدای سال 98 باعث افزایش قیمت سهام شرکت های مختلف از جمله سیمانی ها در بورس شده است که البته عمده این رشد در تمامی شرکت ها و صنایع ناشی از بی ارزش شدن پول ملی است و نه رشد تولید و ایجاد ارزش افزوده در صنعت و معدن. کاهش ارزش پول ملی و به تبع آن رشد قیمت ارزهای خارجی باعث افزایش توجه سرمایه گذاران به ارزش جایگزینی شرکت های فعال در بازار سرمایه شده است.

بر اساس مطالعات مرکز پژوهش های مجلس در مورد صنعت سیمان، ایجاد یک میلیون تن ظرفیت این محصول در دنیا بطور متوسط به 150 میلیون دلار و سه سال زمان نیاز دارد در صورتی که سهام کارخانه های سیمان در بورس به کمتر از 0.1 این عدد معامله می شدند بنابراین تقاضا برای خرید سهام این شرکت ها افزایش و به تبع آن قیمت ها رشد کرد.

عامل مهم دیگر در این اقبال، قیمت گذاری دستوری سیمان است. در حالی که قیمت سیمان در منطقه خلیج فارس 50 تا 70 دلار در هر تن  است و حتی قیمت داخلی سیمان در عراق و افغانستان (مقاصد صادراتی عمده ایران) بالای 65 دلار در هر تن است ، ارزش یک کیسه پنجاه کیلویی سیمان در بازار داخلی حدود 12 تا 13 هزار تومان است.

در حالی که قیمت یک کیسه پنجاه کیلویی سیمان به اندازه قیمت یک سطل ماست یا یک بسته آدامس است با توجه به اصول علم اقتصاد، افزایش قیمت سیمان در آینده در حد قیمت های منطقه ای امری اجتناب ناپذیر و این واقعیت از چشم سرمایه گذاران مغفول نمانده است . در دنیا نسبت قیمت فولاد به سیمان عددی در حدود یک به هفت است که اکنون در ایران این نسبت به بیش از یک به 30 افزایش پیدا کرده است.

بر اساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس، حداقل قیمت سیمان باید 640 هزار تومان باشد که بر خلاف سایر محصولات معدنی و مصالح ساختمانی، تنها محصولی است که دارای قیمت گذاری دستوری است. نتیجه این قیمت گذاری دستوری و افزایش نسبت قیمت فولاد به سیمان به بیش از یک به 30 باعث افزایش ساخت ساختمان های بتونی بوده که این امر موجب افزایش تقاضا برای سیمان در سال 98 شد.

تصمیم چین در تعطیلی تعدادی از کارخانه های سیمان این کشور تغییرات گسترده ای را در بازار جهانی این کالا بوجود آورد به گونه ای که چین به عنوان بزرگترین تولیدکننده سیمان جهان به وارد کننده کلینکر تبدیل شد، سیاستی که با توجه به میزان انتشاز گازهای گلخانه ای در چین می توان ادامه دار بودن آن را محتمل دانست. همچون سیاست چند سال گذشته این کشور در مورد فولاد که باعث رشد چند برابری قیمت جهانی فولاد شد. تغییرات بازار جهانی سیمان باعث افزایش صادرات سیمان و کلینکر ایران به 17 میلیون تن در سال 98 شده که از سال 93 به بعد یک رکورد محسوب می شود.

اما نکته مهم در زمینه صادرات سیمان، فروش بصورت ریالی است که ناشی از عدم هماهنگی و رقابت منفی کارخانجات داخلی و سوءاستفاده تجار کشور های همسایه از این وضعیت شده است. به عنوان مثال در حال حاضر صادرات 2 تا 2.5 میلیون تنی سیمان به افغانستان توسط تجار افغانستانی انجام می گیرد و تولید کنندگان ایرانی عملا بهره ای از قیمت بالای سیمان(تقریبا 70 دلار به ازاء هر تن) در بازار این کشور ندارند.

با توجه به سیاست رو به شرق ایران، قرارداد همکاری 25 ساله با چین، اعلام راه اندازی بخشی از راه آهن خواف- هرات در آبان ماه، خط ریلی چین-بندر حیرتان در شمال افغانستان از طریق قزاقستان و ازبکستان که مدتها است به بهره بردای رسیده، اعلام آمادگی وزیر راه نسبت به ایجاد لجستیک پارک در خواف، پیشنهاد ازبکستان برای کریدور خواف –هرات –مزار شریف برای دسترسی کشورهای آسیای میانه به بندر چابهار و بندر عباس، آینده درخشانی را برای صادرات در این منطقه متصور بود.

پیش بینی آینده روشن 5 شرکت سیمانی

با توجه به برخورداری عراق از انرژی کافی تولید سیمان و تمرکز شرکت های سیمانی در مرکز و غرب، بازار عراق را باید از دست رفته دانست و با توجه به سیاست نگاه به شرق و مشکل انرژی در کشورهای افغانستان، حوزه cis و در بلندمدت صادرات مستقیم به چین از طریق خط ریلی، کارخانجات سیمان شرق بالقوه از ظرفیت رشد بیشتری برخوردار هستند.

بنابراین شرکت هایی همانند سیمان مجد خواف (کلینکر کوبی)، سیمان شرق، سیمان تیس چابهار (در صورت راه اندازی)، سیمان باقران و سیمان قائن که از نظر موقعیت مکانی نسبت به رقبا دارای مزیت صادراتی هستند و بازار هدف را شناسائی و به آن دسترسی دارند از آینده درخشانی برخوردار خواهند بود.