به گزارش می متالز، پژوهشی جدید نشان میدهد معدنکاوی شهری که به بازیابی فلز از زبالههای الکترونیکی اطلاق میشود، نسبت به معدنکاوی سنتی بسیار کمهزینهتر و پرمنفعتتر است. محققان دانشگاه پکن و مککواری در این تحقیق، هزینههای هشت شرکت بازیافت در چین را از مرحله جمعآوری زبالهها تا خرید و ساخت تجهیزات مورد نیاز، بررسی کردند. سپس دریافتیهای این شرکتها از محل کمکهزینههای دولتی و فروش قطعات قابلاستفاده زبالهها را نیز محاسبه و درنهایت هزینه نهایی استخراج از این زبالهها را برآورد کردند و دریافتند معدنکاوی سنتی 13 برابر پرهزینهتر از بازیافت زبالههای الکترونیکی است.
از زبالههای الکترونیکی میتوان طلا، مس و نقره بازیافت کرد. مردم کره زمین سالانه 1.7 میلیارد گوشی تلفن همراه خریداری میکنند. این در حالی است که از یکمیلیون دستگاه گوشی تلفن همراه میتوان 34 کیلوگرم طلا، 15875 کیلوگرم مس و 350 کیلوگرم نقره استخراج کرد. گفته میشود در یک آیفون عادی 0.034 گرم طلا، 0.34 گرم نقره، 0.015 گرم پالادیوم، کمتر از یکهزارم گرم پلاتین، 25 گرم آلومینیوم و 15 گرم مس وجود دارد.
ازسوی دیگر، گزارش نظارت بر زبالههای الکترونیک سازمان ملل متحد در سال 2016 نشان میدهد جهان 44 میلیارد و 700میلیون کیلوگرم وسیله الکترونیکی غیرقابل استفاده دارد. این میزان برابر با مجموع تعداد گوشیها، لپتاپها، مایکروویوها و تلویزیونهای از کار افتاده است که در هرکدام از آنها مواد معدنی بسیار زیادی بهکاررفته است. بهطور مثال، سیمپیچها و مدارها در این وسایل مسی هستند. با این حال، تنها 20درصد از زبالههای الکترونیکی جهان بازیافت و مابقی آنها به حال خود رها شدهاند.
بازیافت نکردن زبالههای الکترونیکی بهدلیل آسیبهای زیستمحیطی و خطراتی است که دپو کردن و کار روی این دستگاهها به همراه دارند. برای مثال علاوه بر مواد گفته شده در گوشیهای تلفن همراه جیوه، آرسنیک، کروم و سرب هم وجود دارد که میتواند برای انسان و کره زمین خطرناک باشد. به همین دلیل به تجهیزات پیشرفتهای نیاز است و تهیه این تجهیزات یعنی بالا رفتن هزینه بازیافت پسماندهای الکترونیکی. حالا پژوهش جدید محققان دانشگاه پکن و مککواری نشان میدهد، با لحاظ کردن تمامی این هزینهها باز هم رفتن به سمت بازیافت وسایل الکترونیکی بهصرفهتر از معدنکاری است.