به گزارش می متالز، مدیرعامل بورس انرژی گفت: صندوق پروژه یک نهاد مالی است که بر اساس قانون اوراق بهادار تشکیل میشود و ایجاد آن منوط به دریافت مجوز از سازمان بورس و اوراق بهادار است.
صندوق پروژهها یکی از انواع راههای تامین مالی است که میتواند هماکنون بسیاری از مشکلات کشور را در این زمینه برطرف کند. جمعآوری سرمایههای خرد و ایجاد بستری برای تکمیل پروژههای نیمه تمام یکی دیگر از مواردی است که با این صندوقها میتوان امیدوار به حل آن بود.
سید علی حسینی، مدیرعامل بورس انرژی ایران معتقد است، این صندوقها می تواند هم منافع سرمایهگذار و هم منافع دولت و بخش خصوصی را در صورتی که به درستی اجرایی شود، تامین کند.
در ادامه گفت و گو با حسینی مدیرعامل بورس انرژی را میخوانید:
تحریمهای ظالمانه علیه کشور سبب شده است سرمایه گذاری و جذب منابع مالی در بخش انرژی با مشکل روبهرو شود؛ اما بخش انرژی برای جذب سرمایه همچنان جذابیت و ظرفیت بسیار بالایی دارد. در گذشته برای تامین مالی پروژهها بهویژه پروژههای حوزه انرژی راهکارهای محدودی وجود داشت و اوراق مشارکت تنها ابزار مستقیم جذب سرمایههای مردمی بود.
انتشار اوراق مشارکت بهطور معمول توسط شرکتهای بزرگ انجام منتشر میشد و در صورتی که پروژهای از قبل وجود داشت، میتوانستیم از این روش برای تامین مالی استفاده کنیم.
بله. یکی از اصلیترین مشکلات این شیوه تامین مالی این بود که به صورت دقیق قابلیت رصد و پیگری نحوه و میزان هزینه کرد مبالغ سرمایهگذاری شده، وجود نداشت. به عبارت دیگر، مشخص نبود مبالغ پرداخت شده توسط مردم چگونه در این پروژه صرف میشود و پروژه در چه مرحلهای قرار دارد. زمانی مشکل حادتر میشد که به هیچ وجه مشخص نبود این مبالغ جمعآوری شده که از فروش اوراق مشارکت برای یک پروژه خاص به دست آمده، آیا در همان پروژه خاص هزینه میشود؟ مشکل آخر هم مربوط میشد به این مسئله که با پایان یافتن پروژه سود مشارکت افراد که در این پروژه سرمایهگذاری کرده بودند، به درستی محاسبه نشده و به آنها پرداخت نمیشد.
به همین دلایل در سازمان بورس به این نتیجه رسیدیم که باید یک نهاد مالی جدید ایجاد شود تا مشکلات سازوکار پیشین یعنی اوراق مشارکت را نداشته باشد. پس از بررسیهای کارشناسی به نهاد صندوق پروژه رسیدیم. این مسئله میتواند به مشارکت واقعی مردم در سرمایهگذاری کمک کند و به همین دلیل در سازمان بورس ایده صندوق پروژه شکل گرفت و به دنبال آن اجرایی شد. نخستین صندوق پروژه کشور نیز حدود سه سال پیش با نام صندوق پروژه «پرند مپنا» تشکیل شد و موضوع آن هم سیکل ترکیبی کردن نیروگاه پرند مپنا بود که هماکنون به مراحل نهایی این پروژه نزدیک میشویم.
صندوق پروژه یک نهاد مالی است که بر اساس قانون اوراق بهادار تشکیل میشود و ایجاد آن منوط به دریافت مجوز از سازمان بورس و اوراق بهادار است. در ساختار صندوق پروژه سعی شده از ارکان مختلفی همچون مدیر، متولی، بازارگردان، حسابرس و غیره به منظور پوشش ریسک سرمایهگذاران استفاده شود.
