جنگ با طبیعت را پایان دهید

می متالز - علی آهنگر؛ پژوهشگر حوزه نفت و انرژی جنگ‌ با طبیعت را پایان دهید. این یعنی پایان نفت. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، تولید و استفاده از سوخت‌های فسیلی را به عنوان جنگ با طبیعت اعلام کرد. او که امروز در دانشگاه کلمبیا در مرکز شهر نیویورک سخن می‌گفت، با صراحتی بی‌سابقه ابراز داشت: اگر تولید کربن فورا متوقف نشود جهان با فاجعه مواجه می‌شود.

به گزارش می متالز، او در نبردی که با سوخت‌های فسیلی آغاز کرده، استفاده از نفت، دیگر سوخت‌های فسیلی و افزایش گازهای گلخانه‌ای آن را مانند خودکشی دانست و افزود: در جنگ با طبیعت تمایل به خودکشی نهفته است.

دبیرکل سازمان ملل با صراحت و بی‌پروایی تمام خواستار پایان دادن به جنگ با طبیعت شد و اعلام کرد: تا ۳۰ سال آینده باید به کربن صفر برسیم و مفاد توافق‌نامه پاریس را به دقت اجرا کنیم.

این نخستین‌بار نیست که سازمان ملل متحد موضعی قوی و مستحکم در قبال گازهای گلخانه‌ای و مصرف سوخت‌های فسیلی می‌گیرد. اما گفته‌های امروز دبیرکل این سازمان شباهت تام و تمامی به فصل هفتم منشور ملل متحد دارد که نفت را تهدید علیه صلح و تجاوزگری به حساب آورده است.

ترامپ که کشورش از امضا‌کنندگان این پیمان آب و هوایی بود، در ۱۱ خرداد ۱۳۹۶ از آن خارج شد. خروجی که خشم سازمان ملل و جامعه جهانی را در پی داشت. برخلاف ترامپ، جوبایدن بازگشت به توافق پاریس و مبارزه با گازهای گلخانه‌ای را از راهبردهای اساسی دوران ریاست‌جمهوری خود اعلام کرد.

از برنامه‌های اعلامی بایدن تخصیص ۲تریلیون دلار بودجه در برنامه مبارزه با گازهای گلخانه‌ای و بستن چاه‌های نفت فدرال اعلام شد.

چنانکه در چشم‌انداز سی سال آینده شرکت‌های بزرگ‌ نفتی مانند بی‌پی و شل دیده می‌شود، آنان نیز بیشترین حجم سرمایه‌گذاری‌های آینده خود را بر روی انرژی‌های تجدیدپذیر متمرکز ساخته‌اند.

با چنین برنامه‌ها و رویکردهایی که امروزه جامعه بین‌الملل در زمینه دور شدن از سوخت‌های فسیلی و نفت در پیش گرفته، شایسته آن‌ است که در برنامه‌ریزی‌های کشور ما نیز توجهی به آن معطوف شود.

توجهی که در کشور می‌تواند به این موضوع شود نخست تغییر نگاه به قراردادهای بالادستی صنعت نفت است. مدیران کشور باید بدانند که امروز منابع نفتی آنقدر در جهان زیاد شده است که دیگر کسی حاضر نیست با شرایط بیع متقابل یا آی پی سی تن به سرمایه‌گذاری دهد.

از سوی دیگر، عصر نفت با سرعت تمام رو به پایان است و اگر آنچه که در پرتو نداشتن برنامه روشن و استراتژی واقع‌بینانه در دل زمین بماند و استخراج نشود، به‌زودی به سرنوشت زغال سنگ دچار شده و برای ابد در اعماق زمین مدفون خواهد ماند.

بیهوده نیست که کشوری مانند امارات سراسیمه می‌خواهد با سرمایه‌گذاری ۱۲۲ میلیارد دلاری در طی پنج سال، تولید نفت خود را به ۵ میلیون بشکه و بیشتر در روز افزایش دهد و یا دولت عراق که می‌خواهد به توان تولید ۷ میلیون بشکه‌ای در روز برسد. شاید آنها حقایق را بهتر دریافته‌اند و نمی‌خواهند سرمایه‌های امروزشان برای همیشه کیلومترها در دل زمین بی‌استفاده بماند.

منبع: ایران پترونت