جداسازی دی‌اکسید کربن با کمک آلیاژ مسی

می متالز - جداسازی و ذخیره دی‌اکسید کربن ناشی از فعالیت انسان‌ها، یکی از دغدغه‌های جدی دنیای امروز است. حالا محققان با استفاده از یک آلیاژ مسی که کاربردی هزاران‌ساله دارد، توانسته‌اند عملیات جداسازی و ذخیره دی‌اکسید کربن را ممکن کنند.

به گزارش می متالز، جداسازی دی‌اکسید کربن و ذخیره آن (Carbon capture and storage) فرایند جدا کردن CO2 از منابع تولیدکننده و ذخیره آن در یک مخزن طبیعی زیرزمینی است. گفته می‌شود این فناوری می‌تواند تا 90درصد دی‌اکسید کربن ناشی از کاربرد سوخت‌های فسیلی در صنایع را جذب کرده و مانع از ورود آن به جَو یا هَواکُره شود. با این حال، ساخت و ایجاد تأسیساتی که بتواند با دقت بالا دی‌اکسید کربن را جذب و ذخیره کند، زمان‌بر و هزینه‌بر است؛ اما تیم تحقیقاتی Institute for Integrated Cell–Material Sciences، سوپرفیلتری را اختراع کرده است که با آلیاژ مس ساخته می‌شود و می‌تواند با دقت بالا و در کمترین زمان فرآیند جداسازی و ذخیره CO2 را انجام دهد.

این آلیاژ مرکب از مس و قلع، همان آلیاژی است که به اسم برنز یا مفرغ می‌شناسیم. مفرغ اولین فلزی بود که توسط انسان‌ها برای ساخت ابزارآلات به کار گرفته شد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد انسان‌ها از 5000 سال پیش از میلاد مسیح از برنز در زندگی روزمره خود استفاده می‌کرده‌اند. حالا سوپرفیلترهای پلیمری نازکی که توسط محققان iCeMS ساخته شده‌اند و «غشاهای ماتریس مخلوط» (MMMs) نام دارند هم با استفاده از تکنیکی مشابه تولید برنز تولید شده‌اند. این سوپرفیلترها فناوری‌های جداسازی و ذخیره دی‌اکسید کربن را دستخوش انقلاب خواهند کرد.

تا پیش از این، از غشاهای کربنی برای جداسازی CO2 استفاده می‌شد که این فناوری‌ها یا بیش‌از‌اندازه کند هستند یا قدرت و دقت کافی را برای جداسازی کارآمد دی‌اکسید کربن ندارند. به همین دلیل، هزینه اجرای فناوری‌های مبتنی بر غشای کربنی در پروژه‌های عظیم جداسازی کربن تا حد زیادی بالاست و محققان امیدوارند ماده جدید این هزینه‌ها را کاهش دهد.

تیم علمی iCeMS با وارد کردن نانوذرات انقلابی (Metal-organic frameworks (MOFs به داخل پلیمری موسوم به PIM-1 موفق به تولید غشاهای ماتریسی مخلوط (MMMs) با قابلیت بالای گزینش دی‌اکسید کربن شدند. رواج این فناوری در دنیا کمک بسیار زیادی به جلوگیری از گرم شدن کره زمین خواهد کرد.

منبع: عصر مس