از صندوق پروژه میتوان بهطور اختصاصی برای تامین مالی یک پروژه خاص استفاده کرد. این مسئله سبب میشود جریان نقدی که وارد صندوق می شود بهطور مشخص به پروژه مربوطه اختصاص یابد و یا پولی که سرمایه گذاران میآورند کاملا نحوه هزینهکرد آن مشخص شود. ضمنا گزارش های مالی که برای صندوق پروژه تهیه می شود بطور کامل جریانات نقدی آن و پیشرفت مالی پروژه را نشان میدهد و همگان میتوانند از آن کسب اطلاع کنند. در زمان اتمام پروژه هم یک استراتژی خروج کاملا مشخص نیز برای سرمایه گذاران پیش بینی شده است.
مراحل راهاندازی این صندوق شامل دریافت موافقت اصولی تاسیس صندوق، دریافت مجوز تاسیس صندوق پروژه، دریافت مجوز فعالیت از سازمان بورس و اوراق بهادار، تاسیس شرکت پروژه، دریافت مجوز پذیرهنویسی عمومی، درج نماد در بورس انرژی ایران و قیمتگذاری سهام شرکت پروژه است.
راهبر خروج خروج در این صندوقها دو حالت دارد. راهبرد نخست، اگر فردی که در این صندوق ها سرمایه گذاری کرده، بخواهد هنگام پایان پروژه از این صندوق خارج شود، می تواند یونیت هایی که در اختیار دارد را بفروشد و به پول نقد تبدیل کند؛ یعنی تسویه نقدی انجام دهد. یک نوع اختیار فروش تبعی در این صندوق ها تعبیه شده که میتواند از این طریق تعداد واحدهای سرمایهگذاری خود را بفروشد. استفاده از این اختیار فروش تبعی می تواند هم در دورانی که این پروژه در حال اجراست در سررسیدهای شخصی برای نمونه یکسال بعد از پذیره نویسی و هم در دوره پایان پروژه انجام شود. در هر دوره ای که فرد بخواهد تسویه نقدی انجام دهد با حداقل منفعتی می تواند از این صندوق پروژه خارج شده و سود سرمایه گذاری خود را دریافت کند.
راهبرد دوم هم سهامداری این فرد در شرکت سهامی عامی است که پس از اتمام پروژه تشکیل می شود و از این طریق این واحدهای سرمایه گذاری تبدیل به سهام شده و می تواند پس از ورود این شرکت به بورس یا فرابورس سهام خود را به فروش برساند. به عبارت دیگر، با تمام شدن پروژه و به بهره برداری رسیدن آن، این پروژه به یک شرکت سهامی عام تبدیل می شود که سهام این شرکت در بورس یا فرابورس عرضه شده و دارندگان واحدهای سرمایه گذاری صندوق می توانند به میزان سرمایه گذاری انجام شده، سهامدار این شرکت سهامی عام شوند. هر دو استراتژی برای افرادی که در این صندوق پروژه ها سرمایه گذاری می کنند می تواند عایدی خوبی به همراه داشته باشد. به عبارت دیگر، جدایی مالکیت از مدیریت در دستور کار صندوق پروژه ها قرار گرفته و در انتهای دوره تکمیل پروژه، افرادی که این واحد ها را خریداری کرده اند، خود سهامدار شده یا واحدهای سرمایه گذاری را به بانی می فروشند. البته نقل و انتقال واحد ها و درآمدهای صندوق نیز از مالیات معاف هستند.
