به گزارش می متالز، یکی از محورهای این سیاست راهبردی، جهش در صنعت نفت و گاز این کشور بوده است.
همانگونه که در یادداشتهای قبلی نگارنده اشاره گردیده، سیاستهای دولت ترامپ از آغاز فعالیت، رونق فعالیتهای نفتی از طریق مقررات زدائی و اتخاذ سیاستهای انگیزشی برای جذب سرمایه گذاریها در صنعت نفت و گاز اعم از منابع فسیلی خصوصاً فراساحلی و شیل بوده، که این سیاستها به سرعت نتیجه بخش بوده است.
طبق گزارش27 فوریه آژانس بین المللی انرژی (IEA)، کشور آمریکا حداکثر تا سال 2019 به بزرگترین تولید کننده نفت جهان تبدیل خواهد شد.
این شرایط مرهون جهش در اجرای پروژه های نفتی، خصوصاً شیل نفت بوده است.
افزایش درآمدهای مالیاتی دولتهای ایالتهای نفتخیز آمریکا، شاخصی برای ارزیابی رونق فعالیتهای نفتی در این کشور، علیرغم رکود نسبی در سایر کشورهای نفتخیز بدلیل قیمتهای پائین نفت است.
برای نمونه طی سال 2017، شرکتهای فعال در صنعت نفت و گاز ایالت تگزاس بیش از 11 میلیارد دلار بعنوان مالیات و رویالیتی به دولت این ایالت پرداخته اند، که این رقم نسبت به 9.4 میلیارد دلار پرداختی تحت همین عنوان برای سال 2016، رشدی حدود 17 % را نشان می دهد.
(مقایسه درامد خالص و بدون هزینههای ناشی از مداخله و تصدی گری یک ایالت آمریکا از محل فعالیتهای نفتی، با درامدهای نفتی کشور ما کهتوام با هزینههای متنوع محاسبه شده و محاسبه نشده، جای نفکر و تحلیل زیاد دارد.)
با توه به افزایش سرمایه گذاریها در بخش نفت، برای اولین مرتبه، از سال 1970 تاکنون، تولید نفت خام آمریکا طی سال 2017 میلادی به 10 میلیون بشکه در روز رسید که حتی از عربستان بیشتر بوده است.
مدیریت اطلاعات انرژی دولت آمریکا اوایل ماه فوریه جاری اعلام کرد که، تولید نفت این کشور تا آخر سالجاری میلادی به 11 میلیون بشکه نفت در روز خواهد رسید و بدین ترتیب از روسیه سبقت خواهد گرفت.
مدیر آژانس بین المللی انرژی همچنین پیش بینی کرده که این میزان تولید آمریکا طی 4 تا 5 سال آینده کاهش نیابد.
همچنین میزان صادرات نفت آمریکا به بازارهای بین المللی شامل آسیا در حال رشد بوده که به این ترتیب بخشی از سهم بازار صادراتی کشورهای اوپک و روسیه را به خود اختصاص داده است.
از طرفی، واردات نفت به آمریکا نیز کاهش داشته و هفته گذشته با 1.6 میلیون بشکه در روز کاهش به میزان 4.98 میلیون بشکه در روز رسید. بنابر این در زمینه واردات نیز از سال 2001 کمترین میزان واردات نفت به آمریکا بوده است.
باید توجه داشت که برای تحقق این سیاست راهبردی، دولت آمریکا به موازات اقدامات داخلی، در عرصه بین المللی نیز سیاستهائی برای کاهش توان رقبای اصلی نفتی خود یعنی روسیه و اعضای اصلی اوپک به اجراء می گذارد.
درگیر کردن کشورهای بزرگ صادرکننده نفت به مسائل حاشیه ای و چالشی داخلی و بین المللی، بمنظور تحلیل توان این کشورها در توسعه زیرساختها از جمله صنعت نفت، یکی از استراتژیهای بسیار موثر دولت آمریکا بوده که می بایست کشورهای هدف خصوصاً ایران در این رابطه هوشیار بوده و با پرهیز از ورود به مسائل حاشیه ای و پرهزینه، از مسیر اصلی توسعه ملی منحرف نگردد.
رضا پاکدامن / کارشناس حقوقی حوزه نفت