تعامل با جهان، راهگشای ورود به بازارهای صادراتی

به گزارش می متالز، برخلاف گفته مسئولان، متاسفانه در سال‌های گذشته کشور نتوانسته‌ است تعامل مناسبی با دنیا برقرار کند. برجام اتفاق بسیار خوشایندی بود که نتایج مثبتی نیز برای کشور به‌همراه داشت. اما با روی کار آمدن فردی رادیکال بر سر قدرت ایالات متحده آمریکا، برجام تحت‌الشعاع قرار گرفت. توجه به این نکته در موقعیت کنونی لازم به‌نظر می‌رسد که اگر در شرایط فعلی برجامی وجود نداشت، آمریکا می‌توانست دردسرهای بسیار بیشتری را برای کشور در عرصه بین‌الملل به‌وجود آورد.

ایران برای توسعه اقتصادی نیاز دارد که با دنیا رابطه داشته باشد، اما متاسفانه دولتمردان کشور این امر را جدی نمی‌گیرند و با صحبت‌های خود مشکلات فراوانی را در برقرای روابط با دنیا به‌وجود می‌آورند. در روزهای اخیر موضوع نرخ ارز و تاثیر آن بر صادرات شنیده می‌شود. باید توجه داشت که در بحث صادرات یکی از فاکتورها نرخ ارز است؛ اما این بسیار ساده‌اندیشانه است که صادرات تنها منوط به نرخ ارز شود.

بالارفتن نرخ ارز، مفری کوتاه‌مدت برای برخی صادرکنندگان

در دنیا تنها پارامتر برای فروش قیمت نیست. اما اگر تنها ملاک قیمت در نظر گرفته شود، آن وقت این پیامد را دارد که عده‌ای به‌شدت طرفدار افزایش نرخ ارز می‌شوند و بالا رفتن نرخ ارز را مفری برای افزایش صادرات می‌بینند. اما این راه فرار کوتاه‌مدت است و نهایتا در چند مرتبه به‌صورت مقطعی نتیجه می‌دهد. اگر دیدگاه تولیدکنندگان کشور نیز این باشد، کشور هیچ‌گاه به یک صادرکننده خوب تبدیل نمی‌شود. تا کنون چند مرتبه کشور با افزایش نرخ ارز روبه‌رو شد؛ اما توان صادراتی کشور بالا نرفته است.

برای موفقیت در فروش بین‌المللی، علاوه بر قیمت پارامترهای دیگری نظیر کیفیت و تداوم عرضه محصول به بازار توسط تولیدکننده از درجه اهمیت بسیار بالاتری برخوردار هستند. به‌عبارتی می‌توان گفت که هیچ بازاری در دنیا مقطعی نیست. تمامی بازارها به‌صورت منطقی بلندمدت هستند؛ بنابراین فعالان نیز باید دارای دید بلندمدت باشند. واقعیت این است که به‌جز کشور ما، در سایر نقاط دنیا دید بلندمدت وجود دارد. واردکنندگان نیز به دنبال واردات از کشوری هستند که تداوم دارد و عدم تداوم محصولات کشور موجب عدم تمایل آن‌ها به خریداران ایرانی می‌شود. متاسفانه در کشور به‌ندرت صادرکننده بلندمدت وجود دارد.

غفلت دولتمردان کشور از تعامل با جهان

برخلاف آنچه سیاست‌مداران می‌گویند، کشور ما از تعامل با جهان غافل مانده است. بسیاری از اظهارنظرهای سیاستمردان کشور برای کشورهای همسایه خوشایند نیست و همین در روابط بین ایران و این کشورها اثر می‌گذارد. در حال حاضر می‌توان گفت که کشور از رابطه اقتصادی مطلوبی با هیچ کشوری برخوردار نیست.

ایران در مقیاس زیادی در عراق سرمایه‌گذاری داشته است؛ این سرمایه‌گذاری شامل سرمایه‌گذاری حیثیتی، مالی و جانی بوده است. با این وجود مشاهده می‌شود که همچنان ایران شریک اقتصادی مطلوب عراق نیست. در حال حاضر  این کشور تمایل بسیار بیشتری به برقراری رابطه اقتصادی با ترکیه و سایر کشورها دارد. این امر نشان می‌دهد که در روابط بین‌الملل، دیدگاه کشور بیشتر سیاسی است تا اقتصادی. اگر کشور در روابط بین‌الملل این دیدگاه را تصحیح کند و دیدگاه اقتصادی را بگنجاند، قطعا می‌توان شاهد روزهای بهتر و تداوم بیشتر در صادرات کشور بود.

بخش خصوصی نیازمند ثبات بلندمدت قوانین

یک مشکل بزرگ دیگر در کشور عدم تداوم سیاست‌های دولت است. از آنجایی که سیاست دولت در عرصه بین‌الملل در تمامی برنامه‌های تولیدکنندگان و صادرکنندگان اثر دارد، بنابراین بخش خصوصی مطلقا امکان برنامه‌ریزی بلندمدت را برای خود ندارد. بخش خصوصی کشور تمایل بسیاری به توسعه صادرات دارد. برای هر کشوری بخش خصوصی که در صادرات فعال باشد، ایده‌آل است. بنابراین دولت باید با وضع قوانین از صادرکنندگان به‌خصوص صادرکنندگان بخش خصوصی حمایت کند.