کاهش زمان افزایش سرمایه، جدایی مالکیت از مدیریت، کنترل ریسک پروژه و جلوگیری از تسری ریسک پروژه به مالکان آن (به دلیل وجود شخصیت حقوقی مستقل)، افزایش شفافیت سرمایهگذاری در پروژ هها، وجود فرآیندهای تسویه پروژهها، تخصصی شدن تأمین مالی پروژهها با توجه به افزایش دانش تأمین مالی، افزایش نقد شوندگی و امکان تدوین راهبرد خروج از پروژه برای سرمایهگذاران، عدم نیاز به وثایق رهنی، امکان تأمین مالی بدون در نظر گرفتن محدودیتهای ترازنامه ای صاحبان پروژه، امکان بهرهمندی از مزایای مالیاتی قانونی صندوق های سرمایه گذاری و معافیت مالیاتی برای نقل و انتقال واحدهای صندوق پروژه از مهم ترین مزایای تامین مالی از طرفین صندوق پروژه هاست.
تنها ریسک این صندوق ها که در اغلب سرمایه گذاری ها نیز می توان این ریسک را مشاهده کرد، بلند مدت بودن دوره سرمایه گذاری است. برای سرمایه گذاری کوتاه مدت می توان از طریق خرید سهام، سرمایه گذاری انجام داد، که باید در بورس و فرابورس، سهام شرکت ها را خریداری کرد. راهبرد دوم سرمایهگذاری در شرکتهایی است که در مرحله اجرای پروژه قرار دارند و هنوز به بهره برداری نرسیده اند و به اصطلاح در بازار اولیه قرار دارند. به عبارت دیگر، خرید واحدهای سرمایه گذاری در زمانی که این شرکتها در حال پذیرهنویسی هستند. این نوع سرمایه گذاری طولانی مدت است. اجرای یک پروژه ممکن است ۳ تا ۵ سال و یا ۵ تا ۷ سال طول بکشد. صندوق پروژه از همین دست سرمایهگذاریهاست. البته باید گفت این صندوقها به تبع اینکه ریسک بالایی از نظر زمان اجرا دارند، می توانند به همان اندازه عایدی بیشتری نیز داشته باشند. چون افراد از ابتدای اجرای پروژه در آن شریک شده اند و در زمانی که این پروژه به اتمام برسد میتوانند به بازدهی خوبی دست پیدا کنند که ریسک گفته شده را به طور کامل پوشش میدهد.
ماهیت این پروژه ها پس از اتمام و عملیاتی شدن آنها تغییر می کند. یعنی از حالت دارایی به شرکت تبدیل می شوند. پس نیازی به تجدید ارزیابی ندارند. منابعی که وارد صندوق پروژه ها می شود، طی زمان اجرای این پروژهها، تبدیل به ماشین الات، تجهیزات، ساختمان و… می شوند. یعنی شرکت های سهامی خاص در قالب صندوق پروژه، بعد از بهره برداری به یک شرکت سهامی عام تبدیل می شوند.
یکی از راهکارهای بسیار ضروری و تاثیر گذار در تامین مالی پروژه ها که کشور هم اکنون و در آینده نزدیک به آن نیاز مبرم دارد، همین صندوق پروژه هاست. ایجاد این صندوق پروژهها می تواند بر فضای بازار سرمایه کشور نیز تاثیر گذار باشد. یعنی در کشور پروژه های نیمه تمام و نزدیک به اتمامی وجود دارد که پروژههای خوبی هستند که در آینده نزدیک و با بهرهبرداری از انها به شرکت های سودده و پربازدهی تبدیل میشوند که می توان بخشی از منابعی که در حال وارد شدن به بازار سرمایه است را از طریق این صندوق پروژه ها به بخش های عمرانی و سرمایه گذاری اختصاص داد. هماکنون به علت عدم وجود یا عدم کفایت مسیرهای انتقال صحیح نقدینگی به بخش های مولد و با ارزش افزوده بالا، باعث شده نقدینگی موجود در جامعه به افزایش بی دلیل قیمت برخی سهم ها در بورس بینجامد که می تواند در آینده تبعات خطرناکی داشته باشد.
