به گزارش می متالز، وب سایت "لایف ساینس" ۱۰ مورد از اکتشافات زمین شناسی را که در سال ۲۰۲۰ دنیا را به لرزه درآورد، منتشر کرده است که در این گزارش با این موارد آشنا میشویم:
دانشمندان دریافتند که کانون یلو استون در زیر چشمههای آب گرم پارک ملی این شهر نزدیک به ۹ میلیون سال پیش، با وقوع دو انفجار در این نقطه، آتشفشان فوران کرد.
پس از تجزیه و تحلیل مجاری آتشفشانی قدیمی و رسوبات آن در منطقه، تیم تحقیقات شواهدی از فوران آتشفشانی که پیش از این ناشناخته بود را کشف کرد که نام آن را ابَر انفجار "مکمولین کریک" و ابَر آتشفشان Landing Grey گذاشتند.
فوران Grey’s Landing رکودشکنی کرده و اکنون، بزرگترین آتشفشان یلوستون شناخته میشود. حدود ۸.۷۲ میلیون سال پیش، این فوران حدود ۸۹۰۰ مایل (۲۳۰۰۰ کیلومتر مربع) از مناطق جنوبی آیداهو و نوادای شمالی را با بقایای آتشفشان پوشانده است.
تودههای عظیم به اندازه یک قاره در مرز گوشه جامد و هسته خارجی مایع زمین قرار دارند و اکنون دانشمندان معتقدند که این تودهها ممکن است بزرگتر از آنچه تصور میکردند باشد. طبق برآوردهای قبلی، در صورت بالا آمدن آنها به سطح زمین، دو نقطه بزرگ به اندازه ۱۰۰ برابر بلندتر از کوه اورست خواهند بود.
اما دانشمندان پس از مطالعه چندین دههای در مورد دادههای لرزه ای، اکنون تخمین زده اند که نقطه بزرگ در زیر اقیانوس آرام بسیار وحشیتر است.
نزدیک به ۸۰۰۰ سال پیش، یک سونامی بین انگلیس و هلند رخ داد و بیشتر مناطق را در خود غرق کرد. اما تحقیقات نشان میدهد برخی از جزایر ممکن است در برابر سونامی مقاومت کرده و هزاران سال زیستگاه انسان عصر حجر را فراهم کنند. اگرچه بعد از سونامی مدتی بالای آب باقی مانده بود، اما بالا رفتن سطح دریا سرانجام پس از نزدیک به ۱۰۰۰ سال منجر به طغیان جزایر شد.
دانشمندان فهمیده اند که جزایر از دست رفته تنها پس از جمع شدن رسوبات از کف دریا، نزدیک دهانه رودخانه در شرق انگلیس سونامی باقی مانده اند.
دانشمندان تخمین زده اند که هسته داخلی و جامد زمین (کرهای از آهن با پهنای ۱۵۰۰ مایل «۲۴۴۲ کیلومتر» ) به احتمال زیاد بین ۱ میلیارد تا ۱.۳ میلیارد سال پیش تشکیل شده است. با بازآفرینی شرایط موجود در هسته در مقیاس بسیار کم، این تیم توانست محاسبه کند که چه مدت طول میکشد تا توده آهن مذاب با اندازه فعلی هسته مطابقت داشته باشد. پنجره زمانی که نزدیک به یک میلیارد سال طول میکشد با نوسانات تاریخی در میدان مغناطیسی سیاره مطابقت دارد که بین ۱ میلیارد تا ۱.۵ میلیارد سال پیش رشد چشمگیری داشته است.
متبلور شدن هسته داخلی زمین ممکن است این مغناطیس پیشرفته را فراهم کرده باشد، زیرا این فرآیند باعث آزاد شدن گرما در هسته خارجی مایع میشود. گرما باعث حرکت موج دار در مایع میشود که به نوبه خود انرژی را برای میدان مغناطیسی تأمین میکند.
حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش، یک قاره گمشده به تکههای بزرگ تقسیم شد که به تازگی فقط یک تکه بزرگ از آن زیر کانادا کشف شده است. دانشمندان این کشف را هنگام مطالعه نوعی سنگ آتشفشانی حاوی الماس به نام کیمبرلیت انجام دادند که از ۴۰۰ مایلی (۴۰۰ کیلومتری) جزیره بافین در شمال کانادا جمع آوری شد.
مواد معدنی کیمبرلیت با باقی مانده آن قاره که مدتهاست از دست رفته مطابقت دارد و باعث شده که محل نمونه عمیقترین نقطهای باشد که شواهدی از این قاره پیدا شده است.
دانشمندان رودخانههای عظیم حاوی آب سرد و نمکی را کشف کردند که از سواحل استرالیا به اعماق اقیانوس میریزد. این رودخانهها هنگامی تشکیل میشوند که آبهای کم عمق گرما را در نزدیکی ساحل در زمستان از دست میدهند. تبخیر در ماههای تابستان باعث شورتر شدن این آبهای کم عمق نسبت به آبهای عمیق میشود، بنابراین وقتی سرد میشود، آب متراکم و شور غرق شده و مانند یک رودخانه زیر آب در اقیانوس حرکت میکند.
این رودخانهها هزاران مایل را طی میکنند و مواد مغذی، گیاهی، حیوانی و آلایندهها را به اقیانوس منتقل میکنند.
قطب جنوب ممکن است آخرین مکانی باشد که انتظار دارید بقایای یک جنگل بارانی باستانی را در آنجا پیدا کنید، اما این همان چیزی است که دانشمندان زیر قسمت غربی این قاره پیدا کرده اند. بقایای این جنگل در رسوبات حفر شده در کف دریا در نزدیکی یخچال جزیره کاج کشف شده است.