آشنایی با آلونیت (قسمت اول) مریم کارگر راضی

می متالز - آلونیت یکی از مهمترین کانی های غیر بوکسیتی در تامین آلومینا می باشد. روش های مختلفی برای فراوری آن پیشنهاد و پتنت شده است و بسیاری از آنها در مقیاس صنعتی اجرایی نشده اند و در بسیاری از جنبه های تکنیکی توجیهی ندارند. آلونیت به عنوان کانی محتوی آلومینیوم از ابتدای قرن ۲۰ در تولید زاج سفید، پتاس آلوم وسولفات آلومینیوم کاربرد داشته ودر کل آن را به عنوان منشا آلوم می شناسند.در جنگ جهانی اول از آلونیت برای تهیه کودهای پتاسیم سولفات در آمریکا و استرالیا استفاده شد.

به گزارش می متالز، در سالهای اخیر آلونیت به عنوان یک آلترناتیو در کانیهای غیربوکسیتی در تولید آلومینا مطرح می باشد که محصول فرعی آن پتاسیم سولفات بوده و اسیدسولفوریک ان قابل بازیافت است.

ذخایر متعددی از این کانی در جهان وجود دارد وتحقیقات گسترده ای برای فراوری آنها انجام شده است تحقیقات در کشورهایی مثل، روسیه، آمریکا، مکزیک، کره، چین، ژاپن و استرالیا انجام شده و در حال توسعه است.در ایران بهترین کانسار آلونیت در یکی از روستاهای تاکستان به نام هفت صندوق قرار دارد که بر روی آن عملیات اکتشافی شامل تهیه نقشه های توپوگرافی و تصاویر هوایی در مقیاس های مختلف و در مواردی حفر تونل در دامنه های جنوبی انجام شده است درصد آلونیت تخمینی در این کانسار حدود ۵۰ می باشد.

روش های ارایه شده هر کدام در میزان بازیابی حداکثری آلومینا و محصولات جانبی آن متفاوتند.متد های مختلفی که در مراحل تغلیظ ،فرایند کلسیناسیون و لیچینگ و فرایندهای کریستالیزاسیون و همچنین لیچینگ های اسیدی و قلیایی مختلف ارایه شده ، هر یک در مقدار بازیابی محصول اصلی الومینا و محصول فرعی آلومینیوم سولفات موثرند. همچنین حذف ناخالصی هایی مانند سیلیس و ترکیبات آهن دار ، بازیابی واکنشگر های اصلی مانند اسید سولفوریک نیز از مزایای متدهای برتر جهانی می باشد.

برخی از این روشها در آزمایشگاه و پایلوت، درسطح نیمه اقتصادی و اقتصادی انجام شده است. روسیه در تاسیس واحد صنعتی فرآوری آلونیت موفق بوده و توانایی تولید این کانی را درصد ۲۰۰-۱۵۰ هزار تن در سال دارد.

در ایران نیز مطالعات انجام گرفته حاکی از توانایی تولید ۰۰۰/۲۰۰ تن در سال می‌باشد ذخیره های مورد تحقیق قرار گرفته در این مطالعات ، هفت صندوق، سیردان، زاجکان بالا و زاج کندی می باشند.

منبع: دنیای معدن