به گزارش می متالز، سهم بازار سرمایه در تامین مالی بنگاهها طی سالهای اخیر، همواره کمتر از ۱۰ درصد بوده است.
مطالعات انجام شده نشان میدهد در بهترین حالت، تنها حدود هشت درصد منابع مالی بنگاههای اقتصادی کشور در سالهای اخیر از طریق منابع بازار سرمایه تامین شده است، که این حجم از تامین مالی از طریق بازار سرمایه با کشورهای اروپایی که نظام تامین مالی آنها نیز عمدتا مبتنی بر منابع بانکی است، فاصله زیادی دارد.
با توجه به محدودیت منابع بانکها ، تأمین مالی از سیستم بانکی نمیتواند گزینه مناسبی برای رفع مشکل سرمایه در گردش بنگاههای تولیدی و خدماتی باشد.
روش دیگر تأمین مالی، استفاده از ابزارها و منابع بازار سرمایه و انتشار انواع اوراق بهادار اسلامی و صکوک در بورس و فرابورس است.
استفاده از اوراق بدهی یا صکوک بهعنوان گزینههای جدید تأمین مالی میتواند فرصت مناسبی را برای فعالان اقتصادی حوزه صادرات فراهم آورد تا در مسیر توسعه و افزایش فعالیت بنگاهها گام بردارند.
توسعه بازار بدهی، تنوع و نوآوری در ابزارهای موجود و طراحی ابزارهای جدید توانسته نظام تأمین سرمایه در گردش از طریق بازار سرمایه را بیشازپیش گسترش دهد.
اما بازار اوراق بدهی در ایران بازاری نوپا و کمعمق است.
در بازار سرمایه با اینکه مشکلات موجود در زمینه فقهی انتشار اوراق بهادار برای زدودن شبهه ربوی بودن «اوراق قرضه» متداول تقریباً حل شده، اما برخی قوانین و مقررات مانند تعیین رکن ضامن، نه تنها سرعت انتشار اوراق بدهی را توسط بنگاهها کاهش میدهد، بلکه با بالا رفتن هزینه انتشار اوراق، سبب کاهش تمایل بنگاهها به انتشار اوراق بدهی شده است.
ضامن به عنوان نهادی که پرداخت اصل و سود اوراق منتشر شده را در صورت نکول ناشر ضمانت میکند، تقریباً در بسیاری از کشورها نیز از نخستین شروط انتشار اوراق بدهی است.
انتخاب صندوق ضمانت صادرات به عنوان ضامن از جمله راهکارهایی است که میتواند شرایط انتشار اوراق بدهی را برای بنگاههای تولیدی تا حد زیادی تسهیل کنند و متاسفانه تا کنون اجرایی نشده در حالیکه صندوق همیشه آمادگی خود را برای اینکار اعلام نموده است.