به گزارش می متالز، در حالی که در فروردینماه سال گذشته بیش از ۵۰درصد سهام شرکت لیزینگ ایرانیان متعلق به بانک تجارت و شرکتهای سرمایهگذاری صنایع ایران و ایرانیان بود، هجوم سفتهبازان و البته برخی از شرکتهای سبدگردانی به خرید سهام این شرکت منجر به رشد ۳۰برابری ارزش این شرکت در کمتر از ۱۳ماه شد.
به گونهای که ارزش شرکتی با زیان انباشته ۶۵۲میلیارد ریالی از ۶۰۱میلیارد ریال به بیش از ۱۸۰۰۰میلیارد ریال آن هم با زیان انباشتهای ۱.۳۲۷میلیارد ریالی در انتهای سال مالی ۱۳۹۸ شد.
این بانک و سایر سهامداران حقوقی که به درستی شرایط را برای راحت شدن از شر شرکتی با زیان انباشتهای جبران ناپذیر محیا میدیدند با واگذاری خرد سهام در بازار، سهم خود را تا ۱۲درصد در روز جاری کاهش دادند و حتی در برههای هم شاهد حضور سبد شخص حقیقی در سهامداران عمده این شرکت نیز بودیم.
سوال اینجاست که آیا اساتیدی که با سفتهبازی و همراه کردن بخش بزرگی از سهامداران خرد و حقیقی و البته ناظران بازار بورس که به راحتی اجازه هر رشدی را در بازار میدادند، پاسخگوی عملکرد ضعیف و یا افت بیش از ۵۵درصدی قیمت سهام این شرکت در چند ماه اخیر هستند؟
آیا اکنون باید شاهد حضور اشخاص حقیقی ناآگاه که به واسطه انعقاد قرارداد سبدگردانی با برخی شرکتهای سبدگردان (سفته بازان قانونی) در جلسات مجمع به عنوان سهامداران عمده باشیم و آیا این دوستان میتوانند به عملیات شرکت کمک کنند؟
از نکات قابل توجه صورتهای مالی این شرکت فعال در بازار اول بورس (!) این است که این شرکت با ثبت درآمدی ۱۷میلیارد ریالی گویای عدم انجام فعالیت عملیاتی در سه ماهه نخست و با احتمال بالا تا انتهای سال بوده، ثبت ۱۱۲میلیارد ریال زیان خالص در سه ماهه و ثبت زیان انباشتهای ۱.۴۳۹ میلیارد ریالی در این مدت از شاهکارهای مدیران این شرکت قلمداد میشود.