به گزارش می متالز، زنگنه از میان موج مخالفتها و بدرفتاریها خود را به موقعیتی رسانده است که اکنون آمریکاییها ماندهاند در مچ انداختن با او از چه رویهای استفاده کنند.
او با ترفندهایی در حالیکه بیشترین فشار داخلی و خارجی روی او بود موفق شد صادرات نفت ایران را حفظ کند و آرزوی ترامپ برای به صفر رساندن این صادرات را به دل او گذاشت.
در عالم سیاست آن که شعار میدهد، الزاما طرف بر حق نیست. باید دید چه کسی با عملکرد خود بیشترین خدمت را به مردم خود میکند.
زنگنه بدون اینکه منابع ملت را به هدر بدهد تحریمهای آمریکا را در سختترین شرایط دور زد تا ثابت کند شعارها کشور را در یک جهت هدایت نمیکنند، بلکه عمل آدمهاست که این جهت را روشن میکند.
خیلی از کسانی که گمان میکنند اکنون در حال مشت زدن به چانه استکبار هستند حتی در فهرست سیاه آنها هم قرار نمیگیرند، زیرا آنها با عملکرد خود گاه حتی به آمریکا خدمت هم میکنند.
یک نمونه روزآمد آن، حرکت هک کردن سایتهای انتخاباتی آمریکاست. درست که آمریکاییها برای آن ادلهای ارائه نکردهاند اما همین بس که از این حمله به عنوان ابزاری برای تبلیغات دولت مستقر آمریکا استفاده کردهاند.
سخنان اوبراین مشاور امنیت ملی آمریکا بسیار جالب است که گفته ما تقریبا همه راه های تنفس اقتصادی ایران را با تحریمها بستهایم و اکنون تنها باید جاهایی را هدف بگیریم که به نتیجه درستی ختم شود. (نقل به مضمون)
ترامپ که اکنون دیگر خود را روی پایان خط میبیند و براساس آمارها و پیشبینیها باید خواب تکرار ریاستجمهوری را ببیند اکنون باید به این بیندیشد که چه باید با این شکست بکند.
زنگنه سنگر دفاعی نظام علیه بی منطقی ترامپ و یاران اوست. آدم هایی مانند زنگنه سرمایه همیشگی کشورند. نباید آنها را به ارزانی از دست داد.