به گزارش می متالز، شرکتهای سیمانی در سالجاری هیچگونه تخفیفی برای محصولات خود قائل نشدهاند و این موضوع تا سال گذشته وجود داشت. برهمین اساس در حال حاضر با مازاد عرضه مواجه نیستیم؛ زیرا شرکتهای سیمانی بهدلیل عدم بازسازی کارخانهها و ماشینآلاتشان نمیتوانند با ظرفیت واقعی یا اسمی خود تولیدکنند.
در سال ۹۸ متوسط فروش شرکتهای سیمانی بورسی ۳میلیون و ۲۴۱ هزار و ۶۳۸ تن در سال گذشته سیمان تحویل دادند که قیمت هر تن ۱۸۲ هزار و ۹۰۰ تومان بود که جمع فروش آن ۵۹۳ میلیارد تومان بوده است. در ۹ ماه سالجاری ۳میلیون و ۲۱۸هزار تن فروش سیمان شرکتهای بورسی بوده و متوسط قیمت فروش ۲۹۶هزار و ۲۰۰تومان که در نهایت ۹۵۳میلیارد و ۵۰۰میلیون تومان جمع کل فروش شرکت بوده است. مقایسه ارقام در سال گذشته نسبت به سالجاری نشان میدهد تخفیفهای داخلی حذف شده است. در سال گذشته شرکتها با مازاد ظرفیت مواجه نبودند. اما اتفاقی که در صنعت سیمان رخ داده، وجود بازار سیاه در سیمان است. در حال حاضر در هر تن ۱۰ هزار تومان تا تنی ۱۵ هزار تومان بازار سیاه داریم. برخی از شرکتهایی که از بازار مصرف به دور بودند، نمیتوانند با یک قیمت در بازار داخل محصولات خود را به فروش برسانند. بهعنوان مثال در تهران ۷ میلیون تن بازار مصرف وجود دارد؛ اما کارخانههای اطراف تهران تنها میتوانند ۵ میلیون تن سیمان تولید کنند. از طرفی کرایه حمل کامیون بهگونهای شده که سیمان از سبزوار یا سایر شهرها نمیتوانند به راحتی به تهران وارد شود یا اگر هم وارد شود، هزینه حمل بهگونهای محاسبه میشود که بهدلیل نبود تخفیف بازار سیاه شکل میگیرد.
اما سوال اصلی این است که چرا فعالان این صنعت از این نرخگذاری ناراضی هستند؛ زیرا در هر حال با توجه به شرایط تورمی که در جامعه وجود دارد بهای تمامشده این صنعت از جمله مواد اولیه، قطعات یدکی وارداتی و حقوق و دستمزد بالاست. بنابراین با توجه به حجم سرمایهگذاریهای انجامشده در حوزه سیمان بازده این صنعت برای بازسازی بسیار پایین است. از همین رو بهرغم ظرفیت بالا در کارخانههای سیمان توان تولید وجود ندارد.