چالش های فعلی فولادسازان و بزرگترین شرکت صنعت

به گزارش می متالز، علی غفوری کارشناس اقتصادی با انتشار مطلبی تحت عنوان "به صنعت فولادکمک کنید"در دنیای اقتصاد اعلام کرد: از ابتدای شدت گرفتن تحریم‌ها در سال ۸۹، یک نکته بیش از سایر موارد از دید رسانه ها، مردم و برخی مسئولان مغفول ماند که هدف‌گیری و تضعیف صنایع معدنی ایران توسط تحریم‌کنندگان بود.

در ابتدا با عناوینی نظیر کاربرد دوگانه غرب، مانع ارسال تجهیزات حیاتی نظیر الکترود گرافیتی برای ساخت و توسعه کارخانه های فولاد، آلومینیوم و مس در ایران شد و ظرف مدت کوتاهی تقریبا همه شرکت‌های بزرگ معدنی تحریم شدند. دشمنان ایران به خوبی می‌دانند صنایع معدنی بزرگ‌ترین نجات‌دهنده طی سال‌های بدون نفت بوده و اگر بخواهند اقتصاد ایران را زمین بزنند بهترین راه، محروم کردن آن از فلزات استراتژیک و درآمدهای صادراتی است.

وزیرخارجه و وزارت خزانه‌داری آمریکا در آخرین اقدامات در چند هفته اخیر با تحریم بیش از ۱۰ مجتمع فولادی و شخص حمیدرضا عظیمیان مدیرعامل فولاد مبارکه نشان دادند هدف آنها ضربه به بهترین بخش‌های صنعت و اقتصاد ایران است. در حالی که پیش از این فولاد مبارکه ۴ بار تحریم شده بود.

این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که شاهد برخی اعتراض‌ها به عملکرد صنعت فولاد به‌ ویژه فولاد مبارکه در داخل هستیم. بخشی از این اعتراضات در مجلس ‌شکل گرفته و نمایندگان با این استدلال که فولاد مبارکه در مسیر توسعه نبوده، خواهان تحقیق و تفحص از این مجموعه هستند.

کسی مخالف شفافیت نیست. اگر هر نوع تحقیق و تفحصی منجر به افزایش کارآمدی شرکتی بزرگ شود نه تنها لازم بلکه ضروری است اما از آن‌طرف نباید تحقیق و تفحص بر اساس یک پیش فرض شکل بگیرد. درحقیقت از ابتدا نباید فرض را بر تخلف گذاشت. بلکه پس از بررسی و دستیابی به شواهد می‌توان نتایج را به افکار عمومی ‌اعلام کرد.

فولاد خوزستان، ذوب‌آهن اصفهان و سایر شرکت‌های صنایع معدنی، همگی به همین شکل توسعه یافته‌اند و اگر محصول را ارزان می‌فروختند که رشدی رخ نمی‌داد. همین افزایش درآمدها موجب جذب نیروهای متخصص و کارگران ماهر شده و اساسا صنایع معدنی رشد کمی ‌و کیفی را مدیون مهندسان با سواد و کارگران ماهر  می‌داند.

از طرف دیگر اعتراض‌هایی به صنعت فولاد و شرکت‌های بزرگ می‌شود که از ساختار یارانه‌ای استفاده می کنند تا به سودهای بی‌حساب برسند.در حالی که انرژی و مواد اولیه ارزان، قوانین ساده زیست ‌محیطی، موقعیت جغرافیایی، بازار بزرگ و بنادر گسترده، ویژگی اقتصاد ایران است و تنها به مبارکه یا سایر شرکت‌های فولادی خلاصه نمی‌شود.

صنایع خودرو، کشتی‌سازی، نساجی، لوازم‌خانگی و ... هم از این ویژگی‌ها سود می‌برند. حال باید دید کدام صنعت توانسته بهتر از این شرایط استفاده کند. سود بالا به معنای رانت نیست بلکه استفاده مناسب از امکانات است. اگر هم قرار است تحقیق و تفحصی انجام شود باید با در نظر گرفتن همه جوانب باشد.

فولادمبارکه امروزه یکی از معدود ابر شرکت‌های سودده در ایران است. توسعه بدون شکل‌گیری سود و انباشت سرمایه در شرکت‌های بزرگ رخ نمی‌دهد. صنعت فولاد کنونی همان صنعت خودروی سود ده 20 سال پیش و فولاد مبارکه هم بهترین مجموعه تولیدی این بخش است. به صنعت فولاد کمک کنیم تا به سرنوشت کنونی صنعت خودرو دچار نشود. چرا که این صنعت صادرکننده است. فراموش نکنیم 15 سال پیش سالی 8 میلیون تن فولاد وارد می‌کردیم!