به گزارش می متالز، این کشور از سال ۲۰۱۶ کار بر روی ایرتیش را آغاز کرد؛ حاملی که با نام سایوز-۵ (Soyuz-5) نیز از آن یاد میشود. در ژوئیه۲۰۱۸ آژانس فضایی روسیه (Roscosmos) قراردادی ۸.۱ میلیون دلاری را با شرکت انرگیا (Energia) بهمنظور طراحی و تست سایوز-۵ منعقد نمود. انرگیا نیز طی قراردادی با شرکت قزاقستانی بایترک (Baiterek) بهمنظور احداث یک مجتمع پرتاب برای این حامل فضایی جدید بهتوافق رسید. در نهایت قرار است مرکز دولتی پراگرس راکت اسپیس (Progress Rocket Space Centre) روسیه این حامل فضایی را تولید کند.
ایرتیش یک حامل فضایی ۲ مرحلهای است که قابلیت ۳ مرحلهای شدن را نیز دارد. این حامل که توسعه آن هزینهای در حدود ۸۰۰ میلیون دلار دربرخواهد داشت، با وزنی معادل ۵۳۰ تُن قادر به حمل ۱۸ تُن محموله (بدون سرنشین) و ۱۵ تُن محموله (با سرنشین) به مدار لئو میباشد. مراحل اول تا سوم آن بهترتیب ۳۷.۱۴، ۷.۷۷ و ۶.۲۸ متر طول داشته، قطر دو مرحله اول آن ۴.۱ متر و قطر مرحله سوم نیز ۳.۷ متر است. همچنین همه مراحل آن از نفت سفید اصلاح شده (RP-1) و اکسیژن مایع بهعنوان سوخت بهره میبرند.
زنیت نیز که در اوکراین و توسط دفتر طراحی یوژنویی (Yuzhnoye Design Office) توسعه یافته، یک حامل ۲ مرحلهای با قابلیت ۳ مرحلهای شدن است که دارای طول کلی ۵۷ تا ۵۹.۶ متر میباشد. این حامل فضایی با وزن ۴۴۴ تا ۴۶۲ تُن قادر به حمل نزدیک به ۱۴ تُن محموله به مدار لئو است. زنیت که اولین بار در سال ۱۹۸۵ اولین مأموریت خود را بهانجام رساند، تاکنون ۸۴ بار به فضا پرتاب شده که ۱۳ مورد آن ناموفق بوده است. این حامل نیز از RP-1 و اکسیژن مایع بهعنوان سوخت استفاده میکند.