با وجود این با صندوقهای پروژه چند اتفاق خوب رخ خواهد داد. نخستین اتفاق خوب این است که بازار سرمایه در تامین سرمایه پروژه ها نقش فعال تری خواهد داشت که این مهم از یکسو هم مشکل شرکت ها را برطرف خواهد کرد و هم عمق بورس و بازار سرمایه رابیشتر خواهد کرد. یعنی بازار سرمایه کمک می کند تا این پروژه ها اجرایی شوند و به مرحله بهره برداری برسند.
پروژه های بسیاری در کشور وجود دارد که با مشکل کمبود منابع مالی روبهرو هستند و به دلیل تامین نشدن منابع متوقف شده اند که میتوان با تامین منابع مالی، اجرای پروژهها را ازسر گرفت و به مرحله بهرهبرداری رساند. به عبارت دیگر، این صندوق پروژهها کمک خواهند کرد تا مشکل تامین منابع اولیه این پروژهها از بین برود.
دولت داراییهای خوبی دارد که می تواند از طریق این صندوقها به مردم واگذار کند. زیرا این پروژهها که از لحاظ مطالعاتی جایگاه مناسب دارند و اغلب دارای مطالعات امکانسنجی مناسبی هستند و از این منظر مشکلات پیش امده برای انها تا حدودی برطرف میشود. حتی بخش زیادی از سرمایه گذاری این پروژه ها انجام شده و ریسک خاصی ندارند. مردم می توانند سرمایه های خود را به جای قراردادن در بازارهای مختلف، در این صندوق ها سرمایه گذاری کرده و هم در توسعه آبادانی کشور سهیم باشند و هم بتوانند از عایدی این صندوق ها استفاده کنند.
صندوق پروژه پرند مپنا که در حال حاضر تنها نمونه اجرا شده ایجاد شده این نوع تامین مالی است از جنس صندوق های etf و واحد های اولیه آن از طریق بورس انرژی ایران قابل معامله است. یعنی واحدها پس از پذیره نویسی اولیه در بازار ثانویه هم قابل معامله هستند. به عبارت دیگر، خود آن صندوق، سهامدار شرکت پروژه می شود و مردم یونیت های آن صندوق را خریداری می کنند و تا زمان فعالیت صندوق، قابلیت معامله واحدها در بورس انرژی ایران وجود دارد.
ماهیت این صندوق ها مشخص خواهد کرد که در کدام بورس باید عرضه شده و خرید و فروش شوند. مثلا صندوق پروژه های مرتبط با شرکت های پتروپالایشی قطعا در بورس انرژی ایران معامله می شوند. ما هم در بورس انرژی ایران اعلام امادگی می کنیم که پروژه های مختلف که در زمینه انرژی وجود دارد را از این طریق تامین مالی کنیم. یعنی پذیرهنویسی اولیه یا تاسیس این واحد ها در بورس انرژی خواهد بود و معامله ثانویه واحدهای این صندوق ها هم در بورس انرژی ایران انجام میشود.
بله، این صندوقها طوری طراحی شدهاند که می توانند چند پروژه را هم به طور همزمان پشتیبانی کنند. طراحی این صندوق ها چند سال طول کشیده است تا به مرحله اجرایی برسد و تقریبا سازو کاری برای رفع همه ابهامهایی که درخصوص این صندوق ها وجود دارد، ایجاد شده است. استفاده از این صندوق ها مغفول مانده است و دولت نیز باید در این زمینه از این صندوق ها حمایت کند. دولت علاقه مند است منابعی که وارد بازار سرمایه میشود تنها صرف سفته بازی نشود و این سرمایه ها در اجرای پروژه ها نیز دخالت داده شوند. ساختار محکم این صندوق ها تا حدود زیادی می تواند در توسعه کشور و تامین منابع مالی اجرای پروژه ها کمک شایان توجهی داشته باشند. این صندوق ها می توانند حلقه واسط میان سرمایه های خرد و پروژه هایی در کشور باشند که نیاز به منابع مالی برای اجرا و تکمیل شدن دارند.