به گزارش می متالز به نقل از اکونومیست، اتحاد رنو-نیسان-میتسوبیشی یک اتحاد منحصر به فرد است که نه به شکل ادغامی کامل بوده و نه مثل خیلی از همکاریهایی که برای توسعه تکنولوژی هزینهبر هستند، بیاهمیت تلقی میشود. هر یک از این سه شرکت استقلال خود را حفظ کرده، اما ارتباطات مشترک زیادی در زنجیره تامین با دو شرکت دیگر دارد که موفقیت زیادی را رقم زده است. در سال ۲۰۱۷، این اتحاد سهگانه از شرکت فولکسواگن به عنوان بزرگترین شرکت خودروسازی دنیا پیش افتاد.
مشکلی که وجود دارد این است که این گروه با وجود ساخت مدلهای اسپورت، نتوانسته برندی مثل پورش فولکس تولید کند تا دوستداران خودرو را به هیجان بیاورد. آنهایی که دستشان در کار است، میگویند به دلیل رقابت سخت و حاشیه سود پایین، چنین چیزی مقرون به صرفه نیست. به همین دلیل باید ساختار سادهتری ایجاد شود که هزینهها را کم کند و سود را افزایش دهد.
در ساختار فعلی رنو امتیاز بیشتری دارد. اما نیسان که در سال ۱۹۹۹ به کمک مدیر عامل رنو، کارلوس گوسن، از ورشکستگی نجات یافت، خودروی بیشتری میسازد و درآمدش بیشتر است. شایعاتی که میگفت فرانسه ممکن است سهام خود را به نیسان بفروشد تا یک ادغام کامل بین دو شرکت اتفاق بیفتد، باعث شد سهام رنو ۹ درصد افزایش یابد و نشان داد سرمایهگذاران خواهان ساختاری هستند که دخالتهای دولتی را کم کند. در نتیجه ممکن است دولت فرانسه که ۱۵ درصد سهام رنو را در اختیار دارد، متقاعد شود این سه شرکت در نهایت به طور کامل ادغام شوند.