صنعت پول‌ساز آینده؛ استخراج مواد معدنی در فضا در آزمایش جدید ایستگاه فضایی

می متالز - آزمایشات در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نشان‌ داده است که ما می‌توانیم سنگ معدن‌هایی را با بهره‌وری ۴۰۰ درصدی از فضا استخراج کنیم. ایستگاه فضایی بین المللی در طول سال های گذشته آزمایش های علمی غیرمنتظره ای را انجام داده که نتایج آن بی سابقه بوده است.

به گزارش می متالز، به‌دست آوردن مواد معدنی از فضا آسان‌تر از آن‌چیزی بود که ما فکر می‌کردیم، محققان معتقدند که با کمک برخی از کوچک‌ترین ساکنان سیاره ما این عمل آسان‌تر خواهد شد. در آزمایش جدیدی در حوزه بیوماینینگ (استخراج زیستی) فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی به نتایج جالبی رسیده‌اند.

آزمایشات در ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان‌داده‌ است که باکتری‌ها قادرند که بهره‌وری استخراج معادن در فضا را تا 400 درصد افزایش دهند، این یافته در حقیقت بیانگر این موضوع است که راه‌های بسیار آسان‌تری برای دسترسی به مواد معدنی مثل منزیم، آهن و برخی دیگر مواد معدنی نادر وجود در زمین، موجود دارد.

استخراج مواد معدنی در فضا در آزمایش جدید ایستگاه فضایی

درهمین سیاره خودمان زمین نیز باکتری‌ها نقش بسیار مهمی در استخراج مواد معدنی دارند، باکتری‌ها در روند طبیعی هوازدگی و تجزیه سنگها دست داشته و مواد معدنی موجود در آنها را آزاد می‌کنند.

این قابلیت باکتریایی که آهن‌ها را از محیط خود صیقل و صاف می‌کند، توانسته کمک بزرگی به بشریت در جهت استخراج معادن بکند، این عمل که به آن «بیوماینیگ» می‌گویند، فواید متعددی از جمله کمک در جهت کاهش وابستگی به سیانید (سیانور) در استخراج طلا، می‌کند، همچنین باکتری‌ها می توانند، کمکی برای کاهش آلودگی خاک‌ها باشند.

در محیط‌های فضایی، مانند سیارک‌ها، ماه و حتی کره مریخ استخراج معادن می‌تواند بسیار هزینه بر باشد، بنابراین دانشمندان درصدد استفاده از باکتری‌ها و عمل بیوماینینگ برای این کار هستند. طی یک دوره ده ساله، تیم تحقیقاتی ایستگاه فضایی بین‌المللی، دستگاهی کوچک به اندازه یک قوطی کبریت را گسترش داد که راکتور بیوماینینگ نام داشت. این دستگاه قادر است به‌راحتی می‌تواند در ایستگاه بین المللی فضایی نصب و یا منتقل شود.

ارتفاع ایستگاه فضایی بین‌المللی از سطح زمین بین ۳۳۰ کیلومتر تا ۴۳۵ کیلومتر در تغییر است. ارتفاع پایین‌تر معمولاً برای اتصال شاتل با محموله سنگین و ارتفاع حداکثر ۴۳۵ کیلومتر برای اتصال فضاپیمای پشتیبانی سایوز حامل سرنشینان به ایستگاه مناسب است. به دلیل نیروی گرانش زمین و اصطکاک جزئی ولی دائمی با اتمسفر بسیار رقیق لایه‌های فوقانی جو، ارتفاع ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود ۲٫۵ کیلومتر در ماه کاهش می‌یابد.