به گزارش می متالز، با یک حساب ساده و تقسیم نرخ شمش داخلی 11 هزار و 490 تومانی بر نرخ 578 دلار شمش جهانی، نرخ دلار محاسبه شده شمش داخلی یعنی 19هزار و 878 تومان بدست می آید؛ این اعداد یک معنی ساده دارد و آن، نوردکاران در روزهایی که نرخ دلار رسمی نیما حدود 25هزار و 500 تومان است، شمش فولاد را با دلار 19000 تومانی از بورس می خرند اما هر روز علیه فولادی ها نیز مصاحبه و جنجال به پا می کنند! به عبارت ساده تر نوردکاران 22 درصد ارزان تر از نرخ های جهانی شمش می خرند اما عمده محصولاتشان را با دلار آزاد در بازار آزاد به مصرف کنندگان مقاطع فولادی می فروشند.
سوال اینجاست که چرا حالا که نوردکاران در معرض ارزانخری و این رانت بادآورده قرار دارند، بدون حاشیه و با تمام توان اقدام به تولید نمی کنند و هر روز در رسانه ها علیه فولادی ها جو سازی می کنند؟ البته از وزارت صمت این توقع به جا وجود دارد که بر روند و میزان تولید نوردکاران بر مبنای میزان خرید شمش از بورس نظارت کند.
در پایان اینکه علی نیکزاد نایب رئیس مجلس طی هفته های اخیر مدام از گرانی فولاد گلایه می کند و از خلف وعده مسوولان وزارت صمت برای فولاد زیر 10 هزار تومانی سخن می گوید؟! باید از آقای نیکزاد پرسید علت این اصرار چیست؟