به گزارش می متالز، سازمانهایی که ساختار هلدینگ گونه دارند میتوانند با تجمیع حداکثری نیازهای شرکتهای زیر مجموعه خود و ایجاد همافزایی میان برخی از تأمینکنندگان/ خریداران خارجی خود، پویایی مجموعههایشان را، بهخصوص در شرایط سخت اقتصادی، افزایش داده و از دستاوردهای آن از جمله تدارکات بهتر، بهمنظور رسیدن به اهدافی چون جهش تولید بهرهمند گردند.
درحالحاضر شرکتهای کلیدی حوزه صنایع معدنی و فلزی و زیر مجموعههای تولیدی و خدماتی آنها به حجم قابل توجهی از ماشینآلات جدید، قطعات یدکی، خدمات مهندسی، مشاورهای، آموزش، صادرات محصولات، حملونقل، انبارداری و خدمات مالی... از خارج از کشور، در کنار توانمندیهای قابل افتخار داخلی نیاز دارند.
اکثر شرکتهای زیر مجموعه، با یک تقدم و تأخر ولی به صورت مستقل و گاها موازی از یک تأمینکننده خارجی، کالای خاصی را صرفاً برای خودشان (نه گروه یا هلدینگ خود) تهیه میکنند که طبعاً به دلیل عدم اطلاع کافی از جزییات خرید سایر زیرمجموعهها نمیتوانند از تخفیف بیشتر روی تعداد کل سفارشها ممکن استفاده حداکثری را ببرند و یا از قدرت چانهزنی بیشتری روی شرایط بازرگانی بهرهمند شوند.
به عنوان مثال درحالحاضر یک گروه صنعتی و معدنی در استان کرمان، برای یکی از پروژههای جدیدش بِه گیربکس نیاز دارد و این درحالی هست که یکی از شرکتهای زیر مجموعه و یکی از شرکتهای بهرهبردار وابسته به این گروه نیز به طور جداگانه و به موازات شرکت مادر، همگی با یک تأمینکننده آلمانی در خصوص تأمین گیربکسهایی با ولتاژهای مختلف در حال مذاکرات خرید هستند.
درحالیکه اگر درخواستهای گروه مادر و زیرمجموعههایش بهصورت تجمیع شده در اختیار یک تیم بازرگانی وابسته و با تجربه قرار گیرد، آنگاه این تیم میتواند با اتکا به این سبد خرید وزین، مذاکره و ایجاد همافزایی بین تعدادی از تأمینکنندگان/خریداران خارجی را که قابل اطمینان بودنشان در گذر زمان ثابت شده است را بهطور مؤثر راهبری کند و شبکهای را طرح اندازد که بتواند فشار تحریمها را کم اثرتر نماید.
از مهمترین مزایای ایجاد چنین همافزاییهایی کاهش تعداد تکرار فرآیندهای بازرگانی خارجی در شرایط دشوار و پر ریسک تحریم و پررنگ نشدن کانالهای تجاری همسو است.
بدیهی است که این نوع همافزاییها بدون وجود یک حلقه اتصال با شناسنامه و حرفهای که مورد شناخت و اعتماد همه بوده و بتواند مذاکرات لازم را پیش ببرد، شکل و قوام نخواهد یافت.
در پایان خاطر نشان میشود که پیشنیاز ایجاد همافزایی بین تأمینکنندگان/خریداران خارجی، تجمیع حداکثری نیازهای گروه مادر و شرکتهای زیرمجموعهاش است و تنها پس از آن میتوان جزییات ایجاد همافزایی بین طرفهای خارجی مختلف و تعریف مکانیزم گردش کار بین همه ارکان را مذاکره و تبیین نمود.